Het SL3-diploma is noodzakelijk voor Badminton Nederland!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het probleem alleen was dat hij zich wel diende te houden aan de stof die Badminton Nederland voorschrijft en niet meer dan dat. Gelukkig was hij zo'n leraar die af en toe wel 's die lijn overschreed en dat maakte het wat interessanter.

In 2009 heb ik alles afgerond, ware het niet dat mijn PvB 3.3 afgekeurd werd omdat het niet badmintongerelateerd was en dit terwijl het aan alle punten voldeed. Maar je moet respecteren wat de controleurs aangeven en dat heb ik ook gedaan, maar blij was ik niet. Wat uiteindelijk resulteerde in het feit dat ik eind 2010 tegen mezelf heb moeten zeggen "maak het nou maar eens af, want dan heb je eindelijk je SL3 diploma." Zo gezegd zo gedaan en nu heb ik het SL3-diploma.

Maar ik ben iemand die niet stil zit en verder kijkt dan mijn neus lang is, want stil staan is achteruit gaan. Dus ik ben bij andere trainers gaan kijken om mezelf verder te ontwikkelen en doordat ik een hele goede stagebegeleider had kon ik bij hem ook na de opleiding terecht. En door hem kwam ik nog verder, want ik leerde van hem op een gegeven moment elementen uit de trainingsweek van Ron Daniëls en dat vond ik heel interessant. En ik ben daar verder mee gegaan en uiteindelijk ben ik de opleiding van Ron begonnen. Absoluut geen standaard opleiding en eentje die via vaste regels gaat, maar wel eentje die ik met heel veel plezier ben begonnen en ook zal afmaken.

SL3+ noodzakelijk voor de badminton!

Met de SL3 leer je de basiselementen waarmee je aan de slag kan als trainer, maar het is zo enorm veel informatie die je krijgt dat je uiteindelijk er echt mee bezig moet zijn om het goed te kunnen doen. En dan hebben de spelers die divisie spelen of hebben gespeeld een heel groot voordeel op de spelers die district spelen of hebben gespeeld of zelfs recreatieniveau spelen. En tijdens mijn opleiding was echt elk niveau aanwezig.

Al met al ben ik er achter gekomen dat de basiselementen niet genoeg zijn, want met dat kom je er nog niet. Ok, misschien zeg ik het verkeerd, je komt er wel als je recreanten en senioren spelers die het zo wel prima vinden en het al jaren zo doen, "dus dat is toch niet te veranderen" training geeft. Maar zodra je met jeugd te maken krijgt die nog niks of weinig weten en met spelers, zowel jeugd als senioren, die wel iets willen leren... dan wordt het pas interessant! Want dan moet je de basiskennis van de SL3 omzetten naar echte kennis.

Die kennis kan je op vele manieren verkrijgen. Bijvoorbeeld je eigen kennis die je tijdens al je eigen trainingen van jouw trainers hebt opgedaan en uiteraard zit er dan wederom een groot verschil in spelers van district of divisie niveau. En zelfs dan zit er nog een verschil, want een ere divisie speler is niet te vergelijken met een vierde divisie speler. En uitzonderingen daar gelaten, want die zijn overal. Maar die kennis kan je ook verkrijgen van andere trainers of van een opleiding die niet volgens het boekje van Badminton Nederland gaat, zoals ik dus doe bij Ron Daniëls! Natuurlijk zijn er vast nog meer manieren, maar dat is nu niet waar het om gaat.

Het gaat er om dat zodra je dus meer wilt en met spelers te maken krijgt die meer willen, dan zal je meer moeten nadenken over badminton. Want het is oh zo makkelijk om een oefening te geven en niet uit te leggen waar je spelers die oefening voor moeten gebruiken of wat het nut is van die oefening. Of geen antwoord kunnen geven als ze een vraag stellen over de oefening, omdat je er zelf niet goed genoeg over hebt nagedacht. Tenslotte is badminton namelijk zeker te weten een denksport en niet alleen vanuit de trainer, maar zeker ook vanuit de kant van de speler. Maar de trainer moet eerst nadenken, want het is niet alleen nadenken over waarom laat ik ze deze slagen doen maar ook wat is het effect of resultaat of hoe beïnvloed dit de tegenstander of wat gebeurd er na deze slag of... er zullen er vast nog wel meer zijn die ik nu niet kan bedenken of niet weet. Tenslotte ben ik er nog lang niet om te kunnen zeggen dat ik alles weet en misschien gebeurt dat wel nooit, maar ik zal er in ieder geval alles aan doen om wel te kunnen zeggen dat ik er alles aan heb gedaan om veel te weten over badminton.

