Val je tegenstander aan met de beste wapens die je hebt en ontneem hem zijn wapens

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het is geen deel van de dagelijkse training en al helemaal niet iets waar in het coachen veel aandacht voor is. Sun Tzu is zo logisch dat het vandaag de dag nog steeds een belangrijk onderdeel is van Westpoint bij de opleiding van militairen. Sport is de vervanging van oorlog en alles wat er mee te maken heeft is dus ook onderling uitwisselbaar.

Ik hoor maar zelden van een speler dat deze iets wil met een wedstrijd of zelfs maar van een training. Ze doen maar wat en meestal is dat het volgen van de wedstrijd en de shuttle gewoon elke keer terugslaan. Ik kan niet zeggen dat dit geen tactiek zou kunnen zijn, maar het is wel de meest simplistische die je zou kunnen voorstellen.

Ik ga in een wedstrijd bijna nooit uit van de tegenstander, maar juist van mijn speler en mijn tactiek. Als me dat lukt dan hoef ik helemaal geen rekening te houden met mijn tegenstander, hij moet dan rekening houden met ons en dat is de beste uitgangspositie. Dat wil niet zeggen dat ik niet wil weten hoe mijn tegenstander werkt en wat zijn tactiek zou kunnen zijn, maar het is veel minder belangrijk voor me.

Het is ook veel eenvoudiger om je maar met één speler bezig te houden dan dat ik alle mogelijke tegenstanders zou moeten kennen. Dus elke tactiek begint met een 100% kennis van de mogelijkheden van je eigen speler en het sturen en redigeren van deze mogelijkheden. Het kennen van de tegenstander is eigenlijk van onder geschikt belang. Het duurt toch niet langer dan 5 minuten voor je weet wat de tegenstander wil en doet en als de belangen erg groot zijn, dan zou je voor een wedstrijd altijd nog even op Youtube kunnen kijken of je wat kan vinden over de tegenstander.

Het tactisch coachen gaat voor 99% om het schakelen en het anticiperen in de wedstrijd. Ik wil mijn speler kunnen vertellen wat er gaat gebeuren in de komende 5 minuten en ik hoef hem niet te vertellen wat er de afgelopen 5 minuten is gebeurd.

In Azië heb ik wel eens aangegeven dat de vele uren training voor een harde smash in verhouding eigenlijk een verkeerde investering is. Een smash is geen wapen meer zoals dat 15 tot 20 jaar geleden het geval was. Een smash is zo eenvoudig uit te schakelen dat het hebben van een harde smash - dat je als hoofdwapen inzet - als niet belangrijk kan worden omschreven. Je zou jezelf kunnen afvragen of dat voor elk onderdeel het geval is en eigenlijk is mijn antwoord daarop ja. Ik zie op topniveau geen onderdelen meer waar ik vind dat de smash van doorslaggevend belang is.

Het spelen van badminton is het maken van een plan waarin je zo effectief mogelijk omgaat met de energie die je tot je beschikking hebt. Iedereen heeft we eens een rally gezien van een heren- of damesdubbel waarin er tientallen malen achterelkaar smashes worden gespeeld. Het geeft veel spektakel en het levert zelfs weleens een punt op, maar kijk eens wat er gebeurt in de twee rally's na deze spektakelshow. Dan zie je dat die nagenoeg altijd worden verloren door de smashers.

In het enkelspel is het hebben van een kanonssmash alleen een wapen als afsluiter van een tactische opbouw, dus na het scheppen van de nodige ruimte. Anders kan een smash gewoon ronduit als dom worden omschreven.

Als je een smash zou willen afnemen, dan moet je eerst weten waarom je dit doet en wat de gevolgen van de smash zijn voor jou maar ook voor je tegenstander.

Wat zijn de gevaren van een smash:

• 1. De hardheid/snelheid
• 2. De hoek van impact
• 3. De hoogte van de sprong
• 4. De variatie mogelijkheid

Wat kan je zelf opstellen tegen deze vier grootste gevaren

• 1. De diepte van je aangeven
• 2. De hoogte van je aangeven
• 3. De hoogte van je aangeven en je return
• 4. De positie waar je heen speelt

Als ik een harde smash zou willen van mijn tegenstander om hem bijvoorbeeld te vermoeien dan zou ik de shuttle bewust minder diep kunnen gaan spelen. Dit heeft natuurlijk ook een risico dat ik zelf verrast gaat worden door een smashvariatie van mijn tegenstander (longline of cross). Dit kan ik makkelijk opvangen door minder diep geslagen clears in het midden van de baan te spelen, zodat ik alleen nog maar halve cross slagen terug kan krijgen.

