Erik was de verbindende factor

Ken je BC Drachten al?

Je goede vriend die aan de andere kant zit, moet zich sterk houden. Hij moet nog spreken. Het gaat met moeite en als hij terugkomt van zijn toespraak geef ik ook hem even mijn hand. Een geweldige man waar ik trots op ben.

Beelden komen voorbij, vrienden komen aan het woord en het eindigt met een laatste applaus voor Erik en er is niemand die als eerste wil stoppen met klappen, de medewerker van het crematorium moet het applaus doven.

Dan komen de mensen voor hun laatste groet aan Erik en ze komen en komen en komen... Er komt geen eind aan en de grootste multishuttle feeding oefening die Erik ooit heeft beleefd is aan de gang, want zoveel shuttles heeft hij nog nooit verwerkt op een training.

Mensen waar je jarenlang tegen heb gevochten geven je een hand en je ziet de pijn in hun ogen en zij in die van mij. Even zijn we allemaal badmintonliefhebbers die geen problemen hebben met elkaar. Vader en zoon Ridder zijn groter dan hun schaduw: daar heb ik respect voor.

Ik heb ook gedacht was ik maar Duits, wat hebben deze badmintonvrienden veel bijgedragen bij dit afscheid. Mark Zwiebler met zijn toespraak vol liefde naar Erik en zijn familie, Isabel Herttrich die met een van pijn vertrokken gezicht me kwam omhelzen. Ze was in Hongkong en gaf haar kwartfinale in het Superseries toernooi daar op om bij de uitvaart te kunnen zijn. Tobias Wadennka waarmee Erik samen met ons in Vietnam was, heeft er alles aan gedaan om er te kunnen zijn en wist nog niet hoe hij terug zou komen.

Wat ben ik gelukkig dat ik zoveel mooie mensen ken en dat ze allemaal naar Erik willen komen, want hij was de verbindende factor.

Stef, Karin en Anouk. Je kan ze niet troosten en iedereen wil juist dat doen, deze mensen in je armen sluiten is een onvoorstelbaar gevoel. En tenslotte praat je met Birgit die je kan zeggen dat Erik terug komt terwijl ze op haar buik wijst. Het is diep verdrietig maar ook mooi zoals iedereen nu even is en denkt.

Erik, Erik als je eens wist wat je in beweging hebt gezet zonder het willen.

Rust zacht lieve jongen,
Huynh en Ron