Dicky Palyama: 'Paparazzi'

Maak kennis met Jason de Graaf!

Zelf heb ik nooit de behoefte gehad om mij te uiten als het gaat om Badminton Nederland en haar taferelen, want ik wil me gewoon concentreren op mijn badminton. Maar ook ik heb als elk ander mens gevoel en bepaalde gedachtegangen die ik graag met de trouwe lezers van de Nederlandse badmintonsites wil delen.

Op het moment van schrijven speel ik de German Open in Mulheim. Een toernooi dat goed bezet is en veel bezoekers aantrekt. Veel media en veel fotografen. Vanochtend speelde ik mijn tweede ronde wedstrijd tegen de Israeliër Zilberman. Ik had me voorgenomen om deze wedstrijd met normaal en degelijk spel af te ronden. In de eerste set was ik wat verrast door de vechtlust van mijn tegenstander en maakte daardoor onnodige foutjes, wat uiteindelijk mij de eerste set kostte.

Tijdens mijn wedstrijden in het verleden en ook nu zat Martijn van Dooremalen in het publiek vlakbij de baan waar ik speelde. De vraag of hij me dan aanmoedigt of dat hij me analyseert is groot. Ik stel mij weleens de vraag: "Martijn, wat loer jij nou op mij? Doe ik wat fout? Ben je daar naar op zoek?" Vandaag echter was de rol van de technisch directeur een andere. Namelijk die van paparazzi. Waarom, zult u zich afvragen.

Tijdens deze wedstrijd had ik al driemaal mijn bespanning kapot geslagen. Dat kan gebeuren als je 15 kilo erop hebt staan. Gisteren in mijn eerste wedstrijd sloeg ik ook al twee bespanningen kapot en die waren nog bij de bespanservice in de maak. Dat betekende dat ik geen reserves meer had en mij moest toeleggen op een vers bespannen racket. Dit racket was helaas nog niet voorzien van een logo. Normaal gesproken heb ik maar één racket nodig per wedstrijd en bij uitzondering weleens twee, maar vandaag zat het niet mee. Op de één of andere manier knapten mijn snaren bij een harde smash.

Even terug naar wat er gebeurde. Tijdens mijn wedstrijden kijk ik niet in het publiek en laat ik mij niet afleiden, alleen door mijn coach. Echter vandaag was ik erg verrast toen Martijn van Dooremalen vanuit een onderuitgezakte, ongeinteresseerde houding opeens opstond en zijn mobieltje pakte. Deze richtte hij duidelijk naar mij toe. Een klik en ja hoor een prachtfoto van mij erop. Maar waarom?

Ach ja, omdat het Carlton logo niet op mijn snaren zat gestift. Nadat hij waarschijnlijk gemerkt had dat ik geen logo op mijn racket had, had ik hem schijnbaar wakker en alert gemaakt. Ik had de slapende hond wakker gemaakt.

Wat ik mij nu afvraag: waarom maakte Martijn deze foto en wat wil hij ermee bereiken? Natuurlijk zijn hier honderden redenen voor te bedenken. Maar aangezien hij nooit foto’s van mij maakt tijdens het spelen, is het wel heel toevallig dat hij precies op het moment dat ik een racket pak zonder logo, een foto met zijn mobiel maakt en neem ik dus heel plausibel aan dat dát de reden was voor hem.

Rest mij alleen nog maar te zeggen dat ik het een trieste actie vind en vooral kinderachtig. Dit laat duidelijk zien wat de houding is van de technisch directeur (die toch grotendeels voor Badminton Nederland staat) jegens mij en hoogstwaarschijnlijk de drie andere topspelers. Erg jammer. Ik ben namelijk altijd met veel plezier voor de Nederlandse Badminton Bond uitgekomen, maar nu voel ik me er steeds minder mee verbonden.

Dicky Palyama