Vijf jaar en dus miniton

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Samen met Piet Ridder was ik een van de eerste die stukken schreef over de veranderingen die bij de bond plaats moeten vinden.

Dat het een donkere tocht zou worden wist ik en ook dat het langzaam, frustrerend en eenzaam zou zijn.

Piet is al jaren geleden afgehaakt, maar heeft wel het vuur aangewakkerd om te gaan schrijven. Terwijl zijn dochter mijn fouten probeerde te beperken, want schrijven is iets wat ik echt niet kon.

Men vond me een kapitein aan de wal terwijl ik toen al 25 jaren internationaal trainersschap achter de rug had. De arrogantie van de bond, technische staf en bondscoaches vierde hoogtij in deze dagen. De bondsvergadering en afgevaardigde waren mensen waar ik nooit van had gehoord en vooral niets mee te maken wilde hebben.

Niet lang geleden zat ik met een bestuurslid te praten die me zei: "Kijk eens achterom, wat je al hebt bereikt." Ik keek achterom en vond dat ik totaal niets had bereikt, terwijl de bestuurder van mening was dat er giga veel gebeurd was. Dat is het verschil denk ik dan. Bestuurders zijn bezig met kleine mierenneukerij terwijl ik op zoek ben naar een organisatie die weer iets meer betekent voor de leden en minder voor zichzelf. In mijn visie hebben we geen commissies nodig, maar gezond verstand. De regels van het verleden zijn de verhindering voor de toekomst, want de regels van de toekomst zijn niet bekend anders dan weer 'gezond verstand'.

Er word vaak gesproken over mijn volgers en dan denk ik bij mezelf: dit kan alleen gezegd worden door mensen die me niet kennen. Ik heb NIETS met volgers. Dat zijn de enige mensen die hier op Oro NIET slagen en mensen die ik liever niet meer zie. De mensen die het echt begrijpen daar heb ik nog steeds contact mee. Juist omdat ze me in twijfel trekken en tegenspreken. Dat zijn de sterke nieuwe coaches die keer op keer vooruitgang boeken en dat laten zien. René, Aad, Roel en Henri zijn stuk voor stuk trainers waar ik mijn handen voor in het vuur steek, omdat ze ballen in combinatie met kennis hebben. Geen van hen heeft bij de (of een) bond ook maar een poot aan de grond gekregen. Ze hebben allemaal moeite met 'het systeem' en de manier waarop dingen NIET gebeuren.

De coaches die wel bij een bond zijn gekomen waren degenen die hier door de mand vielen. Het waren de kameleons zonder mening. Mensen waar je liever niet meer mee te maken wil hebben. Ik noem ze de bestuurders onder de trainers. Ze gaan mede het beleid bepalen en houden op deze manier de puinhoop levend, want ze hebben geen mening en moeten zich op het gebied van kennis op de achtergrond houden, omdat ze ook nu nog steeds door de mand zullen vallen. Ze behoren tot het groepje coaches dat zich er prima bij voelt niet te hoeven schrijven over hun mening en voldoen aan de beschrijving bondscoach, want die heeft geen mening en communiceert niet.

Het niet communiceren is geen arrogantie, het is onzekerheid en dat is veel erger. Het is veel erger omdat jonge spelers dat verkeerd interpreteren. Ze denken dat dit soort gedrag cool is, maar in werkelijkheid zouden ouders zich zorgen moeten maken om hun kinderen die in dit milieu terecht komen.

Mijn baby wordt 5 deze zomer en het meisje is 'alive and kicking'. Badminton Nederland heeft in de afgelopen zes jaar niet één van mijn ideeën overgenomen en dat maakt me de slechtste schrijver voor verandering ooit. De wetenschap dat er mensen zijn die wel hebben geluisterd en mijn gedachtegoed hebben opgenomen in hun visie maakt me gerust voor de toekomst. Mijn baby is niet alleen Oro, het is de manier waarop we hier werken. Als ik kom te overlijden en Badminton Nederland heeft het lef om daar ook maar een positief woord aan te wijden, dan zullen er mensen opstaan en zeggen: "Dat had Ron NOOIT gewild." Jullie hebben hem nog een laatste keer zonder respect behandeld en deze keer zonder dat hij zich kon verdedigen. Aan de andere kant zou ik het geweldig vinden als er een krans zou zijn met de tekst "Gelukkig van die lul zijn we af, Badminton Nederland" en ik zal mijn nabestaande verbieden deze krans weg te halen.