Myke Halkema: 'Mijn EJK, zilver en brons!'

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Dit zijn ook mijn partners tijdens het individuele toernooi.

Over de poulewedstrijden kan ik kort en krachtig zijn. We wonnen alle wedstrijden vrij gemakkelijk. Mijn dubbels gingen goed, maar mijn mixen waren matig. Dit moest anders in de kwartfinale tegen Engeland. Robin en ik mochten weer mixen en ook dit keer speelden we niet goed, maar door te knokken hebben we de partij toch winnend af kunnen sluiten. Doordat de singel van Mark en de herendubbel van Russell en Robin ook gewonnen werden, hadden we de 3 punten die we nodig hadden binnengesleept en stonden we in de halve finale van het teamtoernooi!

In deze halve finale speelden we tegen Denemarken. Dit team was te sterk voor ons.. We verloren met 3-0. Ik was de vijfde partij en kwam dus niet meer aan bod. Helaas geen finaleplek maar toch een mooie bronzen plak voor het team!

Teleurstelling in de damesdubbel

Na de blijdschap van het brons, kwam ook meteen een domper voor Manon en mij in de damesdubbel in het individuele toernooi. We speelden tegen een Duits paar waar we al twee keer eerder nipt van verloren hadden. Ook deze keer zat het er niet in. We verloren in 3 sets. Heel erg balen en vooral voor Manon om zij nu uit het toernooi lag. Gelukkig had ik nog de mix om me op te focussen en dat heb ik toen ook voor de volle 100% gedaan.

De weg naar de finale

In de mix hadden Robin en ik de eerste ronde een bye in het individuele toernooi. Daarna speelden we achtereenvolgens tegen een Slowaaks, Belgisch en Ukrains paar. Deze partijen wonnen we vrij gemakkelijk en we begonnen beetje bij beetje beter te spelen.

Toen was het zover, de kwartfinale mix. Als je wint heb je een medaille, als je verliest heb je niks.. Een van de belangrijkste wedstrijden van het toernooi dus. Dit was tevens ook de beste partij van het toernooi voor Robin en mij. Hoewel de Duitsers erg goed speelden wisten Robin en ik door te vechten voor elk punt de eerste set met 28-26 te winnen! In de tweede set ging het steeds beter en waren we beiden aan het net erg scherp. We lieten het niet meer gaan en wonnen de tweede set met 21-16!! Jaaa!! Halve finale mix!!!

In die halve finale speelden tegen een Deens paar. De eerste set was wederom erg spannend maar gelukkig wonnen we die set met 23-21. De tweede set begonnen we wat stroefjes en we kwamen al snel op een grote achterstand. We knokten ons terug en kwamen nog wel in de buurt, maar met 21-16 hadden de Denen de tweede set gewonnen. Een beslissende derde set dus!

Deze set ging weer gelijk op, bij de rust stond het 11-9 voor ons en op dit moment voelde ik de spanning door mijn lijf gaan. Na een goede peptalk van Rune knokten we ons door naar 18-18. Toen maakten we 2 goede punten op rij, 20-18! Hierna maakten we nog een fout maar bij 19-20 in ons voordeel moest de Deense dame op Robin serveren, iets wat ze al de hele wedstrijd niet fijn vond. Robin wist dat ze zou flikken en zei ook tegen mij "als ze flikt dan smash ik keihard". "Doe maar door het midden", zei ik nog, om niet teveel risico te lopen. De flik kwam, de smash door het midden kwam en de Denen konden hem niet meer controleren en sloegen de shuttle in het net. 21-19 gewonnen!! We staan in de finale!!!

Emoties

Het volgende moment is erg moeilijk te verwoorden voor me. Als ik eraan terugdenk (en het vooral terugzie) komen de tranen weer naar boven. Op het moment dat ik naar Robbie Kneefel loop, vlak na de overwinning, kwam alles eruit.. De spanning, de blijdschap!! Ik barstte in tranen uit en ik zag Robbie ook emotioneel worden. Ik heb daarna nog een kwartier gehuild, van blijdschap natuurlijk, maar ik kon gewoon niet stoppen! Na Robin nog vele malen omhelsd te hebben kwam ook Rune zijn armen om me heen slaan. De tranen bleven maar komen en ik heb daarna meteen mijn ouders gebeld, die natuurlijk apetrots waren.

Lees het hele verhaal op de website van VELO.