Rune Massing vanuit Jakarta - dag 7 en 8

Maak kennis met Florine Wille!

Dag 7: Weekly Program

Terwijl de jongens aan het buffelen waren kwam Dahni weer naast me zetten, een klein laag stoeltje bij een deur waar je een beetje tocht voelt. We hebben over van alles gesproken. Hij was erg benieuwd naar mijn periodieke planning en hoe je je progressie kunt meten. Naar mijn mening is dit heel moeilijk. Je kijkt uiteraard naar resultaat, maar iemand die verliest kan ongelooflijk veel progressie geboekt hebben. Ik vind het beter om ook naar de mening van andere coaches te vragen en aan de hand daarvan een speler te evalueren in combinatie met zijn/haar resultaten. Hier doen ze dat niet. Er is geen communicatie over spelers tussen de hoofdcoaches onderling. Ze kijken alleen naar je afgelopen toernooi resultaat.

We hebben ook uitvoerig gesproken over zijn weekschema's. Coach Dahni heeft een globaal programma week in week uit. Krachttraining, sprints, drilling, stroke exercises, games etc. Dit staat vast en iedereen weet wanneer en hoelaat wat is. Alleen de intensiteit veranderd naarmate er een toernooi in de buurt komt. De dubbelcoach Endang wijkt hier wel meer van af dan singlecoach Dahni. Waar Robin/Russell ongelooflijk veel potten en partijvormen gedraaid hebben, heeft Justin veel meer fysiek getraind. Dahni benadrukte dat het de verantwoordelijkheid van de coach is om de speler geprikkeld te houden. Dat betekent niet dat de oefeningen korter worden gemaakt, integendeel. Elke oefening duurt minstens een kwartier. Geen een speler die begint te piepen.

Toen ik vroeg of hij soms niet dingen wilde veranderen repliceerde hij wijzend om zich heen:

"Look at the posters around you. We produce many many topplayer. Why change?"

Dag 8: Managers meeting

De laatste trainingsdag is achter de rug en morgen begint het toernooi waar Robin, Russell en Justin aan meedoen.

Ondanks meerdere e-mails van mijn kant was het nog volstrekt onduidelijk hoe laat we vanochtend opgehaald zouden worden van het hotel naar het officiële hotel voor het toernooi. De jongens mochten van mij uitslapen en hoefden zich pas bij check out te melden, maar toen ik beneden in de lobby mijn e-mails ophaalde, las ik dat we over een kwartier opgehaald zouden worden. Ik rende naar boven en sommeerde de knullen dat ze als de bliksem moesten opschieten. Tevergeefs, we stonden op de afgesproken tijd in de lobby, maar de bus kwam pas een uur later. Zo ken ik je weer Azië.

Van het iets noordelijk - centraal gelegen Jakarta reden we via de tolweg richting het zuiden. Dit is een rijker gebied. Grotere gebouwen, minder kleine straatjes en heel veel shopping malls. Het hotel waar we nu verblijven ligt in het district Senayan, waar ook jaarlijks de Indonesia Open wordt gehouden. Hier ligt ook een ander groot stadium, lijkt een beetje op mijn mooie Arena, en een grote tennis indoor hal. Daar wordt het toernooi gehouden. Het hotel is werkelijk fantastisch! Bij aankomst werden de deuren opengehouden door traditioneel gekleed personeel en kwam er meteen iemand van de organisatie op ons afgerend. Is alles in orde, kan ik je ergens mee helpen, hoe laat zou je willen trainen?

Om 16.00 uur was de managers meeting. Ik moest een speler meenemen, maar omdat we elkaar niet alleen zouden laten, heb ik ze alle drie maar meegenomen. Het leek wel een lezing, maar dan een leuke. Vooral de referee uit Singapore was heel grappig. Terwijl hij de reglementen doornam gaf hij bij elke regel gratis commentaar. Zo mag je niet met je racket gooien, want hij vindt dat je niet mag smijten met spullen die je gekregen hebt van je sponsor. Daar ben ik het helemaal mee eens, maar ik wist niet dat deze uitleg ook bij een managers meeting hoorde. Ik vond het eigenlijk wel interessant. Zo mogen coaches geen sandalen dragen en moet je eerst je tegenstander een hand geven voordat je jouw overwinning gaat vieren met het uitzinnige publiek. De referee had een heel grappig accent en keek mij de hele tijd aan, alsof hij wist dat dit mijn eerste keer was, terwijl om mij heen tientallen clubcoaches rondom Jakarta voor zich uit zaten te staren omdat ze geen Engels konden verstaan. Misschien kwamen ze voor het uitstekende buffet na afloop. Sate, sayur, ikan en emping.

Het toernooi is groot, echt groot. Het grootste jeugdtoernooi van Indonesië en het eerste toernooi in Jakarta met een air conditioned hal voor de jeugd. Er doen tien verschillende landen mee, waaronder Vietnam en Filippijnen. Er wordt gespeeld op zes banen. Baan 1 is de tv baan. Justin bijt morgen de spits af om 11.25 uur . Ik heb een ongelooflijke hekel aan spelers die altijd maar excuses zoeken en zich van tevoren indekken, maar Justin is de laatste dag geveld door buikgriep en zit vaker op de pot dan hij zelf zou willen. Ik hoop dat hij het vol kan houden. De dubbels zijn pas 's avonds laat.

Ik weet zeker dat ik overdonderd zal worden door het niveau. Daarover zal ik de volgende keer vertellen. Ik hoop natuurlijk dat mijn jongens hun goede trainingsweek kunnen vertalen naar echte wedstrijden, daarnaast hoop ik dat alle jongens van Tangkas het ook heel goed gaan doen. Ik weet hoe ongelooflijk hard ze ervoor gewerkt hebben.

Rune