Kwaliteitsmerk voor badmintonkampen en training

Ken je BC Maasland al?

Het probleem is dat er geen instantie is die controle uitoefent op de kwaliteit van de kamps of trainingen. Het zou een taak moeten zijn van de bond, maar die zit zelf in de hoek van de beunhazen en heeft weinig of geen belang bij het verhogen van de standaard. Bij elke verhoging denkbaar voldoet ze al niet meer aan de minimumeis die ze wel stelt aan anderen.

Van de bond hoeven we dus geen verbetering te verwachten van opleiding of training. Het is niet iets wat expliciet aan Nederland is voorbehouden, want ook in België hebben ze hetzelfde probleem. Als daar een geweldig kamp wordt opgezet met zeer hoge kwaliteit dan moet de VBL daar eerst twee of drie jaar over nadenken en hopen dat het vanzelf weer weg gaat voordat ze er ook meer iets over durft te zeggen.

Een goed kamp in België is dus een kamp dat niet wordt erkent door de bond. En als het kamp dan erkenning bij Nederland aanvraagt weet ons land natuurlijk ook niet hoe ze met de situatie moet omgaan. Shit, nu vragen ze in België sportasiel in Nederland terwijl onze eigen vluchtelingenkampen al helemaal vol zitten, denken ze bij de bond. En net als elke andere organisatie die de weg totaal kwijt is, doen ze wat je van zo'n organisatie mag verwachten en ook hun kenmerk is... NIETS.

Alles komt bij Badminton Nederland als een verrassing (zelfs het loon aan het eind van de maand). Dus je mag niet verwachten dat deze mensen zich ook met kwaliteitscontrole gaan bezig houden. Het bekende 25-augustus-overleg heeft voor veel vraagtekens gezorgd en nog meer onduidelijkheid dan dat er al was. Maar op één punt was iedereen het eens: de opleidingen zijn ver, heel ver onder het niveau dat je zou willen hebben.

Wat heeft de bond aan dat probleem gedaan? Juist ze hebben er hun kenmerk op los gelaten... NIETS. De persoon die de afgelopen jaren verantwoordelijk was voor de opleidingen die veel te slecht waren is nog steeds verantwoordelijk en het gaat vrolijk even slecht verder.

Dan is er het privéalternatief. Er zijn namelijk ook mensen die zelf trainingen aanbieden of kampen organiseren. Je hebt mensen die dat alleen doen en je hebt er die iets meer onzeker zijn en de hulp van anderen inroepen. Deze laatsten zijn herkenbaar aan het kruisje voor hun kamp terwijl de echte zelfstandigen een A omgeven door cirkels hebben als herkenningsteken. Dit is al een van de kwaliteitskenmerken waar je naar zou moeten kijken als je kiest voor een kamp.

Je moet als organisator van een kamp juist ook kunnen en durven zeggen tegen mensen dat je liever hebt dat ze NIET komen. Soms moet je kinderen tegen hun ouders beschermen en trainers tegen hun onkunde. Niet dat het helpt, want deze mensen hebben vaak een bord voor hun kop zo groot als de Berlijnse muur, maar ondanks dat is het goed voor de kwaliteit van het kamp ze te vragen NOOIT meer te komen. Het komt gelukkig niet zo vaak voor, maar als het gebeurt moet je ook niet bang zijn de kwaliteit te bewaken en in te grijpen. Iets wat Badminton Nederland niet kan, wil of durft.