De ranglijst dan maar

Maak kennis met Mette Kool!

Ik zal me hierbij richten op het Mannenenkelspel. Puur en alleen al omdat hier de mooiste voorbeelden uit te halen zijn.

De frustraties bij de meeste spelers liggen bij het feit dat als je heel veel toernooien speelt en ook nog eens redelijk ver komt dat je daar totaal niets aan hebt als de ranglijst weer eens geüpdate wordt. Tenzij je Léon Nottelman of Lester Oey heet heb je er weinig aan om (Nederlandse) toernooien aan te doen.

Kijkend naar de top 10 van de mannen zien we iets opmerkelijks. Drie spelers met evenveel punten: Saber Afif, Koen Ridder en Robert Kwee. Deze hebben alle drie minimaal tien singles gewonnen als eerste heer in de eredivisie en verder niets gepresteerd dit jaar wat meer punten oplevert.

Het maakt dus voor de ranglijst totaal niets uit of je 10 singles wint of dat je ze allemaal wint. Ook als je daarbij nog eens even al je singles in de play-offs en de Carlton Cup wint maakt het voor de ranglijst helemaal niets uit. Je gemiddelde blijft immers gelijk.

Wat hierop uit op te maken is, is natuurlijk heel duidelijk. Zolang je maar eerste heer speelt in de eredivisie dan kom je hoog zat. Kijk bijvoorbeeld naar Bouke van Bergen Bravenboer en Simon van Opstal die beide 'maar' twee singles gewonnen hebben in de eredivisie.

Waar ik voor pleit is om punten voor de ranglijst te scheiden in toernooiresultaten en competitieresultaten. Maak een gemiddelde van deze uitslagen en maak hier de ranglijst mee. Ook moeten de punten die te behalen zijn bij satellites omhoog. Op deze manier worden de spelers die heel het jaar lang presteren tijdens toernooien mooi tegemoet gekomen.