CPU-gebruik

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik wilde al een geruime tijd schrijven over wat voor mij één van de belangrijkste problemen is bij veel spelers, zeker als ze enigszins kunnen badmintonnen: het CPU-gebruik. Natuurlijk heet dat niet zo, in de literatuur over het functioneren van onze hersenen zijn er bepaalde begrippen voor, maar ik weet zeker dat mijn spelers er op deze manier meer van begrijpen.

Vaak hoor je tijdens wedstrijden van ouders en coaches: je moet je meer concentreren! Wat wordt daar nou mee bedoeld? Van alles en nog wat, dus het is al weinig specifiek, maar ik denk dat het vaak neer komt op het maken van minder makkelijke fouten en het doen van minder 'domme' dingen tijdens de rally's. Ik geloof zelf niet zo dat als een speler drie keer een smash halverwege het net rampt en er iemand roept: "Je moet je meer concentreren!" dat hij of zij denkt: oh ja, goh, dat zal 't zijn.

Ik denk dat deze en soortgelijke opmerkingen in veel gevallen één van de dommere dingen zijn die je kunt zeggen als coach of ouder. Het is beter gewoon niks te zeggen in plaats van dit. Vooral als iemand al moeite heeft met het spelen voor ouders, dan zal de kritische opmerking van de ouders de situatie slechter maken. Of wanneer een speler voor zijn team de wedstrijd moet winnen en de coach roept een dergelijke kreet, dan zal het vaak averechts werken. Waarom? De coach zal immers denken dat de speler in de trainingen die shuttles gewoon de grond in slaat of juist wel bepaalde schijnslagen gebruikt en makkelijker beweegt enzovoorts. En nu het erom gaat maakt hij veel fouten, is hij log, maakt domme keuzes enzovoorts.

Wat is hier nu één van de problemen? Dat onze hersenen 'overbelast zijn', waardoor er niet meer de ruimte is om de hierboven genoemde dingen te doen. En zo komen we bij de titel van dit stuk uit. CPU-gebruik. Voor de niet ICT'ers onder ons: iedereen drukt op zijn PC of laptop wel eens op Ctrl-Alt-Del als de boel blokkeert, en je krijgt de mogelijkheid te kijken welke programma's nog werken, welke vastzitten en belangrijker voor dit verhaal: het-CPU gebruik. De Central Processor Unit, dit staat onder de kolom: processen. Je ziet dat Word 11 in gebruik neemt, explorer.exe 20, het videobewerkingsprogramma 60 en dit verandert constant.

In het badminton is het goed mogelijk om onze hersenpan met een PC te vergelijken. Laten we zeggen dat tijdens een normale wedstrijd van speler X de volgende programma's functioneren:

Programma	CPU
Voetenwerk	17
Basisslagen	15
Speciale slagen (o.a. schijn)	18
Fysieke gesteldheid	10
Tactische vaardigheden, lezen van het spel, herkennen gewoontes, keuzes, anticiperen	30

En op dit moment zitten we al met een aardig belaste computer... en dan komt de grote klap: stress, verwachtingspatronen van zichzelf, van de omgeving, problemen in het privéleven enzovoorts enzovoorts: 50 CPU... en we zitten over de 100 heen en dat houdt in dat bepaalde programma's slecht gaan draaien. Het voetenwerk heeft 17 nodig in deze wedstrijd, maar we kunnen slechts 8 geven. Dus gaan we slechter bewegen. Deze nummers zijn trouwens vrijwel willekeurig, want het is voor iedere speler anders, voor iedere wedstrijd anders.

In een training is er vaak weinig sprake van bepaalde stress en verwachtingen, dus zal het CPU-gebruik vaak veel lager zijn, waardoor sommige zogenaamde talenten op trainingen de prachtigste dingen doet.

De praktijk?

Hoe gaan we dit vertalen naar het badminton zelf en hoe krijg ik het zichtbaar voor spelers en trainers?

Een heel simpel voorbeeld: laat twee spelers een basis drop-lob oefening doen, desnoods vrijwel uit stand, de één lift, de ander slaat drops (misschien bij de betere spelers aangeven dat er een volgorde in moet zitten van slice, reverse, gewoon, stop etc) en je zult zien dat ze al vrij snel dit zonder fouten kunnen doen, na een tijdje vervelen ze zich en gaan ze dus fouten slaan.

De concentratie verslapt, waarom? Omdat ze aan andere dingen denken. De CPU wordt in beslag genomen doordat de speler staat te denken hoe hij speelster Y gaat versieren en speelster Y staat te denken of ze misschien een andere kleur mascara had moeten opdoen, weer een ander denkt: shit thuis moet ik nog 3 hoofdstukken leren enzovoorts: de fouten regenen. Om te voorkomen dat de boel dus saai wordt en de gedachten afdrijven, zet je twee spelers naast de baan neer en deze twee dienen te worden geinterviewd door degene die de oefening uitvoert, zodat er een echte conversatie ontstaat en de vrijwel natuurlijk reactie zal zijn om de shuttle op te vangen en te gaan staan praten. Moeten ze echter doorgaan met de oefening: wederom er zullen vele fouten volgen en de kwaliteit zakt soms schrikbarend!

