Beleid topsport Badminton Nederland chaotisch

Ken je BC Maasland al?

Verderop beschrijf ik de situatie in de sector topsport. De conclusie kan geen andere zijn dan dat het verantwoordelijke bestuurslid allang had moeten opstappen.

Een voortijdig vertrek is niet fijn, het voelt slecht. Maar het is ook geen schande. Als je je functie, vaak wegens tijdgebrek, niet meer kunt waarmaken, hak dan zelf de knoop door. Ik weet er alles van, heb het als bondsvoorzitter meegemaakt. Maar als je dat zelf niet inziet, dan mag de buitenwacht verwachten dat het bestuur c.q. de bondsvoorzitter ingrijpt. Dat is nog steeds niet gebeurd. Het gevaar van een burgemeester als voorzitter is dat hij niets wil doen dat zijn imago zou kunnen schaden; het wegsturen van een zittend bestuurslid zou hij kunnen opvatten als een 'krasje'. Maar zelf weggestuurd worden is een enorme kras. Dus tel je knopen, geef ik Michel Bezuijen gratis mee.

Toppers bij de Yonex Dutch Open

Terwijl de Topsporthal in Almere is volgelopen met (inter)nationale toppers en subtoppers voor het meest prestigieuze evenement van Badminton Nederland, de Yonex Dutch Open, gaan mijn gedachten uit naar de situatie van de sector topsport. Ik heb als verslaggever en commentator het toernooi vaak beschreven dan wel becommentarieerd voor media als NRC Handelsblad, De Volkskrant, De Telegraaf, AVRO en NOS.

Ooit kwamen zo'n beetje alle wereldtoppers naar locaties in Haarlem (de sfeervolle Duinwijckhal), Beverwijk, Nieuwegein ('het nationale badmintoncentrum') en uiteindelijk Almere.

Vanwege de vercommercialisering van de badmintonsport wordt het steeds moeilijker om toppers binnen te halen, maar elk jaar zijn er in ieder geval geweldige spelers te bekijken. Vandaag heb ik zelf met een enthousiast badmintonnertje van 11 enorm genoten tijdens de vroege rondes. Goed nieuws dus dat dit toernooi nog steeds gehouden kan worden, ook mede dankzij partners als YONEX en de gemeente Almere.

Problemen in sector topsport

In de kop van deze column komt het woord chaos voor. En hoe jammer ook, wat er zich allemaal in dit segment van BNL afspeelt, verdient deze kwalificatie volledig. Ik heb de afgelopen maand nogal wat gesprekken gevoerd met deskundigen en belanghebbenden (spelers en 'ouders van') en diverse mails ontvangen. Het beeld dat wordt geschetst, is dat van een chaotisch opereren vanuit de top en volgens sommigen is er ook sprake van willekeur en een slechte communicatie. Eén van hen zei letterlijk: "We worden als kleine kinderen behandeld."

Roerige bond, maar wel (wereld)toppers

Ik heb een aardig stukje van de bondsgeschiedenis meegemaakt. Mijn journalistieke focus betreft vooral tennis, tafeltennis en badminton. De Nederlandse Badminton Bond is van oudsher een bond vol discussie, debat en afrekeningen (weggestuurde besturen). Maar naast de vele conflicten was er altijd één stabiele factor: een warm gevoel voor topsport. Er werd keihard gewerkt – lange tijd onder aanvoering van Martijn van Dooremalen – en dat leidde tot een reeks van toppers die grote titels wonnen.

Een aantal namen waarbij ik voor het gemak maar de meisjesnamen noem: Imre Rietveld, Agnes Geene, bijna de hele familie Ridder (Rob voorop), Marjan Luesken, Joke van Beusekom (Marjan en Joke zaten in een WK-dubbelfinale!), Erica van Dijck, Astrid van der Knaap, Eline en Lex Coene, Judith Meulendijks, Lotte Jonathans, Jeroen van Dijk, Dicky Palyama, Eric Pang, Brenda Beenhakker, Monique Hoogland, Chris Bruil, Joris van Soerland, de Van Ginneken (Huub en Ruud), Herman Leidelmeijer en de 'krijgertjes' Mia Audina en Yao Jie. En natuurlijk ben ik hier en daar een naam vergeten, mijn excuses daarvoor!

Volleyballer als badminton-TD

Sinds 'we' Badminton Nederland heten, is de sector topsport steeds meer verwaarloosd, is mijn indruk. Een aantal zaken op een rij.

BNL ging op zoek naar een nieuwe technisch directeur. Dan moet er toch een goeie kracht te vinden zijn in de badmintonwereld, zou je denken. Maar nee, het werd een volleybalcoach. Ik kreeg gelijk met mijn voorspelling dat hij zou opstappen als zich iets beters zou aandienen: hij vertrok al na negen maanden, terug naar het volleybal. Een blunder van jewelste van het BNL-bestuur.

