Belgische badmintonspeler op de Spelen: Yuhan Tan

Ken je BV Icarus al?

'En wie zou dat nu zijn?', zo zag je enkele olympische gevestigde waarden denken toen ze zo'n kleine twee maanden geleden een frêle, ietwat getaande jongeman zagen op het Canarische eiland Lanzarote, traditioneel verzamelpunt voor Belgische olympiërs. 'Dat gevoel was wederzijds', zo lacht Yuhan Tan. 'Ik kende lang niet alle gezichten, en ik kreeg ook dikwijls de vraag wat ik deed.'

'Het stoort mij niet dat ik mijn sport in de luwte moet beoefenen. Ik moet eerlijk zijn: ik ben geen wereldtop zoals bijvoorbeeld Kim Clijsters in tennis of de Borlées in atletiek. Het verschil tussen mij en de absolute wereldtoppers badminton is dat zij constanter zijn, en op hoge snelheid vrijwel geen fouten maken.'

Kom, kom, niet zo bescheiden. Tan draait rond de top vijftig in de wereld -dat is bijvoorbeeld van hetzelfde gehalte van pakweg de tennisser Xavier Malisse. Alleen heeft hij het ongeluk dat badminton en België sportcultuurgewijs niet echt samengaan. 'In China, Indonesië of Maleisië, de absolute top, zijn de topbadmintonners echte sterren, die kunnen niet rustig over de straat lopen. Het is een beetje de omgekeerde wereld, ja.'

Anders gezegd: Tan heeft de juiste sport gekozen, maar zit in het verkeerde land. 'Het klopt wel dat in België geen sparringpartners op hoog niveau zijn en die heb je nodig om beter te worden. Dus moeten we vaak uitwijken naar het buitenland.'

Indonesische roots

Waarom hij dan in 's hemelsnaam voor de sport heeft gekozen? Een deel van de verklaring is papa Tan, van Indonesische afkomst. Toen hij meer dan dertig jaar geleden tandheelkunde kwam studeren in België, viel hij voor een studente uit Bilzen en ging nooit meer weg. Papa is tandarts, mama kinderarts. Tan: 'Ik ben opgevoed in het Nederlands en in het Indonesisch.' En rara, in welke sporten blinken Indonesiërs uit? Badminton dus. Tan: 'Mijn papa speelde badminton, maar alleen voor de fun. Dankzij hem ben ik wel begonnen, alhoewel hij me nooit heeft gepusht. Mijn ouders hebben me wel voluit gesteund toen ik de stap naar prof heb gezet.'

Yuhan Tan is niet de enige, ook zijn jongere zus Lianne draait mee met de top. 'Ik vond het een beetje jammer dat ze niet was uitgenodigd op de olympische stage. Ze is jonger dan ik, maar ze heeft meer talent dan ik. Alleen heeft zij nog niet voldaan aan de eisen van het BOIC.'

Tot slot: kan een profbadmintonspeler in België de kost verdienen? Tan: 'Ik geef toe dat ik het grotendeels door de steun van mijn ouders zover heb kunnen brengen. De laatste jaren zijn wel beter. Als ik, zoals nu, rond de top vijftig draai, kan ik ervan leven. De grootste cheque die ik heb mogen innen, was, denk ik, 1.000 dollar. Vergeleken met tennis is dat nog altijd peanuts, natuurlijk. Of zelfs geen peanuts, nog kleinere nootjes (lacht).'