Revolutie enige redmiddel Badminton Nederland

Maak kennis met Ties van der Lecq!

De laatste tijd komt Badminton Nederland steeds vaker negatief in de publiciteit en wordt steeds meer duidelijk wat menigeen al jaren wist: het bestuur van Badminton Nederland moet flink op de schop.

Toen ik een jaar of 14 was, was de nationale jeugdselectie nog echt een select gezelschap spelers. Ik ben zelf helaas nooit geselecteerd hiervoor, niet omdat ik niet genoeg talent had of omdat ik niet genoeg won overigens. Het ging destijds, en ik praat hier over zo'n 10 jaar geleden, al zo dat het vooral belangrijk was dat je goede vriendjes was met de trainers en de technische staf. Als je pappie of mammie goed kon lobbyen dan kwam je er wel in. Was dat niet zo dan kwam je gewoonweg niet in aanmerking.

Er zaten destijds spelers in de nationale jeugdselectie die nog minder talent hadden in hun hele lichaam dan ik in mijn kleine teen. Dit waren spelers die je altijd alleen op de zaterdag heel even zag tijdens de toernooien. Zondag waren zij altijd lekker vrij. Dit geeft wel aan dat het toentertijd al niet helemaal lekker zat.

Tegenwoordig wordt iedereen die twee keer achter elkaar een shuttle hoog kan houden geselecteerd voor een of andere selectie. Ik kan nog geen sporthal binnenlopen zonder dat ik me eerst een weg moet zien te banen tussen alle oranje en lichtblauwe shirtjes. Tussen mijn eigen wedstrijden door kijk ik dan weleens naar een wedstrijd van zo’n jongen of meisje met een oranje shirt aan. Het niveau van deze spelers is vaak abominabel en dat is dan nog positief uitgedrukt.

Laatst las ik op deze site een artikel over ouders van deze kinderen. Dat deze ouders verontwaardigd zijn is aan de ene kant natuurlijk volledig te begrijpen maar aan de andere kant is het ook heel erg naïef van ze. Er zijn gewoon een x aantal spelers nodig binnen zo’n selectie om de kosten eruit te kunnen halen. De ouders zijn volgens Badminton Nederland alleen maar goed om heel veel geld over te maken aan de bond. De verantwoordelijke mensen binnen Badminton Nederland kunnen toch niet ontslagen worden en hoe dramatisch de prestaties ook zijn, niemand houdt de eer aan zichzelf en iedereen blijft gewoon lekker op zijn of haar plekje zitten.

Als ouder moet je dan ook, hoe lastig dit ook is, zo objectief mogelijk naar het niveau van je kind proberen te kijken. Zijn er in zijn of haar leeftijdscategorie 2 of meer spelers beter dan je eigen kind dan moet je de eer aan jezelf houden. Laat je kind lekker bij een vereniging spelen waar die zichzelf wel nog kan ontwikkelen, maar waar vooral het plezier in het spel voorop staat. Dit werkt vaak ook nog beter dan nationale jeugdselecties of badmintonscholen.

Het grote probleem met de jeugdopleiding in Nederland is in mijn ogen dat de jeugd opgeleid en getraind wordt om goeie prestaties te leveren tijdens jeugdtoernooien. Vanaf jonge leeftijd al spelen die kinderen alleen maar met en tegen leeftijdsgenoten. Ze trainen niet meer mee bij hun clubs en daardoor creëer je een soort tunnelvisie. Ze kunnen maar op 1 bepaalde manier spelen en ze weten niet wat hun overkomt als ze ineens iemand tegenover hun krijgen die niet zo is opgeleid. Je krijgt zo een grote groep spelers die allemaal precies hetzelfde kunnen.

Technisch zal er weinig aan te merken zijn op deze spelers. Maar vooral op tactisch en mentaal gebied zijn deze spelers zo zwak dat ze eigenlijk al in die tijd afgeschreven kunnen worden voor de internationale top. Hiermee slaat Badminton Nederland natuurlijk de plank finaal mis. De jeugd moet juist voorbereid worden om zo snel mogelijk een niveau te halen waarmee ze internationaal op topniveau meekunnen. Prestaties op jeugdtoernooien zijn echt totaal niet belangrijk en ook niet interessant. Het is te zot voor woorden dat de mensen die hier verantwoordelijk voor zijn nog steeds op hun plek zitten. In de afgelopen jaren zijn er zo veel investeringen gedaan in faciliteiten zoals Papendal, maar de resultaten blijven vooralsnog uit en zullen ook zeker uitblijven als er geen totaal andere aanpak komt.

De laatste tijd is er sowieso natuurlijk al veel te doen geweest over sponsorperikelen, invalsregelingen en het speelschema van de eredivisie alsmede de leegloop van spelers hierdoor. Het is hoog tijd dat er nou eindelijk eens iets concreets gaat gebeuren in Badminton Nederland. Een revolutie lijkt het enige redmiddel. De verantwoordelijke mensen hiervoor zitten al veel te lang op hun plek en als ze er niet vrijwillig vanaf willen dan moeten ze daartoe maar gedwongen worden.

De enige die dit kunnen bewerkstelligen zijn de spelers van de selecties zelf. Het probleem daarmee is weer dat deze spelers het veel te fijn vinden om maar lekker over heel de wereld uitgezonden te worden om toernooien te spelen. Geef ze eens ongelijk. Na een dagje spelen zijn ze vaak al uitgeschakeld en het zijn dan ook meer vakanties dan toernooien waar deze spelers aan meedoen. Als wij in Nederland ooit nog eens spelers uit willen zenden naar de Olympische Spelen, en daar bedoel ik dus geen geïmporteerde spelers mee, dan moet er wel degelijk wat gebeuren.

Óf we accepteren dat Badminton Nederland niet meetelt op internationaal niveau en we blijven doorgaan op deze weg óf er moet nou eindelijk eens gebeuren wat er allang had moeten gebeuren: een hele grote schoonmaak in Badminton Nederland.