De rol van Deense coaches

Nadat bondscoach Kent Madsen was vertrokken bij BNL gaf ook assistent-bondscoach Jonas Lyduch er de brui aan. Hij ging terug naar zijn thuisland Denemarken. En wat gebeurt er vervolgens? Lyduch wordt op zzp-basis gecontracteerd om daar training te geven aan twee Nederlandse spelers, Mark Caljouw en Joran Kweekel. Dat begrepen zelfs sommige Denen niet. Wat is er bij jullie aan de hand, waarom kunnen jullie spelers niet meer in eigen land trainen, appte een oude vriend, een groot bestuurder. Ik gaf hem gelijk; ook ik begreep er niets van.

'Uitgevlogen' Nederlandse vrouwen

Het is bij de vrouwen niet anders. Oud-kampioene Gayle Mahulette verhuist (tijdelijk?) naar het Badminton Europe Centre of Excellence in Denemarken. Verstandige beslissing, want ze heeft in Nederland geen singelaars van voldoende niveau om mee te trainen. Haar jarenlange rivale, kampioene Soraya de Visch Eijbergen, was al vertrokken naar Zwitserland om daar onder leiding van oud-topper Judith Meulendijks (inmiddels Saber Afif) te trainen.

Enkelspelers in de kou gezet

Kortom, de top verlaat Nederland en er blijft dus qua enkelspeltoppers weinig over. Geen kritiek aan het adres van de spelers. Ze kiezen uit eigenbelang voor landen waar je wél optimaal kunt trainen. Dat begrijp en respecteer ik. Topsporters mó&eactue;ten egoïstisch zijn. Maar als je alles optelt is het natuurlijk geen fraai plaatje; opnieuw een brevet van onvermogen van BNL.

Het heeft allemaal te maken met het overhevelen van budget van enkel- naar dubbelspelers, de potentiële olympische deelnemers. Alleen als je als singelaar bij de beste 20 staat, ontvang je een paar duizend euro. Peanuts dus. En wie komen er nog bij de beste 20?

In dit YouTube-filmpje gaat Mark Caljouw tegenover interviewer Rasmus Bech van Badminton Europe in op 'cutting funding in the singles group', ofwel bezuinigingen:

Het grootste deel van het budget is dus naar het dubbelspel gegaan, in de hoop dat Selena Piek met een van haar partners 'Tokio' gaat halen. De voorkeur is wel te begrijpen. De Olympische Spelen zijn belangrijk voor BNL. Maar mijn prangende vraag is: kon er nu echt op de fikse bondsbegroting niet meer 'serieus geld' gevonden worden voor de singelaars? Waar een wil is is een weg. Die wil was er dus niet. Punt.

Geen WK-teams voor Oranjejeugd

Op het moment dat ik dit schrijf is er een jeugd WK aan de gang in de Russische stad Kazan. Aan het inmiddels gespeelde landentoernooi deed Oranje niet mee. Een gemiste kans. Een internationaal teamtoernooi is in alle opzichten goed voor onze sport. Het stimuleert jonge spelers om alles op alles te zetten om Oranje te halen. Het 'weggooien' van zo'n mooi event is kortzichtig. Het leidt tot demotivatie. Gelukkig doen er nog wel vijf spelers individueel mee onder aanvoering van de ervaren oud-kampioen Dicky Palyama.

Woede bij de achterban

Dit beleid leidt tot frustratie en afhaken. Er is onderhuids veel woede onder de talenten en hun ouders. Badminton wordt op deze manier een elitesport waarin alleen 'rijken' nog een kansje hebben om de top te halen. De werkelijkheid is dat als je als bond weer omhoog wilt, je in eigen land moet beginnen met een nieuw, enthousiasmerend beleid. Met ambitieuze coaches, clubs en andere groepen moet er gewerkt worden aan een nieuwe toekomst. Het moet anders dan vroeger, natuurlijk. Het geld ligt niet op straat. Er moet op een misschien verstandiger manier naar sponsors gezocht worden (het imago van badminton is onnodig dramatisch slecht); crowdfunding moet beter worden aangepakt. Et cetera. Maar in the end gaat het toch vooral om keihard werken. Dat topsporters soms uitwijken naar andere landen is helemaal geen probleem, zolang we hier maar een bouwwerk neerzetten om op alle niveaus weer beter te gaan badmintonnen.

Belangrijke rol voor afgevaardigden

Er moet op korte termijn een kentering komen. De 'bondsraad' – de afgevaardigden – moet het bestuur tot de orde roepen en eventueel wegsturen, om daarna weer te gaan bouwen. Het gesol met onze ambitieuze jonge sporters moet afgelopen zijn! En dit is nog maar één probleem dat de bond heeft.

Volgende keer meer.

Ik lees graag de reacties hieronder en op Facebook. Reageren via e-mail kan ook (tedjmvandermeer@gmail.com).