Jorrit de Ruiter vertelt over de grote appel
Na een weekje trainen in Nederland na onze 4,5 week Azië / Australië trip gingen we zondag 14 juli weer het vliegtuig in richting New York, voor de eerste van de twee Noord-Amerika toernooien: de US en Canada Open.
New York is echter niet helemaal New York. Het toernooi pronkt met deze stad als de thuisbasis, maar in werkelijkheid wordt het evenement gehouden op Long Island, op een uur rijden van the Big Apple. De eerste dagen gebruiken we altijd om te trainen en om aan het tijdverschil te wennen. Dat laatste ging prima, het trainen niet echt aangezien ze met tape aangelegde badmintonbanen hadden geïmproviseerd op een indoor atletiek ondergrond. En dat voor een Grand Prix Gold toernooi in het Olympisch kwalificatiejaar. Hopelijk gaan de ogen van de BWF eens open en leggen ze een toernooiorganisatie in het vervolg een boete op vanwege zulke wantoestanden.
Het belangrijkste dan: de wedstrijden zelf. Na een redelijk eenvoudige eerste ronde winst, speelden we in de tweede ronde tegen een koppel uit Taipei. We verloren deze wedstrijd in de laatste 5 punten in de derde game. Volkomen onnodig en zeer teleurstellend, maar wel de realiteit.
Zoals te doen gebruikelijk is er geen tijd om in een teleurstelling te blijven hangen, de badminton rollercoaster staat namelijk nooit stil. Focus op de Canada Open in Calgary van de week erna. Nog even the Big Apple in geweest en genoten van deze bruisende metropool, nieuwe energie opgedaan om zondag weer door te reizen naar Calgary.
Op de Canada Open, een Grand Prix toernooi, hebben we het de afgelopen twee edities tot de finales geschopt. Dit jaar zijn we als vijfde geplaatst en plaatsen we ons via twee zwaarbevochten zeges op de wederom betonnen speelvloer (Hallo BWF!?) voor de kwartfinales. Hierin komen we uit tegen de nummers 1 van de plaatsingslijst Fuchs en Michels. Geen onbekenden, we speelden al twee keer eerder tegen ze en bovendien komen we ze in de Duitse Bundesliga geregeld tegen. Om eerlijk te zijn hadden we in deze wedstrijd op geen enkel vlak iets in te brengen en waren ze gewoon beter. Met 15 en 12 verloren we deze partij en zat het toernooi erop.
Lees de rest van dit artikel op de website van Jorrit de Ruiter.
QR-code voor dit artikel
Betrokken badmintontrainers zetten zich in voor voortbestaan Vereniging Badminton Oefenmeesters
De Vereniging Badminton Oefenmeesters (VBO) hield zaterdag 2 maart jl. een algemene ledenvergadering waar de vereniging opgeheven…
26 march 2024
Almere verliest finale Nederlandse Badminton Eredivisie 2023-2024
Het is de spelers van Almere niet gelukt om de finale om het landskampioenschap winnen. In een goedgevuld en super sfeerrijke…
24 march 2024
DKC wint landskampioenschap in Nederlandse Badminton Eredivisie 2023-2024
In de finale in de Maaspoort Den Bosch was DKC met 5-1 te sterk voor Almere. Mark Caljouw en Michiel Kruijt van DKC versloegen…
23 march 2024
Opnieuw uitstekende prestatie Robin Tabeling en Selena Piek
Na vorige week al de halve finale te hebben gehaald bij de All England hebben Robin Tabeling en Selena Piek opnieuw een…
23 march 2024