De hoek van impact is van groot belang. Hoe steiler de smash hoe meer verdedigend ik zal moeten spelen en dat wordt zeker tegen lange spelers een groot nadeel. Dus de hoogte van mijn slag die aanleiding geeft voor de smash is van groot belang voor mijn tactiek in het ontwapenen van mijn tegenstander. Hoe kleiner de hoek hoe verder de shuttle op de baan zal komen en dus nemen de drive overname slagen aanzienlijk toe. Hoe groter de hoek hoe groter ook de kans dat de tegenstander de aanval zal behouden en daarmee dus de druk op mijn spel. Daar is een uitzondering op en dat is als ik er voor kan zorgen dat mijn tegenstander springt en dan zou hij het liefst een cross smash moeten geven, dus laat ik die hoek positioneel open. Ik doe dat omdat de tegenstander nog bezig is met naar beneden komen terwijl ik de shuttle al weer terug kan slaan. Mijn tactiek voor een tegenstander die graag een steile smash wil spelen of een lange tegenstander is dat ik hem vloercontact ontneem, om er zeker van te zijn dat hij ook hoog springt speel ik de shuttle hoog, want elke strak gespeelde shuttle heeft altijd een snelle lage sprong tot gevolg. Verder wil ik graag dat hij deze sprong op zijn ARH maakt. Het is de meest natuurlijk manier van springen voor een tegenstander en het heeft twee voordelen. 1 dat ik de hoek die ik open laat mijn eigen BH is en 2 dat het hele FH veld van mijn tegenstander open ligt. De hoogte van zijn sprong bepaalt nu dus in grote mate mijn return. Bij een echt hoge sprong speel ik een netdrop op zijn FH zodat hij de langste aftstand moet lopen en ik nagenoeg mezelf niet hoef te verplaatsen. Als zijn sprong minder hoog zou zijn, hou ik een tweede mogelijkheid open en dat is in zijn voetenwerk een start en stop draaipunt aan te brengen door een strakke return longline op zijn FH te spelen.

Als je moeite heb met de variatie van je tegenstander en je kunt hem niet tot iets uitlokken met positioneel voetenwerk, dan is er altijd nog de optie om door het midden te spelen. Als je dat doet, dan is het ook zaak je positie meer naar het net te verplaatsen. Je doet dit om de hoek van de halve cross slagen te verkleinen en daarmee meer tempo op de drive slagen returns te leggen. Een verstandige tegenstander zal zich lang niet altijd laten uitlokken tot een smash. Het is aan jou om hem een aanbieding te doen die hij niet kan afslaan in variatie van de diepte van je slag.

Een speler die graag gebruik maakt van zijn smash en ook lange spelers zijn kwetsbaar voor snelle slagen op de achterlijn en zullen deze dus ook altijd beschermen. Mijn tactiek begint dan ook vaak met het onafgebroken spelen van snelle drops net zolang tot het een verplaatsing van de positie van mijn tegenstander tot gevolg heeft richting het net. Daarna: BINGO. Plaats in het achterveld voor de domme hoge sprong of juist de snelle lobs waardoor een kleine hoek ontstaat en dus de drive slagen mogelijk worden.

Dit zijn maar een paar voorbeelden van de eindeloze combinatiemogelijkheden van het ontnemen van wapens en het benutten en het is stelling brengen van je eigen wapens.

Ik kan me niet voorstellen dat er zich een situatie kan voor doen op de baan waar ik voor mijn speler geen antwoord op heb. Dat is nu precies het schakelen waar ik het in het begin van dit stukje over had. En het maakt me niet uit of Lin Dan aan de ander kant staat of dat het een speler is die ergens in de Nederlandse competitie aan het spelen is. Iedereen zal zeggen dat het tegen Lin Dan moeilijker is, maar dat is niet waar. Hoe beter de speler hoe makelijker het is te voorspellen wat er gaat gebeuren. Ze beheersen alles en als jouw speler dat ook doet, dan is er geen limiet aan wat je kan bedenken en waar je de schakelpunten gaat toepassen.

Dit maakt dat badmintoncoach zijn het mooiste vak is wat ik kan bedenken. Mijn spelers begrijpen me omdat ik hen begrijp en ze het gevoel hebben dat ik in de wedstrijd zit samen met hen. Naast een trainer en een coach is er plaats voor een derde optie en dat is de analist die terugkoppeling geeft voor baantraining en spelers mentaal voorbereidt op wedstrijden met de strategie.