Netspel voor dummies

Ken je BadmintonBoZ al?

Door middel van dit artikel wil ik ook het netspel beschrijven, maar meer vanuit een praktische, meer simpele toepassing voor mensen die het gewoon te moeilijk vinden, zoals ouders of beginnende trainers en begeleiders. Er moet eerst een basis worden gelegd alvorens we überhaupt met topspin en sidespin begonnen gaat worden. Ook wil ik laten zien hoeveel tijd het kost om bepaalde zaken in het badminton te doen en om ons goed te laten beseffen dat er veel meer tijd moet worden besteed aan het opleiden van techniektrainers. (Kleine opmerking, er is verschil tussen netspel dubbelspel en singelspel, maar voor het gemak laat ik dat even voor wat het is.)

Opvoeding

In mijn visie ligt de basis bij het opvoeden van de spelers en dat betekent dat je al moet beginnen als ze 10-11 jaar oud zijn. Ze doen dan gewoon wat je opdraagt. Dat betekent dus niet dat ze aan moeten nemen dat jij als trainer altijd gelijk hebt, maar dat ze gewoon dingen doen zonder dat ze last hebben van allerlei ballast. Ik vind dat opmerkelijk bij oudere spelers (> 15 jaar) die allerlei dingen proberen op te werpen als excuus als ze iets minder goed kunnen. Het ontaardt vaak in de opmerking dat ze zeggen dat de training saai is. De motivatie is direct weg en als trainer krijg je dan misschien het idee dat je het verkeerd doet.

Ik ervaar veel voldoening in het 'opvoeden' cq opleiden van jongere jeugd. Ze zijn open, niet bevooroordeeld en vinden oefeningen niet vaak moeilijk. Hun interne harde schijf is nog schoon en eenvoudig te programmeren. Dat is met voetenwerk zo, maar zeker met technische zaken zoals het netspel, schijnbewegingen en dat soort zaken. Er wordt bijvoorbeeld nog steeds beweerd dat je jonge kinderen geen schijnbewegingen moet aanleren of een backhand moet laten slaan. Te moeilijk! Steevast is dan mijn vragend antwoord: "Voor wie is dat te moeilijk?" Meestal is dat te moeilijk voor de trainer. De kinderen ervaren dat niet zo.

Netspel

Het netspel dus. Afgelopen week was ik bezig met een 1 op 1 training met een jonge 12-jarige speelster. Hier kaart ik dus ook direct het belangrijkste aan: je zult in mijn visie 1 op 1 aan de gang moeten met dit soort spelers of moeten zorgen dat ze het maken van een rijtje en aangooien van shuttles als normaal beschouwen. Met normale oefeningen kan je dit nooit en te nimmer bereiken. Ook dat kun je prima doen als ze jong zijn en je ze laat beseffen dat dit een wezenlijk onderdeel is wanneer je beter wilt worden. Natuurlijk komen de spelers die echt willen naar boven drijven en vol overgave elkaar de shuttles aangooien. Als je goed wilt worden moet je dus ook 'saaie' dingen doen. Alleen op deze manier kan je dan aan de techniek gaan werken en als trainer kan je dan met iets meer spelers 1 op 1 aan de gang.

Enfin, mijn pupil moest dus qua netspel een beetje bijgespijkerd worden. Doos shuttles mee en aan de gang dan maar. Grootste probleem is meestal dat men te dicht naar het net komt en geen gebruik maakt van de reach. Ik denk dat we dit allemaal wel zullen herkennen. Laat ze een netrally spelen en na drie shuttles gaat het al mis. Hier zijn diverse oorzaken voor. Heel standaard, maar ik noem ze toch:

• Ze staan te dicht op het net
• Arm is meestal gebogen
• Vaste of verkeerde grip (althans foutief voor de shuttle die ze willen slaan)
• Ze willen de shuttle meestal d.m.v. een rotatie van arm en pols spelen
• Hebben geen geduld om even de vlucht van de shuttle te bekijken
• Coördinatieproblemen. Wanneer stoppen en wanneer moet je slaan?
• Ze hebben geen idee over hoe hun blad moet staan, hoe hun arm te houden en dat ze hun vingers ook kunnen gebruiken.
• Ze komen kracht te kort en moeten leren hoe een shuttle valt/beweegt.

Ik kan er nog wel een paar bedenken, maar ik wil alleen maar duidelijk proberen te maken dat er aan heel veel details gewerkt moet worden om een beetje netspel te kunnen spelen. Ook aan een simpele steek zitten heel veel haken en ogen!

Opbouw

Ik ga niet alle bovenstaande zaken bespreken, dat zou veel te veel leeswerk worden. Ik zal alleen beschrijven hoe ik te werk ben gegaan om haar een simpele netdrop te laten spelen en daar zit al heel veel detailwerk in. Soms heb ik ook geen idee of ik het helemaal goed doe en of ik de juiste volgorde aanhoud. Ik doe alles intuïtief en kan ook niet alles zo prachtig mooi verwoorden zoals Henri. Maar goed, ik probeer wel na te denken over hetgeen ik doe. Ik denk ook dat je veel moet praten en veel moet laten zien, zodat ze alles te horen krijgen over bepaalde slagen. De basis is echter het simpel houden van de slagen, maar dat vergt veel aandacht voor details. Iets simpels, lijkt dan heel, lastig, maar soms gaat het eigenlijk vanzelf en is het nadenken de beperkende factor. Soms moet je dingen gewoon doen.

Ik heb haar eerst gewoon aan het net gezet. FH kant, rechterbeen naar voren en arm gestrekt. (Ze is rechtshandig,) Ik werkte zo van een verdedigende slag naar een aanvallende. (Misschien moet het wel andersom, maar zo ging het gewoon nu..., wat is wijsheid?)

