De moeder van Mark Caljouw in een nieuw Badminton Nederland bestuur?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Dat is zoals ik het ervaren heb en dat wordt door menigeen ook bevestigd, wat mij sterkt in de gedachten die ik heb. Het gaat er mij niet om dat ik gelijk zou hebben, maar het gaat mij er om dat de uitdagingen benoemd worden en aangepakt worden. Alleen dan kun je er aan werken om de zo vurig gewenste kentering te realiseren. Niet je kop in het zand steken maar de realiteit onder ogen zien en daar op anticiperen.

Dan is het voor mij heel makkelijk om vervolgens aan de zijlijn mijn mening te ventileren en om vervolgens hard weg te rennen, maar dat doe ik niet. Ik heb aangegeven bereid te zijn om in een nieuw bestuur van Badminton Nederland plaats te nemen, maar dat doe ik niet zomaar met iedereen. Ik heb geleerd van de afgelopen twee jaar dat het instappen in een bestuur met mensen die je nauwelijks inhoudelijk kent, erg uitdagend is. Zeker als je binnen gehaald bent omdat je zo out of the box denkt en de uitdagingen benoemd zoals ik vind dat ze zijn, waar ik dan achteraf te rekening van gepresenteerd krijg.

Bij de Bossche Badminton Federatie heb ik destijds ook een vervelende periode gekend omdat we ook daar te maken hadden met mensen die al heel lang in het bestuur zaten en de ontwikkeling van de BBF enorm blokkeerden. Dat heb ik samen met andere bestuursleden van de BBF kunnen tackelen en nu zit daar een bestuur die frisse ideeën heeft en open staat voor elke vorm van samenwerking om de badmintonsport te ontwikkelen. Dat heeft uiteindelijk geleid tot een samenwerking tussen de BBF en Badminton Nederland rondom de finale om het landskampioenschap van de Carlton Eredivisie. En natuurlijk mogen we daar de samenwerking met de Maaspoort Sports & Events niet in vergeten.

Ik heb dus geleerd van de afgelopen twee jaar dat het erg lastig is om je stempel te drukken in een bestuur wat er al langere tijd zit. Ik heb aangegeven dat ik beschikbaar ben voor een nieuw bestuur van BNL en omdat ik dus geleerd heb van de afgelopen jaren ben ik dus bezig geweest om een groep mensen te verzamelen die geloven in een hands on aanpak. Mensen die weten wat er leeft binnen onze sport en die er vol voor willen gaan om de zo vurig gewenste kentering tot stand te brengen. Samenwerken met iedereen die badminton een warm hart toe draagt. Niemand negeren omdat ze kritisch zijn, maar gewoon luisteren en samenwerken met iedereen. Die mensen heb ik gevonden in de personen Ellen Ruimschotel, Rudi van Brienen en Pieter van Soerland. Onze gezamenlijke wens is om Clemens Wortel als bondsvoorzitter te behouden.

Diverse afgevaardigden hadden mij gevraagd of ik nog beschikbaar ben voor een nieuw bestuur en dus heb ik de afgevaardigden geïnformeerd dat ik beschikbaar ben, en heb de afgevaardigden deze namen ook doorgegeven. Dat is dus geen verrassing voor ze. Ik heb op de zaterdag van de finale om de Carlton GT Cup een gesprek gehad met de commissie van wijze mannen die namens de afgevaardigden de gesprekken voeren met potentiële kandidaten voor het bestuur en dat was een uitstekend verhelderend gesprek. Niet zo zeer voor mij omdat ik nu nog steeds niet weet wie er de mogelijke tegenkandidaten zijn, maar zeker wel verhelderend voor de heren Eric Bakker, Paul de Wit en Koos Kuilman. Ik heb ze duidelijk kunnen maken waar ik voor sta en hoe ik de uitdagingen aan zou willen vliegen. Feitelijk allemaal terug te lezen in mijn vorige blogs. Doordat we elkaar nu in de ogen aan hebben kunnen kijken en de heren hebben kunnen vragen wat ze wilden, heb ik dus een goed beeld aan ze mee kunnen geven over hoe ik erin sta en dat ik graag de uitdagingen aan ga.

We hebben het ook gehad over de onduidelijkheid die er is binnen de groep van afgevaardigden over mijn open manier van communiceren, want ik heb dus openlijk mijn zorgen gedeeld en dat is voor sommigen best confronterend. Maar met alle respect, het is mijn beeld zoals ik het zie en ik sta altijd open voor kritiek. En als ik dat niet benoem dan zal ik er nooit achter komen of ik het goed zie. Daar komt bij dat ik als bestuurslid een publieke rol vervul waarvan ik vind dat iedereen mag weten wat ik ergens van vind en waar ik mee bezig ben. Daar heeft de geïnteresseerde achterban recht op. Ik doe het namelijk voor de badmintonnende Nederlander en niet voor mezelf.

Deze week zijn de afgevaardigden weer bij elkaar gekomen om de kandidaten tegen het licht te houden. Daar is uitgekomen dat het geen haalbare kaart is om voor de jaarvergadering van 24 juni aanstaande met een voordracht van een nieuw bestuur te komen voor BNL. Dat is bijzonder spijtig want dat houdt dus in dat het pappen en nathouden nog doorgaat tot in oktober. Tijdens de Dutch Open zal er dan een bondsvergadering gehouden worden waar wel een voordracht gedaan kan worden van een nieuw bestuur voor BNL. En een grootmeester in de voetballerij zei ooit dat elk nadeel zijn voordeel heb, en dus pak ik nu dat voordeel om de komende weken met mijn potentiële collega-bestuurders eens goed na te gaan denken over hoe wij het tij willen gaan keren. Daarbij beseffen we ons terdege dat we mogelijk alle inspanningen voor niets doen, omdat de mogelijkheid bestaat dat wij niet eens voorgedragen gaan worden door de afgevaardigden. Maar mocht dat wel zo zijn, dan hebben we onze plannen klaar liggen en kunnen we snel aan de slag.

Mijn intentie is de op te stellen plannen stapsgewijs te delen met de afgevaardigden zodat ze weten waar we naar toe willen. Die plannen wil ik ook delen met jullie, want dan kunnen jullie er ook iets van vinden en daar kunnen wij dan ons voordeel weer mee doen om draagvlak te creëren voor onze plannen. De komende periode ga ik dus met enige regelmaat met mijn kandidaten rond de tafel zitten. We weten immers niet veel meer dan wat er openlijk door de afgevaardigden naar buiten is gebracht en dus lijkt mij het zinvol om in ieder geval door te gaan met het smeden van plannen. Ik weet nu net zoveel als jullie en dat is niet veel. Wellicht komt er de komende tijd meer duidelijkheid over, maar for the time being ga ik aan de slag met Ellen, Rudi, Pieter en Clemens om gezamenlijk tot een plan van aanpak te komen. Daar heb ik vertrouwen in, daar heb ik zin in en ik kijk er dus heel erg naar uit om aan de slag te gaan. You never know, wellicht een zinloze exercitie, wellicht een goede voorbereiding op onze publiekelijke rol als bestuurders van BNL. To be continued.