Are you, are you coming to the tree?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het bestaansrecht van Badminton Nederland is verbonden aan deze opdracht, want laten we eerlijk zijn: Badminton Nederland heeft een machtspositie waar je niets tegen kan doen en zolang ze het beste dat er in een land aanwezig is ook echt aanbieden dan is deze positie gerechtvaardigd. Doen ze dat niet, dan is het verraad van de sport.

Het hele systeem van bondstrainingen moet op de schop, want wat BNL nu te bieden heeft is ver onder de maat en zal geen resultaat geven voor de toekomst. In Nederland zouden we naar een systeem moeten waarin de senioren hun eigen broek moeten ophouden zonder ook maar enige geldelijke steun van de bond. De focus moet voor 100% komen te liggen bij de jeugd en dat we die dan ook het beste kunnen aanbieden.

Voor een badmintonbond is enkel en alleen het klimaat scheppen voor het ontwikkelen van talent belangrijk. Voor het NOC*NSF zijn de Spelen belangrijk en als de bond nu maar talent maakt, dan moet het NOC*NSF de begeleiding van de senioren (met kans op de Spelen) op zich nemen. Ze moeten stoppen met de verlammende geldverstrekking aan bonden voor kandidaten voor de Spelen. Dat is slecht voor de talentontwikkeling in een land.

De reden waarom het slecht is, komt voort uit het gebrek aan expertise bij kleine en middelgrote bonden om met deze complexe situaties om te gaan. Het wordt al gauw een beerput waar geld in wordt gestopt voor spelers die het niet gaan maken en dat geld gaat verloren bij de jeugd.

De bond zet de beste drie trainers / begeleiders op het minst aantal spelers. Van deze zeer kleine groep hebben er maar twee de kans de Spelen te halen. De kosten voor zo'n traject lopen in de honderdduizenden euro's en het levert de bond totaal niets op. W we zullen bij een deelname aan de Spelen geen stijging zien van het aantal leden. Het is zelfs nog maar de vraag of het badminton op TV komt in Europa, want buiten Denemarken is er geen enkel land dat onze sport integraal uitzendt. Het enkelspel komt nog aardig aan bod, maar het dames dubbel krijgt alleen zendtijd als ze enorm vals en onsportief spelen.

Geef deze spelers als bond over aan het NOC*NSF en laat ze zelf een traject uitzetten. Deze organisatie kan veel beter omgaan met de complexiteit van de materie. Laat het NOC*NSF een trainer / begeleider aanstellen en huur speciaal trainers of stages in waar nodig. De bond heeft dan geen nationale senioren selectie meer nodig en kan marktwerking zijn gang laten gaan. Erik Meijs heeft laten zien dat je de bond niet nodig hebt en dat je redelijk eenvoudig overal mee kan trainen.

Je zou je ook kunnen voorstellen dat je een kleine internationale groep gaat samenstellen waar de enkele talenten uit verschillende kleine landen samen optrekken naar toernooien en daar rondom heen trainingen verzorgen. Tijdens deze toernooien zijn er legio trainers die relatief weinig te doen hebben en je kan dus eenvoudig trainingen op zetten. Judith Meulendijks was er altijd erg goed in trainingen te regelen als ze op toernooien was.

Omdat we van de nationale senioren selectie af zijn komt de bond nu toe aan de taak waar ze zich echt aan zouden moeten wijden, namelijk talentontwikkeling. Dan hoor je nu natuurlijk: 'Dat doen we nu ook al!?' (Of liever gezegd: ze zijn er nu mee bezig het op te zetten.)

Dan zeg ik: "Nee, dat is geen talentontwikkeling, want talent verdient het beste wat een land te bieden heeft en niet een groepje vrijwillige sportbegeleiders die niet in de trainers top 15 à 20 van ons land voor komen."

Maar ze werken naar Deens model, dat zou zo iemand als ik toch moeten aanspreken? Nee, we hebben een Deense technisch directeur maar absoluut geen Deens model. Geen enkele Nederlandse coach zou bij de nationale jeugdselectie kunnen / mogen werken met de kennis die ze hebben. Sterker nog, er is zelfs geen enkele twee of derde divisie club die ze als clubtrainer zouden willen hebben. Het maakt niet in Denemarken niet eens zoveel uit of de bondstrainers de beste zijn of niet (er is ook veel kritiek op de kwaliteit van de nationale trainers in Denemarken). In de clubs zijn er zoveel goede trainers dat de fouten die er eventueel bij de bond gemaakt worden er op de club wel uit worden gehaald.