Eerst aan de gang met een verdedigende slag. Dus shuttle net van de grond af slaan. Dat is 'normaal' voor ze, want zo komen ze vaak richting net. Bovenlichaam extreem voorover gebogen en racket laag en de shuttle een mep verkopen. Ideaal om even de technische zaken over fingerpower en grip te bespreken. Ze moeten daar hun grip verpakken anders krijgen ze de shuttle nooit over het net.

Nu liet ik haar de shuttle simpel terugkaatsten d.m.v. een simpele beweging van haar vingers. Losse grip en een simpele knijpbeweging op het moment van impact. Letten op strekking van de arm, de grip en de lichaamshouding nu proberen wat aan te passen. We besteden hier wat rijtjes aan en dan doen we hetzelfde met een stap erin. Dus splitjump, stap en het stoppen van de shuttle. (Zijn ze verder, kan je ook een cross inbouwen, dat geldt voor alle oefeningen die ik hier bespreek.)

Dit had ze heel snel in de vingers: letterlijk dan! Nu moest ze de shuttle halverwege het net spelen met bijna dezelfde techniek en zorgen dat ze geen polsrotatie gebruikte en de shuttle simpel stopte d.m.v. het uitstrekken van de arm en racket. Ik maakte haar bewust van het feit dat dit eenvoudiger gaat als je je bovenlichaam rechter op houdt en een simpele strekking van de schouder volstaat. Ik denk dat Ron dat veel beter kan uitleggen, maar gaat je bovenlichaam naar voren, ben je geneigd bij je slag je elleboog te buigen. Je schouder strekken moet je aanleren denk ik zelf. Daar lette ik dus nu op. Ik denk dat je door deze beweging al automatisch de beweging traint voor een spinbeweging, de shuttle kan niet anders dan een spin maken als ik dat zo lees in het stuk van Henri.

Nog 1 kleine opmerking: hetgeen ik beschrijf gaat niet altijd op. Er zijn ook kinderen die d.m.v. een kleine polsrotatie een prachtige netdrop of cross te slaan. Je kunt ze dan proberen iets anders te leren, maar waarom zou je. Als het werkt, werkt het en dan blijkt badminton geen exacte wetenschap te zijn. Gelukkig maar!

Hoger

Nu hoog op het net en dat is het leukste en meest zichtbare deel dat simpele dingen werken. Eerst normaal, dus gestrekte arm, uitsteken schouder. Let wel, dit is slechts een beperkte felle beweging, genoeg om de shuttle de benodigde snelheid te geven. De shuttle gaat omhoog en wat naar voren met een lichte spin. Vervolgens wat variaties zoals het racketblad onder een hoek van 45 gr met een buitenwaartse beweging van het racketblad op het moment van raken. De shuttle begint te tollen. Je zag haar nu echt beginnen te glunderen dat ze dit voor elkaar kreeg. Van de 20 shuttles, gingen er 18 tollend over het net.

Enfin, nu konden we verder en probeerden het in een loopoefening, of om te proberen via de netrand te spelen. Ook lette ik nu goed op de combinatie van factoren en probeerde steeds te zorgen dat de balans (voetenstand, zwaartepunt) goed was. Vanuit deze oefeningen wordt het ook een heel stuk eenvoudiger om haar de 'one inch punch' te laten oefenen. Het leuke is dat ze dat dan ook gewoon doet. Ze genereren nog niet de benodigde snelheid, maar ach, dat komt vanzelf. Weer een stapje verder is de uitleg over het slaan met de hand mee of tegen de hand in, termen waar ik met mijn 40-jarige badmintonervaring pas sinds 2 jaar van op de hoogte ben. Nu dankzij het internet (en Ron...) kan je deze zaken al heel snel meegeven en leren ze ook wat ze ermee kunnen.

Tijd

Bovenstaande training kostte een uur en ongeveer 400 shuttles en dan hebben we het over een simpele basisbeweging op de FH zijde. Wel heel belangrijk, want hierna kunnen we door met een crossbal en uiteraard de backhandzijde en het eigenlijke netspel. Maar goed, op de BH-zijde is het gevoelsmatig iets eenvoudiger en dus sneller aangeleerd. Mijn pupil 'klaagde' nu wel over pijnlijke spieren in haar schouders en bovenarm... De hele simpele duw/strekbeweging van de schouder, heeft dus wel een aardige impact, maar uiteraard slaan we geen 400 netdrops in een wedstrijd. Enfin, rotatie eruit gehaald en duidelijk gemaakt hoe 'simpel' badminton kan zijn (not really!). Ze snapte wel wat ik bedoelde hoor!

Beiden een voldaan gevoel. Dat ze het straks misschien weer even vergeten is, so be it, maar de juiste sporen zijn gebrand en waarschijnlijk weer snel terug te vinden. Daarom moet je een volgende training weer snel plannen en dit weer even meenemen (de bekende herhaling). Uiteindelijk hoop ik de oude sporen geheel te overschrijven. Dat schijnt op deze leeftijd nog te kunnen.

Nogmaals ik schrijf uit mijn gevoel en ik hoop dat ik hiermee een kleine verduidelijking kan geven hoe dingen gedaan kunnen worden. Ik weet dat er altijd mensen zijn die het anders zien, maar ach, kom maar op dan met jullie versie... Ik hoop deze week nog een kleine video van dit gebeuren te kunnen uploaden. Gewoon om te laten zien wat er gebeurt. Hier moet ik nog even aan werken, dus even geduld...

Rene Sehr