Positie scheppen voor je wapens

Ken je BV Van Zijderveld al?

Wachten is een negatief woord want dat betekent dat je er van uit gaat dat je tegenstander een fout maakt en dat jij daar gebruik van kan maken. Het zou natuurlijk veel positiever zijn als je opening zelf schept dan ben je namelijk niet afhankelijk van je tegenstander en ga je uit van je eigen kunnen.

Dat is dus ook de manier waarop ik coach met top spelers. Ik heb geen tijd om alle tegenstanders uren te gaan zitten bekijken. Dat heeft ook niet veel nut als ik er zo lang over zou doen want dan heb je als coach ook niets aan me in een wedstrijd, daar moet je hier en nu zien wat er gedaan moet worden. Het gaat er dus om binnen 10 min na het zien van een tegenstander in een wedstrijdsituatie wat je tactiek gaat worden met JOUW speler uitgaande van de mogelijkheden die jij denkt dat je speler heeft.

Hoe hoger het niveau hoe meer je er van uit moet gaan dat je tegenstander alle situaties net zo goed beheerst als dat je dat zelf doen. Het wordt dan een spel van kat en muis om elkaar uit positie te brengen en om ruimte en positie te scheppen voor je eigen wapen. Waar in de lagere rangen nog steeds wordt uitgegaan dat de FH het sterkste wapen is, het smakelijkst is om te spelen en de meeste kracht heeft, is dit op top niveau niet langer het geval. Hier zijn de aanvallen vanuit de BH kant het nummer 1 wapen, het is dan ook niet voor niets dat ik in eerdere stukken heb geschreven dat de ARH de voorkeur heeft over de BH (uitzonderingen als Taufik daar gelaten).

Waarom is de ARH een gevaarlijker wapen dan de FH en wanneer vindt de omslag plaats? De ARH is een positie op de baan waarin de shuttle zich het langst in de meest perfecte vlucht bevindt ten opzichte van de maximale kracht in een slagbeweging. Er is vaak veel minder sprake van een wijde hoek van lopen ten opzichte van de vliegrichting van de shuttle. Ook dit is iets wat je natuurlijk zelf creëerde op de baan door positioneel badminton te spelen en niet als een kip zonder kop terug te rennen naar het midden van de baan als je uit je BH hoek komt.

Ik heb al in eerdere stukken aangegeven dat de ARH eigenlijk een achterhaald woord is omdat het zegt dat je de slag rond om je hoofd moet uitvoeren terwijl je bij een goede ARH je arm juist voor je hoofd probeer te houden. Dit heeft alles te maken met het open houden van de mogelijkheden. Hoe meer je je racket achter je hoofd beweegt hoe beperkter je mogelijkheid om cross te spelen. Zodra je ziet dat een speler onder druk in zijn ARH komt en de shuttle achter zijn hoofd pakt, dan kan je al naar je FH-kant gaan lopen omdat je tegenstander de mogelijkheid van een cross is ontnomen. Mocht de tegenstander toch een cross willen spelen zal deze door de hoek van inval zoveel aan kracht verliezen dat er alleen maar een langzame niet aanvallende situatie komt die ook nog eens tactisch gezien fout is gespeeld van de tegenstander omdat hij al onder druk stond in zijn ARH/BH hoek en nu zijn hele veld op zijn FH open ligt voor de aanval.

Opmerking: Het voor je raken van de shuttle is ALTIJD een hoofd doel, zodra je de shuttle naast of achter je raakt verlies je direct kracht en mogelijkheden. Het zal je nooit lukken om alle shuttles voor je te raken maar het is wel je doel en trainers dienen dit keer op keer aan te geven op de training. Voor het gevoel van de speler raken ze de shuttle ook voor hun lichaam en als het na een aantal keer zeggen niet lukt de spelers racket positie te verplaatsen naar voor dan neem je de camera en laat het zien aan de speler, niet na de training maar gewoon tijdens de oefening.

Door dat de shuttle zich relatief lang en redelijk perfect in de flight corridor bevindt, heb je een aantal mogelijkheden al naar gelang de manier waarop je de shuttle aangespeeld krijgt. Als de shuttle strak wordt aan gegeven heb je de kans te versnellen en speciaal als deze van de longline komt is een aanval cross een optie. Door de snelle en lage vlucht van de shuttle heb je de kans er met je voetenwerk op de ARH op in te spelen door gebruik te maken van rapid decelleration waardoor je snel kan oplopen achter de shuttle aan naar de cross hoek op je FH.