En het nadenken is namelijk iets wat je bij de SL3 leert in de vorm van "bedenk een oefening voor volgende week en daarin moeten twee basisslagen voorkomen" (dit is een fictief voorbeeld). Je leert er te kijken naar 1 element tijdens de oefening die je hebt bedacht, maar je mag de andere elementen niet vergeten en die moet je ook benoemen als ze gebeuren. Je leert om te kijken wat je speler fout doet naar aanleiding van de opdracht die je de speler hebt gegeven en dat kan je de speler dan aangeven en eventueel voordoen. Maar je leert niet waarom de speler deze fout heeft gemaakt, want misschien is er wel een verkeerde loopvorm aan vooraf gegaan of is het racket standaard te laag waardoor de speler altijd die fout zal maken. Maar je racket te laag is dat op de grond of op de hoogte van je knieën of op de hoogte van je heupen, kortom er is zoveel verschil en dan verschilt het ook nog eens per speler. Maar het probleem kan misschien opgelost worden bij die bepaalde slag als de speler zijn elleboog voor zijn lichaam houdt en hiermee zijn racket hoger heeft, maar voordat je hiermee begint moet je wel weten waarom je dit gaat doen en nog belangrijker hoe je dat precies moet doen. En dan noem ik maar een paar elementen, terwijl er zo enorm veel zijn. Maar dan kom je telkens weer terug op het punt 'nadenken' en in dat geval het nadenken over de elementen 'tijd en ruimte'.

De tijd die het de speler kan gaan schelen en de ruimte die de speler hierdoor creëert. Iets wat voor mij helemaal nieuw was om te horen, maar waar je ook echt over moet nadenken om het te begrijpen maar gelukkig leer ik dat allemaal van Ron.

Tijdens je SL3 worden alle standaard slagen doorgenomen met 1, 2 of 3 verschillende slagen per les. Mijn leraar deed dat altijd met het syllabusboek op de grond naast hem en nam de slag dan stap voor stap door. Dit deed hij vooral omdat je dit altijd als naslagwerk hebt en niet eventjes hem weer kan roepen als je het niet meer weet. Maar hij liet vaak genoeg weten dat het er wel wat raar stond en probeerde dat dan wel iets aan te passen. Al met al krijg je allemaal basisslagen en daarvan moet je weten hoe ze uitgevoerd worden n.a.v. de analysemomenten, want op basis daarvan moet je ook kunnen vertellen wat er fout is gegaan. En dan is het ook te begrijpen dat je alleen maar basisslagen in je oefeningen gaat doen, maar ik moet wel zeggen dat de leraar heeft meegegeven dat je de oefeningen vanuit een wedstrijd situatie moet bekijken en of dat dan wel haalbaar is. En bij Ron krijg je eigenlijk als eerste te horen dat je juist de moeilijke slagen als eerste moet gaan aanleren en zeker bij de jeugd, want dan zijn de basisslagen gemakkelijk. Maar die basisslagen doet hij dan ook net op een iets andere manier, waardoor het allemaal vernieuwend lijkt en voor heel veel ook is en dan praat ik van de jeugd tot de divisie spelers.

Tijdens je SL3 leer je ook hoe je een training moet opbouwen en vooral hoe je het op papier moet zetten. En dan moet je vanuit je papiertje gaan werken, maar dan is het de bedoeling dat je er zo min mogelijk naar kijkt. En op die manier moet je uiteindelijk een heel jaar plannen, maar wat vergeet de SL3 dan eigenlijk? Die vergeet op die manier de speler, want geen enkele speler is gelijk. Ze kunnen allemaal verschillende dingen, ze spelen op een verschillend niveau of ze hebben verschillende problemen of … vul het zelf maar in. Tijdens de SL3 moet je ook telkens uitgaan van een ideale situatie van 4 spelers per baan of eventueel 2 spelers, want drie spelers daar mag je niet vanuit gaan. Maar hoe vaak gebeurd het dat je zeven spelers hebt en dan? Of negen spelers, waardoor je heel mooi per drie spelers een oefening kan doen maar dat heb je niet geleerd. Allemaal situaties die je jezelf moet gaan aanleren om aan te passen, maar waar Ron weer op een andere manier mee omgaat. Er is geen ideale situatie, want zelfs met twee spelers is die er niet. De twee spelers hebben beide hun eigen punten die ze moeten verbeteren of aanpassen en daar moet je voor beide aan kunnen werken. En dat kan met een oefening die je van te voren hebt bedacht, maar die moet je ook kunnen aanpassen aan de situatie die je aantreft op het moment dat het zich voor doet. En is het dan wel verstandig om iets van te voren op te schrijven. Daarvan vind ik dat dat wel zo is, maar absoluut niet zo uitgebreid als je leert bij de SL3.

