Nick Bus filosofeert over papiertjes

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Badminton Nederland wil diploma's zien. Hiervoor zijn diverse cursussen die door heel het land gegeven worden. Er zijn verschillende niveaus, waardoor er voor één ieder iets te bereiken is. Mits er natuurlijk voldoende mensen zijn die de opleiding willen volgen.

SL2, SL3 en SL4 worden aangeboden door de bond. Sl2 is het laagste en zo kan je trapsgewijs, als je dat wil natuurlijk, omhoog. Maar is dat werkelijk wel zo. Of word je eigenlijk gewoon in de maling genomen als je een bepaald niveau wil krijgen? Er is voor beide iets te zeggen. Een bepaald niveau halen is vrij makkelijk. Je schrijft je in. Of je nu ervaring hebt of niet. Je moet aan competenties voldoen en als je deze voldoende hebt afgesloten, krijg je een diploma.

Er is alleen wel één groot probleem. Iedereen kan zich voor alles inschrijven. Dat wil zeggen dat je een geheel gemêleerd gezelschap krijgt. Er wordt dus geen selectie gehouden om de geschikte mensen ertussen uit te filteren. Iets wat echt niet kan. Het bevordert namelijk niks aan de opleiding. Het doet alleen de opleiding qua niveau kelderen tot een niveau waar sommige bij in slaap vallen. Een probleem waar heel simpel iets aan gedaan kan worden. Selecteren op kunde, ervaring en eventuele opleiding. Iemand met een sportopleiding heeft een heel andere achtergrond dan iemand die in de tuinbouw zit. Dit zal elke boer begrijpen, maar het is zo jammer dat het niet wordt toegepast.

Om even terug te komen op het inschrijven. Je kan je dus inschrijven voor SL3, terwijl je in principe niks hoeft te begrijpen over badminton. Best vreemd. In het onderwijs kan je ook niet van het vmbo zo richting het vwo. Je zal eerst de havo moeten doen. Waarom moeten beginnelingen niet eerst ervaring op doen en SL2 volgen? Dan is SL3 een meer volwaardige cursus, waarbij er meer op inhoud kan worden ingegaan, dan dat het nu vrij oppervlakkig blijft.

De andere kant van het verhaal is dat er wel degelijk mensen zijn die verstaan van zaken hebben. Deze mensen vinden elkaar vaak ook snel en willen graag de diepte in. Vaak doen zij dat al onbewust. Ook hebben zij een functie binnen een cursusgroep. De mindere goden trekken zich op aan hen. Een goed concept zou je zeggen, maar iedereen zou elkaar scherp moeten houden en niet maar een paar personen + docent die alles maar voorkauwen.

Het concept is oké, maar de waarde van je papiertje is er bijna niet. Ook blijf ik het vreemd vinden dat er mensen hun papiertje moeten omtoveren tot iets wat door BN goedgekeurd is. Als je dus in het buitenland iets doet, moet je het hier nogmaals doen of op een andere manier. De waarde verdwijnt hierdoor, omdat er geen enkele diploma meer een waarde krijgt. Ben je coacht in Kroatië en neem je die papieren mee, dan moet dat voldoende zijn. Een lijst van de behaalde resultaten van deze trainer/coach geeft een goede indruk. En over de indruk moet het gaan. Je kan nog zoveel papieren hebben. De lijst met ervaringen en resultaten zegt meer. Ook het zien van trainers van derden geeft een goede indicatie van hoe een trainer is. Ik zelf heb zoveel trainer gezien en gehad. Geloof me degene die het meeste interesse en passie in de sport hebben en proberen zichzelf te updaten zijn de beste die er zijn. Ze willen het beste in de spelers naar boven halen en cijferen zichzelf helemaal weg. Dit alles om het badmintonniveau omhoog te krijgen.