En hier hebben we het over een slag uit stand. Gaan we er een simpele vlinderoefening van maken, wordt het erger (er is immers een ander proces, namelijk voetenwerk, te coordineren, en na een tijdje het fysiek). Moeten ze er vervolgens enigszins bij gaan nadenken, doordat we ze keuzes geven (tactiek): vlinderen, maar je mag bij het net de shuttle kort terugslaan als de ander ver van het net staat, of juist weer liften op een drop als de ander al naar voren holt. Mocht de lift te kort zijn, gaan we de smash toevoegen, de slag aan het net te hoog: afmaken.

Dus het herkennen van heel simpele situaties, maar TERWIJL ze moeten praten. Ideaal gezien een conversatie, maar ook vragen van degene die buiten de baan staat helpen al: zeg de tafel van 7 op (altijd vervelend), of "welke toernooien ga je spelen de komende maanden", "wat wil je bereiken daar", "Wanneer, waar ben je geboren? En je familie, vrienden, vriendin?"

En hoewel we het hier hebben over een simpele oefening, durf ik te wedden dat er maar erg weinig spelers in staat zullen zijn dit fatsoenlijk (niet goed, maar fatsoenlijk) te doen.

Het makkelijkste is als we enkel badminton gerelateerde dingen met onze CPU-capaciteit hoeven te doen, dus lopen, slaan, nadenken, dit is niet simpel, maar trainbaar en maakt vrijwel altijd op betere of minder goede manier deel uit van de trainingen, maar het is er.

Het probleem is dat in de wedstrijd er echter vele andere dingen zijn van lawaai, meelevende spelers, ouders, coaches, sponsors, en op hoger niveau de wind, op lager niveau het feit dat aan de andere kant van de scheiding er flink wordt gekorfbald. Allerlei dingen die invloed hebben op ons CPU-gebruik. Op de perfecte dag bij een goede speler, zijn al deze dingen slechts de beroemde 'ruis' op de achtergrond, ze zijn er wel maar je merkt ze niet. Vaak is dit echter niet het geval en om deze situatie steeds regelmatiger te benarderen, zul je op je CPU moeten trainen.

Wat bedoel ik hiermee? Dat spelers in staat moeten zijn verschillende processen tegelijkertijd uit te voeren, zonder in grote problemen te komen. Dit is een belangrijk aspect om al van jongs af aan te trainen, zodra ze enigszins kunnen badmintonnen. Een Deense oud-bondscoach liet al jaren geleden bijvoorbeeld een groep handballers luidruchtig dwars door de velden heen lopen om de 'concentratie' van de nationale selectie aan te scherpen. Het is een methode, maar vaak hebben we geen handbalteam voorhanden, dus zijn basisoefeningen zoals bijvoorbeeld boven beschreven al een eerste stap.

Lichte programma's

Wat we in ICT-termen willen is de programma's zo licht mogelijk te krijgen. Dus met andere woorden als coach/trainer de programma's: voetenwerk, techniek, tactische situaties herkennen, fysiek, enzovoorts op een zo'n laag mogelijk CPU-gebruik te krijgen. Door ze vaak met allerlei moeilijkheden uit te voeren of er veel op te hameren, zodat we meer CPU-gebruik vrij hebben in een wedstrijd. Een deel hiervan zal door externe factoren worden ingenomen en de stress zal enige invloed hebben op de onderdelen hiervoor en zal de programma's sowieso zwaarder maken, maar hoe vrijer het hoofd is doordat we veel CPU over hebben, hoe makkelijker het wordt dingen te herkennen, de situaties te anticiperen, met je coach te communiceren, onderdelen en tactieken uit te voeren, te schakelen, met andere woorden: te badmintonnen!

En je zult als coach ook de ouders minder vaak horen roepen: concentreer je nu toch eens een keer, je gaat al slecht op school, je bent lelijk en ik laat je alleen maar badmintonnen omdat je waardeloos bent in 'rijkere' sporten als golf, voetbal en tennis en eigenlijk ben ik je vader niet en ondanks dit alles sta je zo als een krant te spelen...

Nou ja, in dit specifieke geval zou je als coach de ouders buiten de hal moeten houden met ieder mogelijk middel. Hoewel het erg logisch lijkt dat de zoon/dochter van deze positieve kritiek niet echt beter gaat spelen, denk ik echter dat iedere speler, coach, mede-badmintonouders, in hun omgeving wel een vader of moeder aan kan wijzen die aan dit cliché beantwoordt. Als coach zul je hier dus ook op een andere manier dienen in te grijpen.

Maar mocht je als ouders ondanks allerlei verbeteringen in deze capaciteiten van dochterlief moeten blijven roepen, dan gok ik dat dit meisje waarschijnlijk liever iets heel anders doet op dat moment dan badmintonnen.

Als we als liefhebbers, coaches over talent praten is één van de belangrijkste factoren behalve een fastoenlijke coördinatie, hard kunnen werken en een grote passie voor de sport, deze capaciteit enorm belangrijk.