Hoe hoger je springt op je ARH hoe gevaarlijker het wordt cross te spelen, in veel videomateriaal dat ik heb bekeken van onder andere Eric Pang blijkt de hoogte van de sprong bepalend te zijn voor het behouden van de aanval of juist het verlies daarvan. Hij was letterlijk nog onderweg terug naar beneden toen de shuttle al weer terug over het net was. Dus hoog springen mag wel als je cross speelt maar eigenlijk alleen als je daar ook mee kan scoren en afhankelijk van het type tegenstander.

Als je hoog springt speel je dus het liefst longline of naar het midden van het veld, terwijl je met een lage sprong alle mogelijkheden heb om te spelen waar je wil. Mijn argumenten worden minder krachtig als er geen gebruik wordt gemaakt van bijvoorbeeld rapid deceleration in het voetenwerk positioneel badminton (een verplaatste basis) en ten gevolge daarvan een slechte positie van de flight corridor van de shuttle.

Om een wapen als de ARH goed en optimaal te kunnen gebruiken zal je een wapen moeten brengen. Je zal dus een actie moeten opzetten die het meest gunstig is om tot het gebruik van je wapen (in dit geval de ARH) te komen. Hier kom ik op een van mijn stokpaardjes, als je een lage racketvoering hebt aan het net en je wordt vervolgens in je BH gespeeld dan zal je deze ook met een BH nemen omdat de neurologisch meest makkelijk baan langs de grond zal zijn en je dus je racket niet zal optillen voor een ARH (zie het artikel over COE-training).

Mocht dit toch zo nu en dan gebeuren gewoon omdat het onmogelijk is altijd hoog aan het net te zijn met je racket en het in opbouwsituaties vaak helemaal niet wenselijk is hoog aan het net te zitten in verband met een tempowisseling. Dan krijg je situaties waar je een getrokken BH kan spelen (zie het artikel van Henri over de 'pull BH'), een getrokken BH is weer een perfecte manier om een opbouw naar je ARH te krijgen.

De reden waarom de ARH meer voordelen heeft dan de FH ligt hem in het feit dat bij elke slag het racket het lichaam moet passeren, je ben dus altijd binnen het bereik van de shuttle met zowel racket als lichaam. Wanneer dit niet zo is dan speel je dus een BH want nu is de shuttle buiten het perfecte bereik van het racket en te ver van het lichaam. Op de FH heb je meer bereik omdat je racket aan de zelfde kant van lichaam is het is daarmee ook veel eenvoudiger de shuttle buiten de perfecte baan van de flight corridor te spelen. Er zal dus ook veel meer een voetenwerksituatie ontstaan waarbij er sprake is van een grote hoek tussen het aankomen lopen van de speler en het aankomen vliegen van de shuttle.

De tijdsduur waarin de shuttle in een perfecte plaats is om hem met maximale kracht en mogelijkheden te slaan is vele malen kleiner dan op de ARH. Op de FH kant is het nog veel belangrijker de shuttle voor je lichaam te slaan en hem absoluut niet naast of nog erger achter je lichaam te laten komen. Zodra dit gebeurt verlies je veruit de meeste kracht en ook nog eens de meeste mogelijkheden. Daarnaast is het voetenwerk vanuit de FH kant veel langzamer dan vanuit de BH of ARH kant omdat er door de uitstap op rechts nagenoeg geen gebruik kan worden gemaakt van rapid deceleration of excentrische kracht voor de hernieuwde start terug naar de basis of het net.

Noot: Trainers moet al op jonge leeftijd beginnen speler aan te leren de shuttle zoveel mogelijk voor hun lichaam te nemen, na de leeftijd van 15 jaar is het er nog maar zeer moeilijk in te krijgen en kan de speler als verloren worden beschouwd voor top badminton. Bij meisjes is dit nog weer meer van belang dan voor jongens -deze kunnen vaak met pure kracht zich nog uit de situatie redden - bij meisjes krijg je een situatie waarin ze in een neerwaartse spiraal terecht komen wat van het ene probleem tot het andere leidt. Hier kom ik nog wel eens op terug als ik over leeftijd gerelateerde talent training praat.

Ik kan natuurlijk elke situatie gaan uitleggen in dit stukje maar dat is nu juist niet de bedoeling. Bedenk zelf hoe je deze gegevens kan gebruiken om een tactiek op te zetten voor je speler en hoe je er voor kan zorgen dat je speler in elke situatie weer zijn wapen kan gebruiken of er voor kan zorgen dat hij op zijn wapen wordt gespeeld. Het is voor een groot gedeelte de tactiek geweest die Eric Pang en ik hebben gebruikt in de NK finale van dit jaar.

Ron Daniëls
diplomaloos trainer