Berber Bouma: Strijdend ten onder

› support ons met een Tikkie!

Volwassenen en kinderen in felgekleurde kleding rennen heen en weer, hun schoenen piepen en stampen op de grond en hun stemmen schreeuwen schel door de ruimte. Een benauwd gevoel bekruipt me. Hier kan ik niet badmintonnen, het is veel te druk!

Nu zou ik graag zo'n mooi verhaal schrijven, zo'n feelgood waarin alles mis lijkt te gaan, alles steeds een beetje erger wordt, maar waar dan tóch een keerpunt komt. Zo'n moment waarop van alle kanten hulp geboden wordt, waarin dingen die tegenzaten ook positieve kanten blijken te hebben en waarop ik uit het dal omhoog klim, om de avond glorieus en met dikke winst te beëindigen.

De avond voldoet in ieder geval aan het eerste deel van de beoogde feelgood. Ik word ontzettend onzeker van al het licht en geluid dat op me af komt, van alle onverwachte bewegingen om me heen. Alles is anders dan thuis, in onze eigen zaal, en de moed om een goede wedstrijd te spelen zakt me direct in de schoenen. Ik zet mijn sporttas neer en plof neer op een bank. Die heeft echter zo'n koude metalen rand, dat ik van schrik opspring. Zelfs bijkomen lukt niet!

Lees de rest van dit artikel op de website van Berber Bouma.