Aangepaste classificatie: rollers moeten ineens gaan staan?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Onze spelers Ilse en Inge, die afgelopen november nog prachtige resultaten boekten op de wereldkampioenschappen, zouden wellicht niet meer kunnen spelen tijdens internationale toernooien. Dit alles door de strengere classificatienormering. Maar wat is classificering nu precies? En waarom wordt dit gedaan?

Classificatie

Voor het antwoord op deze vragen neem ik jullie graag mee terug naar de German Open. Dit toernooi vond afgelopen juni plaats in Dortmund. Ik mocht meedoen aan dit toernooi, omdat alle spelers van de nationale selectie hun dubbel- en mixpartner mee mochten nemen. Ik was één van de gelukkigen met meervoudig Nederlands kampioen Carmen van Kester als damesdubbelpartner. De dag voor het toernooi begon moest iedereen die nog geen classificatie had, geclassificeerd worden.

De staanders en de rollers spelen gescheiden. De staanders zijn onder te verdelen in zeven klassen, de rollers in drie. De classificatie gebeurt op basis van de handicap. Een simpel voorbeeld: iemand die een beenprothese heeft, komt hele andere beperkingen tegen dan iemand die een arm mist. Door de classificatie laat je de wedstrijden op basis daarvan eerlijk opgaan.

Kip zonder kop

Ook ik moest geclassifiseerd worden. Ik vroeg mijn trainer om met mij mee te gaan. Niet omdat ik het eng of spannend vond, maar omdat het geheel in het Engels gebeurde. Een taal die ik niet goed onder de knie heb. Er volgde een gesprek, met een arts en enkele andere deskundigen, over wat ik wel en niet kan. Ik begon te vertellen en mijn trainer vertaalde waar nodig. Ik moest verschillende oefeningen doen. De arts was deskundig en had al snel mijn zwakke plekken te pakken. De arts ging kijken of het voor mij mogelijk was om op een heel veld te spelen (normaal speel ik op een half veld). Ik moest even spelen met m'n trainer tegen over mij en pakte alles. Gelukkig zei mijn trainer dat ik dit niet een hele partij volhield.

De artsen gingen overleggen en mijn trainer en ik moesten even op de gang wachten. 'Je bent toch ook een muts ook hé', zei hij tegen mij. 'Probeer ik in mijn beste Engels duidelijk te maken waar ze rekening mee moeten houden, ga je als een kip zonder kop al die shuttles pakken.' Gelukkig snapten de deskundigen hoe het zat en mocht ik in een voor mij haalbare klasse spelen.

Nieuwe regelgeving

Niet iedereen had dat geluk, sommigen moesten ineens op een heel veld spelen, terwijl ze dat nog nooit geoefend hadden. Nu worden de regels dus nog strenger en lijken Ilse en Inge staand te moeten gaan spelen, terwijl ze dat door hun beperking niet aankunnen. Natuurlijk wordt er vanuit verschillende landen geprotesteerd tegen deze nieuwe regelgeving, zo ook vanuit Badminton Nederland. Zij hebben een protestbrief naar de Badminton World Federation (BWF) verzonden. Hopelijk kunnen onze toppers Nederland blijven vertegenwoordigen, op een manier die voor hen haalbaar is.