TEB - de club waar ik werk - is een club op de grens van tweede en derde divisie, niet echt goed maar ook niet slecht echt: zo'n club er tussen in. Wij hebben Thomas Laybourn en Jonas Rasmussen (beiden oud-wereldkampioen), Bjarne Nielsen (oud nationaal jeugdcoach), Huynh Nhut Duong (oud nationaal coach ass. Vietnam) en ik zelf als trainers. Kortom, er werken 5 elitecoaches in deze redelijk kleine club met meer kennis en ervaring dan menige nationale technische staf. Neem dit in je achterhoofd mee als je denkt dat we in Nederland een Deens systeem denken te hebben, want het lijkt in de verste verte niet op wat er in Denemarken gebeurt.

En denk nu niet dat we bij TEB achterover leunen en denken dat we het voor elkaar hebben. Direct bij mijn terugkeer uit Azië hebben Thomas, de voorzitter en ik overleg hoe we de clubtraining kunnen verbeteren. We hadden onze hoop gezet op het aantrekken van een buitenlandse coach als aanvulling van onze Deense kennis, dit is op het laatste moment niet doorgegaan en we zijn dus op zoek naar verbeteringen op een andere manier.

In Nederland heb je deze situaties niet en de fouten die bondscoaches inbrengen bij spelers worden er alleen hier en daar bij clubs weer uitgehaald. Talent gaat verloren door gebrek aan kwaliteit bij de nationale selecties. Als je beter wil zijn dan de landen om je heen zal je moeten stoppen met het volgen van andere, want je bent en blijft niets meer dan een land op achterstand van het land of systeem dat je volgt. Kijk naar landen als Spanje dat met een eigen kijk op zaken de badmintonwereld op zijn kop heeft gezet.

BNL zegt dat het onmogelijk is in het enkelspel de wereldtop te halen terwijl een land als Spanje het gewoon doet. Dit land had nog nooit van badminton gehoord toen onze bond haar 50-jarig bestaan vierde. Nederland is een land waar ze buiten onze grenzen de schouders over op halen als een land wat niet mee telt. Ik ben in heel wat hallen geweest de laatste paar weken en heb spelers gevraagd wie ze kenden uit Denemarken en Nederland. Het zal je niet verbazen dat iedereen Peter Gade kent en ook Jan O doet het goed net als Vittinghus en Axelsen. Dames kennen ze niet uit Denemarken, ze weten wel dat er een goede herendubbel is maar kennen de namen niet.

Uit Nederland kennen ze niemand. Als ik vraag naar welke Nederlanders er in de top 10 staan van de world ranking blijft het stil. Ik ben al blij dat ze geen Johan Cruijff zeggen, want die naam heb ik veel gehoord de afgelopen weken, zijn overlijden heeft ook hier veel aandacht.

BNL heeft weinig geleerd en leert al helemaal niet van de eerder gemaakte fouten. Steen Sorensen had 30 jaar geleden niemand die het tegen hem kon opnemen op zijn eigen niveau en hij heeft ons opgezadeld met 25 jaar lang badmintonellende en het bijna kapot gaan van onze sport.

Claus Poulsen heeft op dit moment de zelfde positie als Steen en ook hij heeft geen enkele persoon in ons land die het hem ook maar enigszins moeilijk kan maken in een discussie. Hij is omgeven door ja-knikkers en oh-wat-mooi-zeggers. Dat is niet de schuld van Claus, maar van de bond die de mensen die dit wel zouden kunnen uitsluit en dus weer regelrecht af stoomt naar de volgende jaren van rampspoed.

Ik hoop dat enkele ouders die me de afgelopen maanden weer hebben geschreven met hun ongenoegen over de aanpak van zowel de bond als Claus en zijn technische staf het aandurven openbaar te gaan met hun ongenoegen. Je doet je kinderen een grotere dienst door dit te doen dan de gevolgen waar jullie bang voor zijn dat jullie kinderen de rekening betalen voor jullie uitspraken.

Talent verdient het beste en dat is dus ook het beste van jullie als ouders. Ze zullen nooit goede spelers worden binnen dit systeem dus breek. De keuze is enkel tussen nu breken met BNL of later. Kijk liever naar de Hunger dan naar de Olympic Games.