Coachen is ook zo'n mooi voorbeeld bij de SL3, want dat krijg je eigenlijk in 1 tot 1,5 les en kan je het dan leren. Want tactiek staat wel omschreven in je syllabus, maar dat komt bijna niet aan de orde omdat er te veel is om te leren. En hiervoor betekend het dus dat je alles zelf moet leren of moet werken met die ene zin of zinnen die je hierover zijn bijgebleven. Maar alles veranderd en wat vandaag dé manier was, kan morgen weer anders zijn. En dit komt allemaal wel aan bod bij Ron, want tactiek komt al terug bij de oefeningen en het kijken van een wedstrijd komt direct al aan bod na de training bij een oefenwedstrijdje. Een mooi voorbeeld is het creëren van je kansen i.p.v. daar spelen waar je tegenstander slecht is. Iets wat ik nog nooit tijdens mijn SL3 opleiding van heb gehoord, maar wat je wel aan het denken zet. En is daar heb je weer het punt waar het om gaat... nadenken! Maar dit alles leer je niet tijdens je SL3 en toch heb je dat allemaal nodig om een goede trainer te kunnen zijn voor de speler die wel iets wil leren, nogmaals zowel jeugd als senior. Door nadenken creëer je tijd en ruimte in het spel en het nadenken begint bij de trainer. Want de speler zal de trainer zonder problemen volgen... totdat de speler zoiets heeft van "waar zijn we eigenlijk me bezig?" En daarom zal de trainer van te voren moeten nadenken over alle elementen en dit ook moeten bespreken met de speler, zodat de speler ook begrijpt waar deze mee bezig is.

En dat begrijpen waar je mee bezig bent is al een heel moeilijk element, want als je zo'n enorme badminton freak/specialist hebt als Ron Daniëls dan is niks vanzelfsprekend. Alles heeft een reden of een gevolg of is te verklaren en nog erger hij ziet of hoort ook bijna alles (let wel, hij zal zelf zeggen alles i.p.v. bijna alles!). En dat betekend dat ik zo enorm veel moet leren, want alle elementen zijn belangrijk en als ik denk dat ik het goed zie, dan blijkt het toch net iets anders te zijn. Maar gelukkig kan je Ron altijd mailen, bellen of aanspreken om het goed te overleggen, want ik moet het uiteindelijk toch door hebben. Maar ik moet het ook uitproberen en doen en dat hoeft zeker niet altijd perfect te zijn, maar je moet weten waar je mee bezig bent. Want als je niet weet waar je mee bezig bent dan kan je het ook niet goed uitleggen aan je speler. Je moet leren aangeven op een correcte wijze en niet alleen de shuttle even opgooien voor een drop, want het gaat allemaal veel verder dan dat. Oefening baart kunst zeg ik wel is tegen de speler, maar dat geld ook voor de trainer en dat moet niet vergeten worden. En ik weet nog dat er tegen mij is gezegd dat als je een speler alles goed kan laten voordoen, dan ben je een goede trainer. Helaas weet ik niet meer wie dat heeft gezegd tijdens mijn opleiding, maar ik dacht dat het de waarheid was maar ben er nu van overtuigd dat dat het niet is.

Kortom ik ben de blij dat ik via Ron de mogelijkheid krijg om badminton te bekijken vanuit de speler die wel wil leren en niet vanuit de speler die het wel prima vind. En ik weet dat je het SL3 diploma nodig hebt om tegenwoordig training te kunnen geven aan de verenigingen binnen Badminton Nederland, maar gelukkig is het behalen van die SL3 diploma helemaal niet moeilijk waardoor vele trainers die ook verder kijken dan hun neus lang is deze zonder problemen zullen halen.

Als laatste wil ik even zeggen dat ik me zeker niet blind staar op wat Ron zegt, want ik sta nog steeds open voor andere trainers en visies. Maar ik bekijk alles nu wel heel anders en zal ook hele andere vragen stellen dan dat ik ze eerst deed. En zoals ik alles nu opschrijf zal over een jaar weer anders zijn, want ik ben in een enorm leer proces. En met alle elementen die ik leer zorg ik er uiteindelijk voor dat er géén tweede Ron Daniëls komt, maar een nieuwe toptrainer die Ronald Wetzel heet!

Mijn dank voor het lezen en voor vragen, opmerkingen of ideeën ben ik altijd te bereiken via mijn e-mail info@mrbadminton.nl.

Ronald Wetzel