Effectief training geven

Ken je BV Icarus al?

Dat heeft alles te maken met de cultuur die er in ons land heerst. De trainer heeft een beetje de status die de burgermeester, de pastoor en de schoolmeester vroeger ook hadden. Je spreekt ze niet tegen en je stelt hun woord niet zo maar ter discussie.

Door het gebrek aan kritische houdingen van spelers en/of bestuurders zouden de trainers zelf die houding moeten aannemen door zichzelf bij elke training en zelfs elke oefening zich een aantal dingen af te vragen.

Daarmee kan je al een heleboel kwaliteit in je training halen zonder dat je daar een investering voor hoeft te doen. Het stellen van zulke vragen is net als zoveel dingen een gewoonte. Het moet een tweede natuur worden van je manier van werken. Als je daar eenmaal mee bent begonnen verandert het je hele kijk op onze sport en op de manier waar je er zelf mee bezig ben als trainer.

Verantwoording afleggen voor de manier waarop je werkt heeft niets te maken met slecht functioneren. Het heeft alles te maken met scherp blijven ten opzichte van het werk dat je levert. In de glastuinbouw is het bijvoorbeeld heel normaal dat tuinders een externe adviseur hebben die geregeld langskomt om de teelt met de tuinder te bespreken. Hij heeft niet meer of minder verstand van het werk dan de tuinder zelf maar hij heeft een frisse kijk. Hij komt op veel plaatsen en ziet daar door veel meer dan dat de tuinder zelf ziet als hij enkel en alleen maar op zijn eigen bedrijf rondloopt.

Ik zou me goed voor kunnen stellen dat we dit ook in de sport gaan doen, waar de club eens in de zoveel tijd een externe adviseur binnenhaalt om samen met de trainers van de club alles eens door te lopen. Een paar keer een training ziet en na afloop met de trainer, hetgeen er is gezien bespreekt. Het gaat er nadrukkelijk niet om de trainer een vaardigheidstest af te nemen, maar veel meer als trainer tot trainer een gesprek te hebben over de kijk op de training en het stellen van vragen over het hoe en waarom.

Door het gebruik van zo'n adviseur voeg je iets toe aan de training en de manier waarop de clubtrainer kijkt naar zijn spelers. Het moet gezien worden als een start naar een bewustwordingsproces om de training in Nederland bij de clubs op een hoger niveau te brengen en de spelers meer kwaliteitsbewust te maken.

In een land als Denemarken wordt dat bewustzijn al heel vroeg gekweekt op de club en krijgen trainers regelmatig vragen over het hoe en waarom van een oefening. Dat schept de grondvoorwaarden voor spelers die zich heel goed bewust zijn of een oefening tactisch juist is en of het past in zijn of haar spel.

Een gemiddelde Nederlandse clubtraining van team 1 en 2 zou in Denemarken ondenkbaar zijn. Op de eerste plaats zouden er een flink aantal spelers zijn die weigeren de training te doen, omdat ze gewoon geen groepstraining doen. In Nederland zie je nog steeds een hele groep die bij elkaar wordt geroepen, dan wordt er een oefening uitgelegd en gaat de hele groep deze oefening doen. Als het een singleoefening is, dan zouden de dubbelspelers er in Denemarken niet aan mee doen en andersom ook niet. Als ik dan zou zeggen: "Ik heb je nodig om aan te geven", dan krijg je te horen: "Ok, wanneer start mijn training dan?"

Een training waarbij op alle banen hetzelfde wordt gedaan, zowel door de dubbel als singelspelers, zowel door de heren als de dames, daar zou je een groot vraagteken bij moeten zetten. Kan het dan echt niet zou je kunnen vragen. Wel, ik kan me situaties voorstellen waarbij het mogelijk is zoals bijvoorbeeld bij techniektraining of bij jeugdtraining. Maar als regel moet je stellen dat het niet zou moeten doen. Echt NOOIT bij de senioren en in enkele gevallen bij jeugdtraining.

Welke vragen zou je jezelf als trainer moeten stellen op je training?

• Wat wil ik trainen vandaag, single of dubbel?
• Is het dames of heren singel of dubbel?
• Hoe belangrijk is de oefening in het totaalbeeld van het spel, is het een detailtraining van iets dat wel eens voorkomt of hebben we het over iets wat heel vaak voorkomt?
• Hoe lang moet de oefening duren, is het technisch of gaat het om het activeren en trainen van energiegevende processen?
• Klopt de oefening, komt het op deze manier voor in de wedstrijd?
• Is de oefening tactisch juist van opzet, komt de shuttle bijvoorbeeld met de juist hoek terug?

Als je met al deze dingen rekening moet houden, dan is het geen eenvoudige taak om een goede training neer te zetten en er mogen best wel 1 of 2 onderdelen uit deze lijst ontbreken, maar ik moet helaas zeggen dat er veel trainingen zijn die niet één onderdeel uit deze lijst hebben. De training is daarmee teruggebracht tot bezigheidtherapie. Een adviseur in een club kan op een hele simpele manier wijzen op zulke dingen en met alternatieven komen. Het is het op de club brengen van de ORO-bijscholing voor coaches waar het anders denken voorop staat.