Harm van Schaik vraagt zich af

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Verschillende oefenvormen werden getoond, waarbij in het begin de nadruk in de oefeningen kwam te liggen op het ontwikkelen van apart de techniek. Vervolgens werd de techniek gebruikt in tactische oefenvormen. De nadruk lag op het verbeteren van de techniek, omdat Robbie vindt dat Nederlandse jeugdige spelers hierin tekort schieten ten opzichte van de buitenlandse spelers.

Generaliserend gezegd over techniek hebben de jeugdige Denen, Chinezen, Indo's, ... altijd keuzes wat betreft slagen en Nederlanders niet. Concreet gezegd in het dubbelspel, Nederlandse jeugd kan bijvoorbeeld alleen rechtdoor kort en of vlak verdedigen. Terwijl de jeugd wereldtop, rechtdoor en cross kort, vlak en hoog kan verdedigen. De wereldtop weet dat Nederlandse jeugd alleen rechtdoor kort of vlak kan verdedigen dus gaan zij hier op staan. Technische zwakte leidt dus tot een tactisch voordeel van de tegenstander.

Dus Robbie en Nathalie hebben een grote verscheidenheid aan oefeningen laten zien hoe je de techniek kan verbeteren: vlakke spel, verkorten slagen, service en service return, hoge verdediging, smashes. Deze techniek toepassen in 1-shuttle oefeningen 1:1, 1:2 en 2:2, box to box games, aangepaste spelvormen, wedstrijdachtige oefeningen en de wedstrijd waarbij ze bepaalde opdrachten meekrijgen.

Voor mij was de bijscholing redelijk nuttig; ik heb een aantal nieuwe dubbeloefeningen gezien, hoe Robbie oefeningen makkelijker en moeilijker maakt en nieuwe trainers leren kennen. Waar ik mij wel over verbaasde is dat er zo weinig discussie plaats vond tussen de aanwezige trainers en de twee docenten van de dag tijdens en achteraf de bijscholing. Voor mij was het mijn eerste bijscholing op Nederlandse bodem, maar wat ik gewend ben in België (Roel) en Denemarken (Ron) en ook mijn SL-3 stageplek (John en Arie) is dat er discussie dient plaats te vinden waarom het zo gaat, als het gaat. Wat zijn de keuzes, benoem de voor- en nadelen en maak op basis hiervan een keuze.

Een voorbeeld van wat er op de bijscholing gebeurde: een rechtshandige speler stapt met de servicereturn met links in. Nu vroeg een trainer aan Robbie wat nu het verschil is tussen met links instappen en met rechts voor een rechtshandige speler. Wat leer je een speler nu aan? Het antwoord van Robbie is dat er geen verschil zit tussen het met links of met rechts instappen. De speler moet doen wat hij het 'meest natuurlijke' vindt.

Met het argument 'meest natuurlijke' heb ik zelf nogal moeite, want een speler vindt een bewegingspatroon 'natuurlijk' wanneer hij dat altijd al zo gedaan heeft. Voorbeeld: wanneer spelers aangeleerd zijn om met aansluitpassen over de baan te bewegen, zal dat voor die spelers 'natuurlijk' aanvoelen, en zal elk ander bewegingspatroon, zoals lopen over de baan, onnatuurlijk aanvoelen. Betekent het dan dat ik die spelers 'lopen' over de baan niet meer kan aanleren, omdat het onnatuurlijk aanvoelt?

Dus wat moet ik nu een speler aanleren? En wat zijn de criteria om een speler met links instappen of met rechts instappen aan te leren? Heeft het met kracht te maken (terug stappen) of met de plaatsing van de service, plaatsing van de servicereturn met daarbij de follow-up? Vragen waar helaas geen antwoord op is gegeven.

Wat ik zelf ook jammer vond, is dat de oorzaak van de technische en daarmee tegelijk ook tactische tekortkomingen van Nederlandse jeugdspelers eigenlijk niet zijn besproken. Bij deze bijscholing werd de oorzaak gelegd bij de kwaliteit van de trainers. Trainers leggen te weinig de nadruk op het verbeteren van technische (dubbel) vaardigheden in hun trainingen, omdat kennis ontbreekt. Maar is dat waar? De meeste trainers die ik daar zag hadden een aanzienlijke leeftijd, wat vaak gepaard gaat met de nodige jaren trainerservaring. Het lijkt mij dat zij ook wel inzien dat de jeugdspelers onvoldoende technische dubbelvaardigheden beheersen t.o.v. de wereldtop. Maar is dat alles?

Dat lijkt mij niet. Misschien ligt de oorzaak veel meer in het gebrek aan kennis van hoe je jonge spelers optimaal opleidt. Wat leer je een speler wanneer aan en hoe? En dat in technisch, tactisch, mentaal en fysieke zin? Waar liggen de prioriteiten? Wat doe je met je beperkt aantal trainingsuren? Hoe leer je een jonge speler aan om een topsportleven te leiden? Hoe ga je als trainer om met de ouders? Samenwerking tussen vereniging en badmintonschool? Aanwas van nieuw talent? Meer trainingsuren creëren?

Vragen die ik nu zelf slecht kan beantwoorden, omdat ik aan het zoeken ben naar de antwoorden. Misschien dat sommige van jullie mij kunnen helpen in mijn zoektocht.