Ted van der Meer citeert Herman Finkers

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Over vrede gesproken...

Het is Kerstmorgen en ik ben vroeg wakker. Dat komt wel vaker voor. Ik ben een ochtendmens. Terwijl het huis nog in diepe rust is, zet ik de tv aan om het wereldnieuws te vernemen. Toevallig val ik in een interview van Paul Witteman met Herman Finkers. De uit Almelo afkomstige cabaretier heb ik vele jaren geleden eens uitgebreid mogen interviewen, ver voordat hij wereldberoemd werd in Nederland. Het was een gebeurtenis waar ik nog steeds met veel plezier aan terugdenk. Finkers is - ook na de ziekte die hem bijna fataal werd - een hele fijne man gebleven, met diepgang, relativeringsvermogen en een ongeëvenaarde humor.

Op een zeker moment gooide Finkers het woord ‘brouillage’ in de strijd. Hij gebruikt het in het lied “Wie wil er met mij gebrouilleerd zijn?”

Het gaat erom dat Finkers het betreurt dat mensen zoveel ruzie maken met elkaar, in plaats van verbindingen zoeken, kennis uitwisselen. Hij vertelt over zijn mongloïde neef, die in een inrichting zit en die graag naar soaps kijkt: "Omdat daar mooie meiden in zitten." Finkers vervolgt: “Maar in soaps maken ze altijd ruzie en daar houdt hij niet van. Daarom zet hij het geluid af en draait hij er een plaatje van Vader Abraham bij.”

Is dat geen prachtig beeld. Zie je het voor je? Voetbal International met Johan Derksen en Wilfred Genée zonder geluid maar met Nick en Simon? Het is een idee voor de maandagavond.

Het spreekt me aan omdat ik – hoe aardig ik de badmintonwereld ook vind – toch merk dat er nogal wat mensen zijn die niet bereid zijn om uit te gaan van het positieve maar voortdurend hameren op de negatieve zaken en vooral op het eigen gelijk. En die komen dan ook vrijwel dagelijks in mijn mailbox terecht...

Het is natuurlijk geen meerderheid. Die zwijgt, speelt badminton en drinkt een glaasje fris of een biertje. Het is een zeer kleine minderheid die op nogal wat slakken zout wenst te leggen. De ego's zijn groot. “Ik heb gelijk want ik besta!” Zoiets.

Het beste (of beter: slechtste) voorbeeld vormen de anonieme reacties die onmiddellijk op websites worden geplaatst nadat er een nieuw bericht is verschenen. De soms zeer verstandige meningen worden uit de markt geduwd door heethoofdige reacties waar niet altijd goed over nagedacht is. De ‘reaguurders’ realiseren zich niet dat hun anonieme teksten soms zó serieus worden genomen dat dat tot chagrijn kan leiden.

Wat heeft dit alles met Kerstmis te maken? In mijn ogen alles. Dit is het feest van de vrede. En daarom spreek ik de hoop uit dat we allemaal wat meer rust inbouwen, ook als er iets gebeurt wat ons niet bevalt. Dit statement geldt overigens niet alleen voor ‘anderen’, het geldt zeker ook voor het bondsbestuur en voor de mensen die binnen onze bond werkzaam zijn.

Ik roep iedereen op om wat meer afstand te nemen als men het ergens in eerste instantie niet mee eens is. Laat het een paar dagen betijen en kom dan met een rustige – niet grove – uitgebalanceerde mening. Op de website www.comtemplatie.nl las ik dit:

Door middel van de beoefening van aandacht en gewaarzijn leren we zien hoe ons innerlijk leven, onze ervaringen, emoties en opvattingen, verbonden zijn met wat er buiten ons gebeurt. Op die manier leren we onszelf beter kennen. De werkwijze van contemplatief observeren kan daarbij helpen. In deze werkwijze observeren we tegelijk innerlijk en uiterlijk. We leren dan tegelijk over de buitenwereld én hoe we daarin aanwezig zijn.

Misschien wat hoogdragend, maar het wel Kerstochtend. Mag het...?