Ode aan de vrijdagavond

Ken je BC Lansingerland al?

Die moet je beleven, ervaren en voelen. Zo spelen we bij mijn eigen club op de vrijdagavond. Twee uur badmintonnen, en voor de echte doorzetters daarna nog vier uur nazitten. Heeft niets te maken met leuk om te zien, maar leuk om te beleven.

Zo zijn er tientallen clubs in Nederland, waar het plezier van het spelen en de gezelligheid van het borrelen veel belangrijker zijn dan resultaten, in welke divisie het eerste team speelt of welke toernooien er gewonnen worden. Heeft niets met beleid te maken. Heeft volgens mij veel meer met mensen te maken.

Mensen die de club levend houden

Kijk om je heen binnen je club en je zult zien dat er altijd mensen zijn die nieuwe leden opvangen, ze wegwijs maken en ze helpen met de eerste stappen op de baan. Je zult zien dat er mensen zijn die de gangmakers aan de stamtafel zijn, mensen die de club levend houden. Daarom is dit geen verhaal vol technische tips, maar een ode aan de vrijdagavond.

Dat heeft niet zo veel te maken met beleid, maar met één leuke avond in de week waarop je gezelligheid en sportiviteit combineert. Die ene avond waarop er niks belangrijker is dan die ene netbal waarmee je een partij wint die je morgen alweer vergeten bent. Dat is een ode aan de vrijdagavond, of welke andere avond van de week je ook maar de baan op gaat. En dat is badminton, voor tienduizenden Nederlanders elke week weer een leuk spel met een sportief randje en een geweldige reden om de deur uit te gaan.

Minder over topsport

Daarom zou het als er over badminton gepraat wordt minder over topsport moeten gaan. Sport moet je niet bekijken, dat moet je beleven. Want daar, in de sporthallen in Nederland, daar staan onze echte topsporters. Al die mensen die de liefde voor de sport verkiezen boven een avond op de bank. Met daana een biertje of een kop thee, en ondanks soms hoge leeftijd.

Daarom is dit een ode aan de vrijdagavond en aan alle recreatieve badmintonners van Nederland!