Piet Ridder: Beijing geen fout van het NOC*NSF geweest

Maak kennis met Jason de Graaf!

Geen van de Nederlanders heeft op de All England een vuist kunnen maken tegen het buitenlandse geweld.

Yao Jie had al eens keer van haar Japanse tegenstandster gewonnen, maar gisteren niet. Ook Eric had al eens van Axelsen gewonnen, maar dinsdag niet. Zo ook voor Lotte en Paulien, die wonnen in oktober 2011 nog van hun Indonesische tegenstandsters, maar niet nu op de All England. Koen er Ruud hadden alle twee keer van hun tegenstanders verloren en bleven consequent en verloren ook op de All England.

Als buitenstaander lijkt het erop dat het pre-olympisch traject te lang geweest is en dat de gretigheid bij onze spelers verdwenen is. Zoveel keer de wereld rond in zo'n korte periode lijkt toch niet z'n vruchten af te werpen. Wat we als Badminton Nederland er van kunnen leren is, dat mensen geen machines zijn. Het lijkt erop dat de planning anders moet. Betere trainingsmethodieken en daarna 'pieken' op de juiste momenten. Misschien hebben we ons ook vergist in de arbeid/rust verhoudingen. Hoeveel tijd hebben we verder gebruikt aan het analyseren van de tegenstanders?

Geen enkele blaam naar de spelers toe, want die hebben zich denk ik volledig ingezet. Verder hebben ze aangetoond dat ze een bepaald niveau aan kunnen, maar dat het er op moment suprême niet uitkomt. Heel erg jammer.....

Misschien dat we met zijn allen moeten berusten dat we ook deze Olympische Spelen geen kandidaten hebben en dat Beijing geen fout van het NOC*NSF geweest is. Mijn advies aan de spelers is om de volgende toernooien in de komende weken lekker vrij uit te gaan spelen en te gaan genieten van het badminton. Hopelijk gebeurt er misschien nog een Olympisch wonder.