Denmark Open 2016: uitverkochte zaterdag

Maak kennis met Alyssa Tirtosentono!

Tanongsok leek helemaal geen last te hebben van de partij van gisteren tegen Anders Antonson. Hij oogde fris en kon hetzelfde tempo spelen als gisteren. Brice daarin tegen oogde alsof hij gisteren nog laat op het verjaardagsfeest van Lee Chong Wei geweest was. Maar het zal een combinatie van een aantal dingen zijn, dat hij niet verwacht had zover te komen, niet verwacht had dat hij van Lee Chong wei zou kunnen, slecht geslapen hebben van de opwinding en het lichaam zal niet helemaal hersteld zijn de slijtageslag van gisteren.

Het gevolg was de Tanongsak een makkelijke wedstrijd had, na iets meer dan een half uur was het pleit beslecht, voor dit toernooi is dat een korte wedstrijd. Het zou de kortste wedstrijd van de dag zijn. De damesdubbel erna duurde al weer bijna een uur.

Op de baan ernaast is een gemengddubbel bezig tussen twee Chinese koppels. Ook daar staat een lange heer op de baan die met heel veel druk de ballen naar beneden slaat. Eens te meer valt dan op dat de dames fysiek steeds beter worden. Ze bewegen veel meer en de verdediging van de dames wordt steeds beter. Als ze in de verdediging komen, komt de dame steeds meer en verder na achter. Dit geeft de dame een veel betere kans om de smash te verdedigen. Vroeger zagen nog wel een 'stooping defence'. Ik kan mij niet herinneren dat ik er dit toernooi een gezien heb. Op 20-20 in de tweede game valt een shuttle in de buurt van de achterlijn. Zheng Siwei roept vroeg dat de shuttle uit is en de lijnrechter gaat daar in mee, vanuit mijn positie is de shuttle in. Zheng moet bij de scheidsrechter komen en krijgt een gele kaart voor het beïnvloeden van de lijnrechter. Of het Zheng veel interesseert is de vraag, hij is op matchpoint gekomen. De tegenstanders zijn nog in lichte vertwijfeling en Zheng maakt daar gebruik van in de volgende rally, hij maakt direct het matchpoint en staat met zijn partner in de finale.

Op papier was de zaterdag uitverkocht, dat betekent nog niet altijd dat de zaal dan ook gevuld is. Vandaag was dat in ieder geval wel het geval, het is vol. Er waren nog twee Deense koppels in de strijd. De eerste op de baan daarvan waren Joachim Fisher en Christinna Pedersen. Ze speelden tegen Chris en Gabrielle Adcock uit Engeland. Het blijft een beetje een vreemd gezicht dat achter de baan van de Engelsen Jacob Hoy zit. Jacob heeft zijn contract met de Engelse Badminton Bond niet verlengd en begint binnenkort als trainer bij de Deense Badmintonbond.

In Nederland heeft de zwembond een trainer die in dezelfde situatie zit direct op non-actief gesteld. Pikant detail is dan misschien dat de zwemtrainer in Denemarken gaat werken bij de Deense zwembond.

Het is een beetje vreemde wedstrijd. Er lijkt geen duidelijk tactiek in de wedstrijd te zitten. De Denen weten dat ze de bal niet te vaak omhoog moet spelen, want dan komen de Engelsen in de aanval waarin Chris een goede aanval speelt en Gabrielle het net goed verdedigt. De Denen wisselen zo vaak van positie dat als het niet goed loopt daar de gaten vallen in het positiespel. In de eerste game loopt het spel bij de Denen, maar in de tweede game helemaal niet. Ze komen dan ook achter en je voelt dat het nu snel moet veranderen anders raken ze grip op de game helemaal kwijt en verliezen ze de game.

In de nabeschouwing gaf Christinna dat ook aan. Ze zei: dan moeten we iets anders proberen. Wat dan anders was, is mij niet opgevallen, maar in één keer ging het lopen bij de Denen en gingen ze van 18-14 achter naar 21-18 winst. Zeven punten op rij in een halve finale. Dat betekent dat er morgen in de finale weer Denen staan.

De kaarten zijn al verkocht, nu afwachten of de mensen ook allemaal komen.

