Verslag toernooi Jakarta

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Helaas zijn de jongens al uitgeschakeld in het toernooi. Hier volgt nog een verslag van de belevenissen in Jakarta.

Kampioenen van nu

Het was ons al eerder opgevallen. Om de ongelooflijke files aan te pakken geldt in Jakarta van zeven tot tien 's ochtends en van vier tot zeven 's middags de drie in een regel. Op die tijdstippen moet elke auto die zich op de rondweg bevindt drie passagiers bevatten. Op die tijdstippen staan dus hordes mensen langs de weg te liften. Degene die ergens naar toe willen maar geen twee medepassagiers in hun voertuig hebben zitten, kunnen voor twintigduizend roepia een medepassagier huren en later weer droppen op plaats van bestemming. Zij zullen dan weer een bus terug nemen en er ongeveer achtienduizend roepia aan over houden. Zo'n systeem is onmogelijk in Nederland. Fascinerend.

Minstens zo fascinerend was het spel van een twaalf jarig meisje. Zij stond in de halve finale van dit onder negentien toernooi. Ik had meerdere keren rondgevraagd, maar iedereen gaf het zelfde antwoord. Twaalf jaar! Waar je weet dat sommige Aziaten sjoemelen met hun geboortegegevens, zo liep bij club Tangkas echt een beer van zogenaamd vijftien jaar rond. Zou dit meisje daadwerkelijk echt twaalf kunnen zijn? Ze had nog zo'n kinderlijk gezicht en een heel fragiel lichaam. Maar tactisch en technisch subliem. Haar naam is Aurum Oktavia. Een nieuwe Audina wellicht?

In de herensingle stonden maar liefst drie Thai en een jongen van club Tangkas in de halve finale. Vooral de Indonesische jongen, zeventien jaar oud, had een heerlijk spel om naar te kijken. Je zag dat hij drie slagen vooruit kon denken en was snel als het licht. Een van de coaches zei dat ze de komende Dutch Junior met een groep willen komen. Als ze komen, dat is altijd nog maar de vraag, let dan vooral op Fikri Ihsandi. Een waar genot om naar te kijken.

In de herendubbel nog zo'n uitzonderlijke speler. In de halve finale stond er toch een baas op de baan. Of eigenlijk baasje, want het was een klein jochie, omringd door drie grote sterke knullen. Kevin Sanjaya, wist altijd waar de volgende shuttle ging komen, pakte waar nodig het hele net, nam in verdediging het hele midden en altijd foutloos als het er echt om ging. Als ik een entreekaartje moet kopen om als toeschouwer ergens te mogen kijken, dan zou ik achter zijn baan gaan zitten.

Morgen de laatste volle dag. Ik ga de komende weken met de jongens bespreken, we gaan uiteraard de finales kijken en dan sluiten we deze trip af met een bezoek aan hotel Mulia.

Rune