Denmark Open: vanaf halve finales Aziatisch badmintontoernooi

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Een ouderwetse Deense badmintonhal met zes banen, midden in de woonwijk. Dichter bij je leden kan je niet komen. Bij binnenkomst was het toernooi al in volle gang. Het spel is wat moeilijk te volgen als je binnen komt. De banen liggen achter elkaar in een rij en er is niet veel ruimte achter de baan. En het geluid is ook heviger dan we in Nederland gewend zijn.

De intensiteit en kwaliteit van de wedstrijden ligt veel hoger dan we in Nederland gewend zijn. Dat vertaalt zich onder andere in harder geluid van de slagen en piepende schoenzolen. Dat zullen de enkele Nederlanders die er waren ook bevestigen. Dat zeggen ook de Nederlanders die op het Onder 17 toernooi waren. Daar was het geluid in de hal wel anders, maar de intensiteit en kwaliteit daar zijn ze het over eens.

Ze hadden wel verhalen gehoord dat het in Denemark beter en breder was, het jeugdbadminton, maar nu kunnen ze het zelf ervaren. En ze zeggen ook dat het verschil met Nederland wel heel groot is en dat het niet mee zal vallen om dat gat te dichten. Er is in Nederland nog heel veel werk te doen.

De tweede hal die ik vrijdag bezocht was de hal van de Denmark Open, een paar kilometer van de hal van OBK vandaag. Daar viel ik in het gemengddubbel van het Japanse paar dat gewonnen had van Ties en Debora. Ze leken een stuk minder goed te spelen dan tegen Ties en Debora.

Ze leken vrij gelaten en verloren, voor mij dan althans, verrassend. Ook na de wedstrijd leken ze niet echt geïrriteerd of teleurgesteld door het verlies en ook de coaches leken zich niet echt druk te maken over het verlies. Ook het andere Japanse gemengddubbel verloor later die dag. Ook daar leek men zich niet echt druk te maken over het verlies. Je vraagt je af of het opzet was, past het niet in de fase waarin ze zitten, zijn ze aan het opbouwen naar een ander groot toernooi, zijn ze de training aan het veranderen, zijn ze tactieken aan het proberen? Je kunt blijven gissen en ook als je het vraagt zul je het echte antwoord niet krijgen.

Waar ik wel antwoord op kreeg, is op de vraag van gisteren of Akane Yamaguchi weer een lange partij nodig zou hebben om de halve finale te halen, ze speelde tegen He Bing Jiao. Het was wel een lange partij, maar deze keer won ze hem niet. Ze oogde wat vermoeid, niet zo gek na de wedstrijd van donderdag. Ze wint de eerste game en lijkt een beetje meer haast te maken dan in de vorige partij. Maar in de tweede game speelt ze iets slordiger, komt achter en moet dan de achterstand weer goed gaan maken, dat lukt bijna. Een paar foutjes aan het einde van de game kost haar de game. In de derde game lukt er aan het einde van de game niet veel meer.

He Bing Jiao is linkshandig. Tegen alle ongeschreven regels in serveert ze met het linkerbeen voor en serveert bijna altijd kort. Het lijkt een achteloze service, alleen maar bedoeld om de shuttle in het spel te brengen en verder niks. Maar het is een service waar je als tegenstander bijna niets mee kan. Als tegenstander heb je de neiging een korte return te spelen, maar Akane heeft bijna alle netrally's verloren, dus een netrally beginnen heeft geen zin. He Bing Jiao serveert dan ook nog naar het midden van de servicelijn. Je moet als tegenstander dan de bal naar een hoek moeten gaan spelen, met het risico dat He Bing Jiao dan iets kan met de volgende bal of je speelt de bal veilig omhoog door het midden en kan He Bing Jiao gaan bouwen aan de rally en ligt het initiatief bij haar.

Uiteraard was de wedstrijd van Viktor Axelsen de wedstrijd waar het merendeel van de zaal voor gekomen was. Hij krijgt een geweldige binnenkomst van het publiek en er lijkt niets aan de hand. Maar bij het interval in de eerste game kon men de eerste tekenen al zien dat het niet goed ging met Viktor. Het vertaalde zich nog niet in de stand. Maar hij wisselde al wat nerveus van racket en leek niet goed te luisteren naar zijn coach. Het zat niet goed in zijn hoofd.

Ik denk dat hij de prestigestrijd met Rasmus Gemke per se wilde winnen en dat hij zich daar bij geforceerd heeft en dat hij meer last heeft van zijn blessure dan hij wil toegeven. Ik denk dat hij bang was de blessure in deze wedstrijd nog verder te verslechteren en heeft deze wedstrijd laten lopen. Dat heeft hij in het verleden wel meer gedaan, een wedstrijd laten lopen, dat wordt hem niet in dank afgenomen. Dat neemt hij voor lief. Gezien het applaus dat hij kreeg bij binnenkomst en vertrek uit de hal zal het publiek het hem uiteindelijk wel vergeven.

Vooraf en na afloop benadrukte hij steeds dat de blessure geen reden zou zijn voor de kwaliteit van zijn spel. Maar als je goed gekeken hebt naar deze wedstrijd zou je beter moeten weten. Hij zegt dat hij komende week gaat meedoen in Parijs, maar mijn inschatting is dat hij zich zal terug trekken en dan voor langere tijd geen toernooien zal spelen. Goed herstellen van deze blessure en dan weer optrainen naar de volgende grote wedstrijden. Hij zal geleerd hebben van eerdere blessures en van andere mensen met blessures. Het is belangrijk om goed te herstellen van een blessure. Het grootste risico op een blessure is een andere, oudere blessure. Ooit zei iemand tegen mij: als je nu geen tijd hebt om beter te worden, heb je straks veel tijd nodig om ziek te zijn.

Iemand anders zie ooit tegen mij dat als je goede trainer wilde worden moest je naar Azië geweest zijn. Of hij daar gelijk in heeft weet ik nog steeds niet, maar ik hoef in ieder geval niet meer naar Azië, want Azië komt naar mij toe. De Deense krant schrijft dat met het verlies van Viktor er geen Deen meer in het toernooi zit, sterker nog, er zit geen Europeaan meer in het toernooi. Er zijn alleen nog maar Aziaten in het toernooi.

Of dat gevolgen heeft voor de bezetting van de hal - ik ben er in ieder geval - leest u wellicht morgen hier.