Doe de cross recht toe

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het trainen van crossslagen is te vergelijken met het leren werken met een handige maar potentieel gevaarlijke machine zoals een kettingzaag om bomen mee om te zagen in je tuin. Je geeft jonge kinderen geen kettingzaag om mee te beginnen. Ze moeten eerst met een handzaag leren werken en de beginselen leren hoe ze een boom moeten omleggen.

Ook ik heb vaak leeftijden aan gegeven voor je trainingsverloop bij jeugdspelers, maar dat zet je ook direct op een pad van ontwikkeling waar vaak veel te strak aan wordt vast gehouden. Dat groepsdenken is een goed voorbeeld van opleidingen die niet met hun tijd mee gaan. Het zijn dus nu landen die deze gedachte hebben losgelaten die met hele jonge en talentvolle spelers de wereld veroveren. Landen als India, Thailand, Vietnam en Rusland in iets mindere mate zijn daar goede voorbeelden van.

De afgelopen jaren heeft de badminton dezelfde weg in geslagen als tennis, waar veel meer wordt gekeken naar waar een speler aan toe is in plaats van wat er op het programma staat voor de desbetreffende leeftijdsgroep.

De ontwikkeling van het aanleren van een cross is dus sterk afhankelijk van de mogelijkheden die de crossspeler heeft ten opzichten van de tegenstander. Ik ben van mening dat het verkeerd is dat jeugdspelers die lichamelijk niet sterk of ontwikkeld genoeg zijn beter geen cross moeten spelen ook al krijg je daar makkelijk punten mee. Het is de juiste tactiek maar past niet in de ontwikkeling. Het is dus het goede op het verkeerde moment.

De cross is de slag waar spelers naar toe werken en dat is iets wat ze van af de eerste keer dat ze een racket op pakken aan moeten denken. Omdat de spelers dat niet weten zal de trainer het moeten doen. Een jeugdspeler hoeft de tegenstander niet weg te halen uit het midden om te kunnen scoren met een crossslag. Door de fysieke onmogelijkheid is zowel de longline als het crossveld open om punten mee te maken. Door deze makkelijke manier te bewandelen en de heerlijke smaak van een makkelijk punt te proeven wordt de weg naar succes later bijna zeker afgesloten. Het grootste gedeelte van alle talentspelers gaan verloren door deze manier van opleiden. Totaal onbewust en onbedoeld enkel en alleen maar door dat er geen totaalbeeld is van het doel.

Waar er in de jeugd de ruimte in het crossveld er is door de fysieke onmogelijkheid, is die er in de wereldtop omdat ze het geven. Dat is een deel van het positioneel badminton denken. Hoe ver kan je gaan in het open laten van het crossveld zonder de controle te verliezen? Dat is de enige vraag die je jezelf stelt als je de top wil halen. Hoever kan ik gaan bij deze tegenstander, waar slaat de balans door naar de verkeerde kant en gaat het in mijn nadeel werken? Dit grijze veld is in het begin als jeugdspeler heel erg groot en wordt steeds kleiner hoe hoger je komt op de ladder.

Door het positioneel badminton en het gebruik van de cross krijg je voorspelbare rally's. Je weet waar de volgende slag gaat komen. De zekerheid neemt ook hier weer af als je hoger op de ranglijst komt, maar het blijft de meest logische spelsituatie.

De ARH is de meest perfecte positie om met succes een cross voor het punt te kunnen spelen door de maximale kracht, de grote reikwijdte en de mega mogelijkheden. De manier om deze situatie te creëren komt van de FH crossdrop. Deze drop mag niet kort zijn, maar moet iets achter de servicelijn vallen. De meest logisch return zal de longline lob zijn, juist op jouw ARH. Dit is een vorm van opbouwende crossslagen.

Een ander goed voorbeeld is in de drive slagen situatie in het enkelspel. Ook hier zijn heel voorspelbare situaties. Hier gaat het er om dat je probeert als eerste de cross drive te spelen. Zelden of nooit zal je een crossslag terugkrijgen wanneer je voldoende druk kan uitoefenen op de crossdrive slag. Je weet dus al dat je klaar moet staan voor een slag die rechtdoor komt op jouw crossslag. Een groot voordeel hierbij is ook nog eens dat je de crossdrive slagbeweging niet hoeft te stoppen. Vanaf je BH cross drive wordt je racket de met de hand meegaande beweging voortgezet totdat je racket voorbij je lichaam de FH positie heeft bereikt. Nu proneer je de racketarm tegen de hand in en je staat gelijk klaar voor de rechtdoor drive slag van je tegenstander. Ook vanaf een FH driveslag maak je - nadat de met de hand meegaande slagbeweging je racket voor je lichaam langs heeft gebracht - weer een supinatiebeweging van de onderarm om het racket in de BH positie te brengen.

