Jorrit de Ruiter over zijn NK

Ken je DVS-Koto Misi al?

De zaterdag begon in alle vroegte met weer eens een gemengddubbelspel. Hartstikke leuk vond ik dat. Samen met Paulien van Dooremalen speelde ik mijn eerste mixtoernooi sinds bijna een jaar tijd. De eerste partij was een fijne eerste ronde voor een NK. We konden wennen aan de hal en de shuttles en wonnen snel onze wedstrijd. Ook in de herendubbel hadden we een simpele openingsronde.

In de kwartfinale stonden Paulien en ik tegenover Jelle Maas en Iris Tabeling. Een pittige wedstrijd want deze twee zijn goed op elkaar ingespeeld en staan de laatste tijd erg goed te spelen. In de eerste game hadden we geen schijn van kans en kon je goed merken dat er van onze kant al zo lang niet meer gemixt was. Ook in de tweede game ging het erg moeizaam, maar door te blijven werken en vechten sleepten we er net een derde game uit. In die derde game vonden we ons ritme en merkte ik dat er potentie in deze mix zit. Deze derde game werd dan ook ruim gewonnen. Een superleuk resultaat en de plaatsing waargemaakt!

Ondertussen werden de pauzes tussen de partijen door steeds korter en er moest aan de lopende band gespeeld worden. De kwartfinale van de dubbel was er een waar nog best wel voor gewerkt moest worden, zeker omdat Dave mij vertelde niet echt geconcentreerd te zijn en zichzelf niet kon opladen na zijn kwartfinale in de mix die hij in drie games gewonnen had. Gelukkig wonnen wij wel in twee games en konden we ons opmaken voor de halve finale in de mix tegen elkaar die ook nog voor de zaterdagavond geprogrammeerd stond.

De eerste game in die wedstrijd ging erg gelijk op tot 17-16, maar daarna konden Dave en Samantha van ons weglopen. De tweede game was een herhaling van onze gewonnen kwartfinale tegen Jelle en Iris. Hard werken en knokken voor elk punt leverden ons de gamewinst op. In de derde game was duidelijk te merken dat Dave en Samantha een heleboel wedstrijdjes meer samen in de benen hebben. Ze speelden goed en vonden aan onze kant de 'empty corners'. Met een ruime nederlaag in die game verloren Paulien en ik de halve finale.

Na de wedstrijd werd ik meegenomen voor dopingcontrole. Grappig feit is dat ik haast iedere keer door hetzelfde echtpaar gecontroleerd word. Natuurlijk veel moeten drinken om genoeg te kunnen plassen en een klein uurtje later kon ik weer naar buiten. Nog even een cooling down gedaan en rond 22.30 uur kon ik na een lange dag eindelijk richting huis.

Op de terugweg begon mijn buik ineens te borrelen. Eenmaal thuis werd ik echt ziek en afgelopen nacht heb ik haast geen oog dicht gedaan. Om met woorden van Piet Ridder te spreken: "de wc was mijn beste vriend." Heel zuur dat het toernooi zo voor mij en daarmee ook voor Dave in de dubbel moest eindigen.

Ik hoop dat het herstel niet lang duurt, want ik wil graag weer de baan op om te trainen!