BadmintonInfo-uitgever Rob Taconis verliest vertrouwen in bestuur Badminton Nederland

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ofschoon de naam toepasselijk zou kunnen geeft de informatie die we gekregen hebben van het bestuur zeker geen aanleiding hiervoor. Of het zou moeten zijn dat het aantal aanwezige afgevaardigden nu wel voldoende moet zijn om beslissingen te kunnen nemen. Jammer dan weer dat er maar letterlijk vier (van 16) afgevaardigden het woord namen.

Ik had mij voorgenomen, ondanks mijn onderbuikgevoel, mij positief op te stellen en ondanks het feit dat het bestuur met mooie volzinnen en uitspraken ons wil doen geloven dat alles min of meer op de rit is of gaat komen blijft het in een aantal gevallen toch heel moeilijk om positief te blijven

Waarom dan wel?

In de vorige bondsvergadering is afgesproken dat het bestuur ons op de hoogte zou houden van ontwikkelingen inzake sponsorcontracten. Op deze vraag werd omonwonden aangegeven dat er geen ontwikkelingen op sponsorgebied waren! Oh ja, er was een contract afgesloten met de NOS. Mooi, maar dit is een verlenging van het bestaande contract wat door NOC-NSF voorbereid is. Een handtekening was voldoende.

Op mijn vraag dat er eigenlijk de laatste 3 jaar geen enkele vooruitgang te zien is - ondanks een speciaal daarvoor aangetrokken externe medewerker - werd resoluut aangegeven dat er nu actie genomen zou worden. Welke werd niet beantwoord! Kortom nog steeds een onderbuikgevoel

Veel tijd is besteed aan het jaarplan en begroting 2017. Wederom weer veel prachtige krachttermen en mooie overzichten maar wederom veel (toekomst)plannen maar geen concrete actie die vandaag start!

Een positieve ontwikkeling is naar mijn mening de voorstellen 'Samen Verenigen' welke onder leiding van Barbara Mura en haar medewerkers van het bondsburo ontwikkeld is. Eindelijk een stuk wat in een aantal onderdelen rechtstreeks de clubs raakt en waar men in het land wat mee kan doen.

Een heel andere insteek dan het wollige plan Clear Future wat nu alweer zeker drie jaar loopt en op vele kanten haar doelen niet heeft bereikt. Jammer, maar wat mij dan heel erg raakt is dat het bestuur tot op de dag van vandaag niet erkent dat zij met dit plan gefaald heeft! Jammer, want dat was sterk geweest. Nu zorgt het dat het onderbuikgevoel nog steeds aanwezig is.

In diezelfde discussie gaf ik aan dat ik bang ben dat door het (niet) beleid het ledenverlies van zo'n 7% dit jaar weer door zal gaan zetten. Niemand van het bestuur sprak mij tegen waardoor ik helemaal koude tenen krijg over het feit dat die 7% misschien nog wel groter blijft. Moedeloos vroeg ik mij af of ik deze ochtend nog af kwam van mijn onderbuikgevoel.

Drie blaadjes over Bestuurlijke Vernieuwing waar eigenlijk niets anders in staat dan dat er zaken zijn besproken en in de toekomst veranderingen of geen veranderingen gedaan zullen worden.

Drie jaar geleden is het bestuur als een olifant door de porceleinkast heen gelopen met de informatie dat regio's gaan veranderen, dat de regioteams gaan veranderen, dat de regiomanager niet meer nodig zal zijn of een andere verantwoordelijkheid krijgen. Nu na drie jaar is er nog geen duidelijkheid en volgens de stukken komt daar volgend jaar duidelijkheid in. Dit is naar mijn mening in een vrijwilligersorganisatie dodelijk. Mijn onderbuikgevoel wordt langzamerhand lichte buikpijn.

Een makkelijk agendapunt was de voortgang contributiesysteem. Ik kan hier geen mening over vormen, maar dat maakt ook niet uit want dat is doorgeschoven naar volgende jaren.

Wel kwam het bestuur met een duidelijke stelling dat zij met de contributie heel voorzichtig willen zijn, omdat dat één van de drie financiële steunpilaren is. Hier zijn wij het met elkaar over eens. Het bestaan van de bond bestaat uit contributieinkomsten (met een dalende ledenaantal); sponsorinkomsten (waar aangegeven is dat niet geweldig is) en subsidie-inkomsten. Een schrale troost.

Als laatste agendapunt werd het Masterplan Topbadminton besproken. Een wervelende uitleg door Claus Poulsen waar ik zelf geen oordeel over kan geven, maar naar mijn mening in ieder geval duidelijke meetpunten zodat we hier later op kunnen terug komen. Dit is een wijze die mij aanspreekt. Duidelijk taal met ijkpunten.

Maar dit plan heeft een begroting van ruim 1 miljoen euro'tjes.

Geen probleem aangezien het overgrote deel (bijdrage Papendal € 383.000 en NOC*NSF € 316.000) wordt bekostigd door de overheid! Prachtig! Maar na een paar kritische vragen van een van de afgevaardigden bleken deze bedragen nog geheel niet toegezegd te zijn!

Volgens de verantwoordelijke bestuurder was het toch logisch dat dit een voorstel naar de overheid was! Dat moesten wij wel begrijpen maar is zeker niet zo gebracht. Ik voelde me in ieder bed.........

Na de nodige commotie heeft het bestuur de vergadering geschorst voor 10 minuten om zich te beraden.

Waarom deze schorsing gevraagd is, snap ik nog steeds niet want na de schorsing kwam er niets nieuws naar voren. Dus mijn lichte buikpijn was nu een buikpijn van wantrouwen geworden.

Als ik deze vergadering overzie, dan weet ik dat er ook goede ontwikkelingen zijn, maar die hoor je altijd wel maar daarnaast vraag ik mijzelf af of dit bestuur nog wel bij machte is om het roer om te draaien.

Bij de rondvraag heb ik dan ook het bestuur gevraagd of zijn hun positie als team willen heroverwegen aangezien ik zelf het vertrouwen in dit team niet meer heb.

Rob Taconis
Afgevaardigde van Regio Centrum