Dennis van Daalen de Jel is trots op VELO

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Zes jaar geleden was het voor mij een moeilijke beslissing om DKC te verruilen voor ‘de grote buurman’. Achteraf kan ik zeggen dat dit een goede beslissing is geweest en dat ik er nooit één seconde spijt van heb gehad.

Het eerste jaar dat ik bij Velo speelde was ik een DKC-speler die voor Velo uitkwam, althans zo voelde dat voor mij. Door de jaren heen ben ik mij steeds meer een Velo’er gaan voelen (hoop dat ik dit mag zeggen van de echte Velo’ers?!). Het enthousiasme binnen de vereniging en rondom het 1e team is groot, waardoor ik mij al heel snel op mijn plek voelde. Mede door het enthousiasme van een heleboel mensen hebben we mooie sportieve momenten beleefd. Zes jaar lang speelde we in de Play Offs, vier keer in de finale, twee maal werden we landskampioen, één keer hebben we nationale beker gepakt en vorig jaar grepen we op een haar na naast de Europa Cup. Belangrijkste drijfveer voor deze successen is wat mij betreft altijd plezier geweest. Want of het sportief nou goed of minder goed ging, we hebben er met elkaar altijd voor gezorgd dat we er in ieder geval lol in hadden. Dat, misschien wel meer dan de sportieve prestaties, maakt mij ook ontzettend trots!

Waarom dan toch DKC.. als je het nog zo naar je zin hebt?
Dan moet ik even terugvallen op een welbekende zin ‘dat is een gevoel, dat kan je niet uitleggen’. 
Toch zal ik een poging wagen. DKC is de vereniging waar ik ben begonnen en waar ik ondertussen al 20 jaar lid van ben. Het is de vereniging waar vrienden en familie actief zijn. De vereniging waar ik, ook de afgelopen zes jaar, al 10 jaar actief ben als vrijwilliger.

Lees de rest van Dennis' verhaal op de website van VELO.