Denemarken versus Nederland

Ken je Hoornse BV al?

Deze trend zal eerst in Denemarken gaan gebeuren of is reeds zo'n beetje begonnen. Het zal nog even duren voordat het ook in Nederland gaat gebeuren, omdat de badminton infrastructuur in Nederland ontbreekt.

Als ik het heb over de infrastructuur dan bedoel ik een aantal verschillende dingen. Als eerste is de geografische infrastructuur die niet te vergelijken is met Denemarken. Nederland is wel een klein land maar plaatsen zijn slecht bereikbaar. Je bent veel tijd kwijt om ergens te komen en dat geldt voor nagenoeg alle vormen van transport. Die bereikbaarheid is belangrijk, omdat plaatsen met een goed badmintonniveau ver uit elkaar liggen, wat centraal trainen lastig, duur en tijdrovend maakt.

In Denemarken heb je dat probleem vrijwel niet. Er zijn niet veel spelers of ouders die voor het naar de training gaan in de file komen te staan, want die zijn er maar in zeer matige hoeveelheden op maar enkele plaatsen en alleen in bepaalde richtingen op zeer voorspelbare tijdstippen.

Maar wat nog veel belangrijker is... dat is het feit dat de afstand tot goed niveau badminton heel erg kort is in kilometers of in tijd. Rond Kopenhagen is de afstand in kilometers vaak niet meer dan tussen de 5 en 10 km vanuit elke plaats in de stad. In de provincie is dat in afstand langer maar in tijd maakt het niet zo veel uit. Het gaat hier om de tijd en afstand naar een club, badmintonschool, of trainingcenter waar je spelers van het juiste niveau kan vinden om regelmatig mee te trainen. De afstand naar zeer goed opgeleide trainers is minstens zo belangrijk als je het hebt over hoe we waarschijnlijk in de toekomst de training van talentspelers gaan inrichten.

Als we in Nederland twee of drie trainers op redelijk internationaal niveau hebben, dan hebben we het al gauw over een radius van 150 km om landsdekkend te zijn en dat in het land van de files. In Denemarken is dat niet veel meer dan tussen de 25 en 40 km in een land van bijna geen files.

Daarnaast heeft Denemarken veel meer keuze als het gaat om topcoaches. We hebben het hier over 10x tot 20x zoveel als in Nederland, met daaronder nog een enorme groep van talentvolle aankomende trainers.

Dan is er de kennisinfrastructuur. Waarom kan Denemarken zich ook vandaag de dag nog steeds meten met de beste landen ter wereld? Dat is omdat de algemene kennis over de sport heel erg groot en toegankelijk is. Het is bereikbaar via de opleidingen, de vele boeken en veel privé-initiatief. Ook hier loopt de bond achter op wat er in het land gebeurt, maar er zijn twee bonden en verschillende niet door de bond gestuurde badmintonscholen van hoog niveau. In Denemarken hebben we godzijdank geen SL-systeem en ik hoop voor de Deense toekomstige spelers dat het er ook NOOIT komt.

Waar ze in Denemarken niet zo goed in zijn is het delen van kennis richting het buitenland. Je moet het als trainer zelf opzoeken en er zijn maar enkele plaatsen waar de kennis in het Engels verkrijgbaar is en het is niet goedkoop.

Het concept van OroDenmark is er juist op gericht dat de kennis gedeeld moet worden. Van trainers die hier zijn geweest daarvan wordt verwacht dat ze schrijven en het via het internet en de sociale media delen. Niet schrijven is niet slagen voor je trainersopleiding. Je moet in staat zijn je technische en tactische kennis op papier te zetten en het in het openbaar kunnen verdedigen.

Verder is de opleiding voor 90% op de praktijk gericht. Het met spelers werken en veel heel veel uren maken met weinig voorbereidingstijd. DGI 1 duurt drie weken die je achter elkaar mag doen of mag opdelen in drie keer één week. DGI 2 is 6 weken verdeeld over twee jaar. Met de kennis die je hiermee opdoet ben je uitgerust voor de toekomst. Je bent dan in staat gedetailleerde technische en tactische training te geven op individuele basis of voor kleine groepen.

De moeilijkheid van deze opleiding zorgt er voor een natuurlijk selectieproces, want het is niet alleen moeilijk maar ook confronterend en soms frustrerend om als trainer door dit proces te gaan. We waarschuwen de deelnemers die zich aanmelden dan ook altijd over de verwachtingen en het verloop van de opleiding en ondanks de waarschuwing is bijna iedereen verrast als de waarschuwingen uit komen.