Hoe snel ben je achterhaald als trainer of organisatie?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Op de eerste dag van de opleiding werd er gezegd: vergeet alles wat je denkt te weten over badminton vanaf, nu gaan we onze sport wetenschappelijk bekijken als trainer. Ik was de enige buitenlandse trainer en er was nog nooit iemand van buiten Denemarken geweest die dit had gedaan en de grond werd letterlijk onder mijn voeten weggeslagen, mijn teller stond weer op nul.

Het boek wat de grondslag was voor deze opleiding heb ik vertaald in het Nederlands en is uitgegeven door Tirion. Het is nog steeds leuk om dit boek in te kijken en vele trainers die ik in Nederland tegenkom, zeggen me trots dat ze het boek hebben. Ik gebruik echter TOTAAL niets meer uit dit boek, het is heel erg achterhaald en alleen maar een leuk hebbedingetje.

In Denemarken lopen ze tot op de dag van vandaag achter op voetenwerk. Het is een stuk beter geworden de afgelopen 15 jaar, maar het is nog steeds niet indrukwekkend, en als je jezelf dan bedenkt dat ze in dit land veruit beter zijn dan waar dan ook in Europa. Voetenwerk is naast techniektraining veruit de belangrijkste training vandaag en dan heb ik het ook in de juiste volgorde gezet, want verkeerd voetenwerk verpest alle andere techniek.

Voetenwerk is weer onder te verdelen in offensief en defensief voetenwerk. Het eerste is vrij hoog en bij het laatste zit je een stuk dieper. Als je diep zit, zijn je benen vrij ver uit elkaar en moet je dus kleine chasse passen doen in je verplaatsing, als je hoog bent maak je veel meer gebruik van gewone passen.

Bij defensief voetenwerk zijn er ook weer verschillende fases. Je start met de splitstep of voorspanningssprong - en dan niet de oude waar je eerst omhoog springt voor je in de voorspanning sprong komt, maar gewoon en direct inzakken door je voeten verder van elkaar te verplaatsen. Als je geen idee hebt waar je met zekerheid de shuttle kan verwachten, dan maak je deze splitstep neutraal. Als je wel een idee of gevoel hebt waar die gaat komen, dan doe je een richting bepaalde splitstep.

Alleen in de gevallen dat je gelijk had met de richting bepaalde SS hoef je geen correctiestap te maken, in letterlijk alle andere gevallen moet je dat wel doen want we hebben gewoon te maken met de wet van Newton: 'elke beweging in een bepaalde richting wordt voorafgegaan door een beweging in de tegenovergestelde richting'. Deze tegenovergestelde beweging zie ik het liefst zo laag mogelijk, want hoe hoger deze komt hoe meer onstabiel die wordt. Dit wordt meer en meer belangrijk hoe langer je bent als speler. Als je 1,50 bent, kom je vaak weg met snelle reacties in je splitstep, ben je echter bijna twee meter dan kan je het wel vergeten.

Dit zijn zo'n beetje de startlessen op OroDenmark in een notendop. Ik zeg met klem in een notendop, want op elk onderdeel heb ik zo'n 10 tot 16 focuspunten. Het duurt ongeveer zes tot acht weken voordat een speler dit voldoende onder controle heeft. Zodra een speler het beheerst, kan ik naar het volgende niveau gaan en dat is het voetenwerk persoonlijk maken, want je kan geen voetenwerk kopiëren. Er zitten aan elke speler dingen die je moet gebruiken of juist moet veranderen. Het is je kennis en inzicht als trainer om daarmee te beginnen of juist je handen er vanaf te houden.

Ik pas mijn training bijna wekelijks aan en voor elke speler op een andere manier, en ik heb het geluk dat mijn vrouw op dezelfde manier kijkt naar het damesenkelspel. H Het is al moeilijk genoeg om voor de zes jongens persoonlijk voetenwerktraining te geven, de twee meiden hebben extra aandacht nodig want lang niet alle voetenwerk voor mannen is hetzelfde als voor vrouwen. Huynh geeft net dat extra's dat nodig is om ook voor de meiden tot een perfect voetenwerk te komen. We hebben het hier over acht spelers die we op onze academie hebben. We zijn met twee elitetrainers die beide gewend zijn om in details te werken en super persoonlijke training te geven. We zijn dus met twee fulltime trainers en het is bijna onmogelijk perfecte training te geven (in onze ogen) en ik weet dat bijna alle trainers die dit lezen vinden dat we in een idyllische situatie verkeren.

Hoe ver liggen onze werelden uit elkaar?

Mijn mening over de training in Nederland en het niveau van de trainers van clubs tot nationale jeugd tot nationale senioren is dat het op beginnersniveau ligt. Er zijn enkele onderdelen die goed zijn (oud-topspelers die natuurlijk ervaring mee brengen maar geen trainerskennis hebben) maar er is geen totaalplaatje bij de technische staf of de bond.

Het schokkende van de hele situatie is dat de kennis om het te veranderen bij Nederlandse trainers aanwezig is, maar dat Badminton Nederland zich te groot voelt om deze mensen te vragen. Clemens Wortel werd zelfs gestraft door zijn eigen bestuur en bond om maar met ons te praten. Clemens is hier geweest, heeft met onze staf gesproken, heeft gezien hoe het ook kan en deze open houding voor vernieuwing en verandering heeft hem zijn kop gekost.

Als ik een aantal jaar moet noemen over hoever Nederlandse trainers achter liggen op technische gebied, dan denk ik dat we uitkomen op 10 tot 15 jaar. De bond als faciliterende organisatie is zover achter dat we er helemaal geen behoefte aan hebben. Het werk wat ze doen, kan worden uitbesteed aan een organisatie die helemaal niets met sport heeft te maken en je zou het verschil niet merken want op dit moment hebben we toch al een bureau waar de medewerkers niets hebben met onze sport dus waarom niet uitbesteden en geld besparen?