Er wordt maar één voorwaarde gesteld aan de manier waarop de cross driveslagen worden gespeeld en dat is dat het resultaat zo moet zijn dat de shuttle niet voor het lichaam kan worden geslagen. Als het mogelijk is voor de tegenstander om de shuttle voor het lichaam te raken, dan heeft de tegenstander de mogelijkheid om wel een crossslag te kunnen spelen en werk de tactiek dus niet meer.

Veel trainingen zijn niet logisch in elkaar gezet en zijn niet verklaarbaar wanneer je een trainer er naar vraagt. Een voorbeeld is deze oefening. Twee U19-jongens staan op de baan en de trainer geeft de volgende opdracht: hoge service, cross drop, net drop, cross lob, longline clear en dan ben je weer terug bij de start. Wat is er verkeerd aan deze oefening?

• 1. Hoge service wordt in 95% van de gevallen niet gebruikt in herenenkel
• 2. Er wordt niet gezegd van uit welk vak de service plaats moet vinden
• 3. Er wordt niet gezegd waar de hoge service naar toe moet worden gespeeld
• 4. Een cross opening is zelden de tactisch juiste keuze
• 5. Door het spelen van een net drop maak je geen gebruik van de tactisch fout van je tegenstander
• 6. De cross lob is in deze situatie ook een niet logische slag
• 7. De longline clear zou de eerste juist slag in deze oefening KUNNEN zijn

Uitleg:

Voor een overgroot deel van onze sport is de tactiek het meest belangrijke element. De service is niet alleen de start van een rally maar ook of juist de start van de tactiek die je gaat voeren. Als je de service naar het midden van de baan speelt, dan is het logisch dat de serveerder ook in het midden van de baan blijft staan, een cross drop (eigenlijk een halve cross) is nu mogelijk maar minder waarschijnlijk van uit het linker vak omdat het de FH van jezelf bloot geeft. Hoe verder de service naar de buitenkant gaat hoe meer de serveerder positioneel moet mee bewegen naar de zelfde lijn als waar de service heen gaat. Afhankelijk of en hoe ver de tegenstander mee beweegt met de service is het mogelijk een cross te spelen.

In het algemeen wordt er in Nederland maar weinig meebewogen met de service (sterker nog er wordt nagenoeg geen tactische service gespeeld). De tegenstander blijft dus meestal gewoon in het midden van de baan staan ook al gaat de service naar de buitenlijn en is het spelen van een cross ronduit dom. Als je tegenstander dit nu toch doet dan is het niet eenvoudig je glimlach te onderdrukken, de afstand is voor jou erg kort naar deze cross en speciaal vanuit het linker vak is nu een net drop een niet zo'n slimme slag omdat je dan geen gebruik maakt van het hele open FH veld van je tegenstander. Vanuit het rechter veld zou het een tactiek kunnen zijn om de volgende slag op de ARH te krijgen en is dus iets minder onlogisch. In beide gevallen is het spelen van een net drop of een lob afhankelijk van de hoogte waarop je de shuttle kan pakken aan het net.

Het volgende probleem met oefeningen zoals deze is het weten waar de volgende shuttle gaat komen. Positioneel badminton is een belangrijk wapen in elke tactiek en een verschil van 20 cm in positie is erg belangrijk voor het verloop van de rally. Iedere trainer weet dat als je zo'n oefening op geeft aan je spelers dat ze alvast in de richting van de volgende slag gaan bewegen. Het wedstrijd realistische effect is nu totaal weg. Dus het open laten voor meerdere mogelijkheden moet een vast uitgangspunt zijn bij elke oefening.

Verder zeg ik dat de cross lob niet erg logisch is en dat is vanwege het feit dat de shuttle met 95% zekerheid vrij laag aan het net genomen gaat worden en het dus een hoge verdedigende lob gaat worden. Waarom zou ik die cross gaan spelen waarbij ik weer mee moet gaan bewegen? Ik kan veel beter een longline lob geven, dan kan ik aan deze kant van de baan blijven en spaar ik dus energie.

Tijdens de trainingskampen op Oro roepen we de spelers dan ook altijd op om kritisch te zijn ten opzichte van de opdrachten tijdens de training en bij de trainers wordt er aandacht besteed aan het thema 'waarom en wanneer speel je een cross'.

De cross is dus een gevaarlijk wapen in de handen van een tactische speler, maar het is een valkuil voor de spelers en trainers die de grondbegrippen van het positionele en tactische spel niet beheersen.

In hetgeen ik net heb beschreven, wordt een klein deel van de enorme hoeveelheid aan de tactiek van cross behandeld. Maak er een levend artikel van en geef je ervaring als trainer en speler.