Na de gemengddubbel kwam de partij tussen Carolina Marin en Akane Yamaguchi op de baan. Carolina was hetzelfde gekleed als gisteren, misschien bijgeloof? Gisteren had ik alleen de zwarte compressiekousen vergeten te vermelden. Akane is een kleine Japanse ze zal niet veel groter zijn dan 1 meter 55. Ze oogt ook iets aan de mollige kant. Maar van de Japanners weet je dat ze allemaal ongelofelijk fit zijn. En dat is Akane ook en ze is razendsnel.

Ze haalt de meeste ongelofelijk ballen nog, zeker gezien haar lengte. Had de tegenstandster van Carolina gisteren een grote reach, de tegenstandster van vandaag compenseert dat met haar snelheid. Ook vandaag komen snel geslagen cross ballen gewoon terug. Er ontstaat een wedstrijd met lange rally's. Rally's waarin de Japanse onverwachte cross smashes speelt die je van iemand met haar lengte niet verwacht. Ook maakt ze punten met hele korte drops die net achter het net dood neer vallen.

In de tweede game moet de fysiotherapeute al in een looppasje de baan op komen voor een behandeling aan een blaar bij Carolina. Tussen de tweede en derde game moet dezelfde fysiotherapeute opnieuw een sprintje trekken. Carolina geeft aan dat ze last heeft van haar linkerbovenbeen en wil daar graag een verband omheen. Aanvankelijk lijkt de referee daar niet in mee te willen gaan. Je ziet een vreemde blik op het gezicht van de coach van Carolina. Na enige aandringen komt de fysiotherapeute dan toch. Het verband moet vrij hoog om het bovenbeen. Of dat nu zo handig met alle camera's er op. Dan blijkt dat de fysiotherapeute niet het juiste verband heeft, er moet een collega komen, die komt in een al iets sneller looppasje de baan op, de eerste fysiotherapeute verdwijnt dan. Het verband gaat om het been van Carolina, maar dan blijkt dat de eerste fysiotherapeute de tape heeft waar het verband mee vast moet worden. Dus die komt in een nog sneller looppasje weer terug. Al met al zit verband er omheen.

De derde game begint en er valt niet veel te merken van de blessure van Carolina. Je begint een beetje te twijfelen of het allemaal wel waar is en of ze dan werkelijk geblesseerd is. Je weet dat Carolina veel doet om een tegenstander uit haar spel te halen. In de tweede game heeft de scheidsrechter Carolina al verboden om de bekende schreeuw te laten horen. Maar Carolina handelt altijd vanuit een soort van machtspositie, ze wil de baas zijn op de baan en een blessure gebruiken geeft je geen machtspositie. In de loop van de wedstrijd wordt wel duidelijk dat de blessure niet voorgewend is en dat hij echt is. In de tweede helft van de derde game geeft de coach ook aan dat er geen risico's genomen mogen worden en dat ze wedstrijd rustig uit moet spelen.

Misschien wilde hij wel dat ze op zou geven. Maar Carolina is te ambitieus om dat te doen. Ze speelt de wedstrijd uit, haalt nog ballen waarvan je verwacht dat ze die nu net zou moeten laten lopen. De Japanse lijkt er niet heel bewust op te spelen, maar na een uur en 22 minuten wint ze en gaat naar de finale.

Carsten Mogensen en Mathias Boe gaan niet naar de finale. Ze waren tweede geplaatst, maar dat was een beetje boven hun eigen verwachting volgens mij. In de nabeschouwingen gaven ze steeds aan dat ze wel steeds beter gingen spelen en dat ze tevreden waren met hun spel. Ze speelden van wedstrijd tot wedstrijd en gingen dan wel kijken hoever ze kwamen. In de wedstrijd tegen de twee mannen uit Maleisië probeerden ze dezelfde tactiek als tegen de Russen in de vorige ronde. Geen snelheid, zo min mogelijk omhoog en goed positiespel. Dat lukte in de eerste game, maar in de tweede en derde game niet meer. In de derde game was al snel duidelijk dat ze kansloos waren. Uit een soort van respect was het publiek in grote getale blijven zitten, ondanks dat ze door hadden dat het een kansloze missie was voor Carsten en Mathias.

Zondag helaas de laatste dag in de perskamer. De insiders weten dan waar de teleurstelling vandaan komt.