Enkele trainingsvoorbeelden

Hoe dit in de praktijk te vertalen? Neem het geregeld als één van de onderwerpen in een trainingen en soms als hoofdpunt.

Laat simpele oefeningen uitvoeren met extra hindernissen, die onze hersenen stimuleren, dat kan zijn in de vorm van een interview, tafels opzeggen, en alles wat maar functioneel kan zijn. Dit kan met oefeningen uit stand, maar het kan ook in de warming-up of tijdens coördinatietraining met touw, of speedladder oefeningen, lijnen enzovoorts.

Een leuke? Neem een lange lijn, of touw in de hal. Spelers doen de volgende oefening en variaties op het schema hieronder: L is linkervoet, R is rechtervoet, en 2 is beide voeten, dit dienen ze te doen in een regelmatige ritme van 1-2-3-4-5-6 dus niet met haperingen, dat is al lastig. Maar vaak leren ze dit vrij snel. Je voert het ritme op. Vervolgens ga je het ook achteruit doen, of je draait L en R om (zodat ze voorlangs moeten stappen) en vervolgens gaan we terwijl we dit doen met 1 van onze armen zwaaien in een regelmatig ritme. Lukt dat? Heel goed, maar dan gaan we een tafel opzeggen en ALTIJD blijft ons belangrijkste aandachtspunt het originele ritme erin te houden en haperingen te vermijden. Mochten ze dit kunnen, dan hebben we al een aardig niveau te pakken.

SCHEMA. L= links, R= rechts, 2= beide en je kunt dus L en R omdraaien en ze voor en achteruit doen.

L

2

L

L

2

L

L

2

R

R

2

R

R

2

R

Als het niveau van de speler hoger is/wordt, dan kunnen we tactische oefeningen gaan uitvoeren en dit flink pittig maken, waardoor spelers met verschillende keuzes rekening dienen te houden. Op zich is dit al zwaar en zullen we een dalend niveau zien in de uitvoering van de oefening als ze niet meer simpelweg wat mogen slaan in open rallyvormen en het verder gaat dan aanvallen/verdedigen.

Dan gaan we de stress ietwat opvoeren door vanaf 18-16 te beginnen (bijvoorbeeld met een speler die vaak problemen heeft een voorsprong om te zetten in winnen, begint met de 2 punten voorsprong. Wint hij, dan gaat er nog een punt af van de ander, dus 18-15, wint de ander, dan komt er een punt bij tot 18-18, dan gaan we weer terug naar af, want een doel is om degene met de 18 te bekwamen in het spelen van slotfases waarin hij of zij er niet slecht voorstaat. Zo kun je dus trainingen in een groep individuele aandachtspunten geven, terwijl een hoofdthema gelijk zou kunnen blijven).

Of als we geen extra dingen willen trainen maar enkel het multi-tasken, dan gaan we constant feedback geven als trainer, en moeten ze dus luisteren. Andere optie: ze gaan feedback geven op elkaar tijdens de rally of juist feedback op zichzelf, was dit goed, verkeerd, enzovoorts, waarom doe ik dit. Vervolgens gaan ze de volgende slag van de tegenstander voorspellen en deze dient dus in zeer korte tijd deze informatie te verwerken (dat de tegenstander al staat te wachten). Dit praten leert ook om de ademhaling beter te controleren.

En een laatste suggestie is om bij (simpele) tactische oefeningen de muziek enorm hard aan te zetten, dit is vaak sterk afleidend en het zou leuk zijn als het muziek is waar de speler(s) een enorme hekel aan hebben. Alles wordt gelijk een stuk moeilijker.

Al deze vaardigheden helpen ons met de grote basisbegrippen van tijd en ruimte. Dit zijn slechts enkele voorbeelden en iedere trainer zal zeker in staat zijn andere oefeningen te bedenken. Ik hoop dat dit 'informatica artikel' een punt overbrengt waar ik sterk in geloof, namelijk dat onze hersenen trainbaar zijn, en ZEER belangrijk tijdens het spelen van badminton, zeker omdat badminton op zich al een enorm complex spel is.

Sommige trainers hebben het wel eens over voorspelbaar badminton, ik kan nu bijvoorbeeld voorspellen dat de volgende keer dat u lezer op Ctrl-Alt-Del drukt, u bij deze actie een flits zult hebben van: BADMINTON.

Een kleine PS voor de geinteresseerde: mocht je als trainer tijdens het aangooien wel eens het probleem hebben dat een spelers zijn arm niet ontspant bij simpele of moelijke slagen? Hem zeggen: je moet je ontspannen, kan werken, dus probeer het. Maar vaak werkt het niet, dus dan ga je met ze praten en iedereen doet dat op zijn manier, maar bijvoorbeeld: "Ok, voor mij is dit aangooien een klein beetje saai, en ik praat graag, dus we gaan wat erbij praten, okay? Jij gaat natuurlijk gewoon door met de slag he?" En dan ga je praten over school, vrienden, andere spelers, het weer, whatever. En je zult zien dat als er communicatie ontstaat dat de arm ONTSPANT bij deze spelers en ze plotseling de slag wel uitvoeren.