De baan is niet altijd even groot

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik ga daar best wel ver in, want voor de allerkleinste badmintonners op Oro heb ik een baan gemaakt die maar 440 x 220cm is en het net op 90 cm. Het bleek namelijk dat techniektraining met kinderen van 3 tot 6 jaar erg te lijden heeft onder de grootte van de baan. Alles moest altijd hard zijn voor deze kinderen om de shuttle zelfs maar over het net te krijgen. Zodra de spelers op deze kleine baan spelen moeten ze zich in houden om de shuttle niet uit te spelen en worden de technieken hetzelfde als wanneer je als volwassenen op een gewone baan staat te spelen.

Het gebruiken van de juiste 'zachte' techniek helpt de kinderen daarna veel beter om de shuttle weg te krijgen op een grote baan, juist omdat ze nu een veel betere techniek hebben.

De ontwikkeling van spelers gaat op dit moment van harde techniek in de loop der jaren naar zachte techniek, terwijl ik juist zou willen kiezen voor omgekeerd. Waar het harde slaan pas komt zodra de zachte techniek er in zit.

Ook het uitleggen van de regels en de eerste tactische training is veel eenvoudiger met zo'n kleine baan. De kinderen kunnen het einde van de baan zien en ze hebben overzicht op alle lijnen en vakken. Op een gewone baan kunnen deze kinderen het einde van de baan niet zien en het spel met de regels zijn dan ook helemaal niet duidelijk.

Maar niet alleen voor kleine kinderen pas ik de baan aan. Ook voor oudere jeugd en senioren breng ik veel aanpassingen in de training. Het afplakken van de baan heeft iedere trainer wel eens gedaan en hier op Oro heb ik zelfs een baan geplakt die op de ene helft 15 cm smaller en korter is door een extra lijn binnen de single baan aan te brengen. Als een speler regelmatig op deze baan speelt, zie je dat het aantal slagen die uit gaan veel minder wordt. Het is speciaal iets wanneer ik de techniek van de lob bijvoorbeeld ga veranderen waardoor spelers veel meer met vingerpower moeten gaan spelen of met rapid deceleration in de racketvoering. Er ontstaat zoveel meer kracht met deze technieken dat de speler zeer veel moeite heeft de shuttle binnen de baan te houden. Door het visuele richtpunt te verleggen wordt het iets eenvoudiger.

Ook het tegenovergestelde passen we toe. We maken de baan 25cm langer en verleggen het totale aanvalsgebied. Spelers hebben vaak moeite met het smashen vanuit het achterveld en door de aanval van buiten de baan in te zetten wordt het daarna binnen de baan veel eenvoudiger.

Voor het aan leren van tactiek maken we gebruik van kleurvlakken. Ik wil even kort uitleggen waar het om gaat, maar kom er in latere stukjes nog uitgebreid op terug, want het is een training voor tactiek die behoorlijk nieuw is en het afwerken van tactische oefeningen veel eenvoudiger maakt. Je kleurt een stukje van de baan in waar je wil dat crossslagen vanaf de achterlijn komen te liggen. De kleur geeft niet alleen de plaats aan waar je moet spelen maar geeft ook het type voetenwerk aan dat je daarbij moet gebruiken.

Bijvoorbeeld je kiest voor een aanval vanaf je ARH cross op de BH van je tegenstander. We werken met drie kleuren aan de kant van de tegenstander. Een groen gebied ligt zo'n meter achter de servicelijn. Geel ligt tussen de 20 en 60 cm achter de service lijn en rood voor de servicelijn. Voor het groene gebied kies je voor doorlopen naar het midden en je FH afdekken omdat de kans op een cross return vrij klein is. Het groene voetenwerk is dus doorgaand loopwerk voor een voortzetting van de aanval. Bij een aanval in het gele gebied loop je minder snel op en heb je zelfs een stop iets rechts van het midden. Omdat dit gebied uitnodigt voor een lob. In het rode gebied loop je snel op voorbij het midden en ben je er van bewust dat je tegenstander de mogelijkheid heeft een netdrop te spelen en daarmee de aanval over kan nemen als je te laat ben. Je zit ook iets dieper dan bij een aanval in het groene en gele gedeelte om zodoende snel naar voor te kunnen springen voor het hoog pakken van de netdrop of een voorspanning sprong te kunnen maken als er een lob wordt gespeeld.

Bij het kleur tactieksysteem zitten ook nog verschillende technieken met betrekking tot de slag en de positie van de bovenarm ten opzichte van het racket. Maar, zoals ik al zei, kom ik hier na de zomerkampen op Oro nog verder op terug.

Dan is er nog het verstellen van het net. In de training maak ik vaak gebruik van een net dat 10cm hoger is dan de normale hoogte. Op Oro gaat dit heel makkelijk omdat de palen van het net in de vloer verzonken zijn en ik ze dus gewoon minder diep zet. Het is een perfecte manier van zekerheidstraining en binnen een paar trainingen liggen de smash en drops perfect over het net wanneer je de palen weer door duwt naar de juiste hoogte.

Niet alleen zet ik het hele net omhoog maar ook laat ik het net scheef hangen met de juiste hoogte op de FH-kant en hoger op de BH-kant. Omdat je op je BH-kant aan het net de neiging heb de shuttle lager te nemen dan op de FH-kant (sommige spelers hebben dit andersom) maak ik het net aan de kant waar ze de shuttle te laag nemen iets hoger zodat het veel meer duidelijk wordt en de spelers op de lage kant hoger gaan zitten aan het net. Ik weet niet of trainers hier in Nederland testen mee doen, maar het is erg leuk om te kijken of je speler hoogteverschil heeft aan de BH- en/of FH-kant. Een verklaring voor dit gedrag is dat wanneer de speler voor zijn lichaam uit moet reiken naar de shuttle dit doet door te compenseren in hoogte ten opzichte van de afstand.

Ik hoop ook met dit schrijven weer een aantal nieuwe of andere gedachte over training te hebben aangedragen die clubtrainers kunnen gebruiken als hulpmiddel voor hun training. Ik lees in sommige reacties ook een aantal leuke voorbeelden en nodig dan ook iedereen uit door te denken over deze onderwerpen en de oefenstof met hulpmiddellen groter te maken voor andere trainers.