Anouk Meijs: 'In het aangepast badminton gunnen we elkaar veel!'

Ken je BV De Maasshuttles al?

Iets waar Erik waarschijnlijk al spijt van heeft. Zuslief werd al twee keer Nederlands Kampioen in het damesdubbel voor senioren. Een kunstje dat Erik nog niet heeft geflikt...

Drie jaar geleden startte Anouk Meijs met aangepast badminton bij de staanders. Ze bezocht diverse clubs in de regio en bleef uiteindelijk bij het Delftse Redeoss hangen.

"Bij Redeoss heb ik een paar keer meegedaan. Ik voelde mij gelijk op mijn gemak, met name vanwege de vele leeftijdsgenoten die ik daar tegenkwam. Ik had meteen het gevoel dat ik bij de groep hoorde. Ik kon al aardig badmintonnen, omdat ik regelmatig met Erik badminton speelde. Daarom mocht ik gelijk meetrainen met de wedstrijdploeg. De clubsfeer is ontspannen en gezellig. Bij Redeoss maakt het niet uit of je goed kunt lopen, moeilijk of helemaal niet. Iedereen wordt geaccepteerd zoals hij of zij is. Dit vind ik heel belangrijk. Ik heb namelijk vanaf mijn geboorte een bindweefselziekte (Ehlers-Danlos Syndroom). Hierdoor ben ik altijd erg moe en heb ik veel pijn aan mijn gewrichten. Het is fijn dat er bij Redeoss rekening mee wordt gehouden."

Toernooien

Na een tijdje te hebben getraind is Anouk mee gaan draaien in het toernooiencircuit. Anouk heeft zich inmiddels gespecialiseerd in de dubbelspelen.

"Ik heb inmiddels twee vaste partners", vertelt Anouk. "Met Guus Maassen speel ik het gemengddubbel en met Gerda Hondeveldt het damesdubbel. Ik ben met Gerda Nederlands Kampioen geworden. Ik hoop in de toekomst dit nog een keer te behalen. Het zou trouwens ook heel leuk zijn als het eens in het gemengddubbel lukt! Hiervoor wil ik keihard werken. Daarvoor moet ik met name mijn korte service beter onder de knie krijgen. Ik vind dat de toernooien wel wat meer onder de aandacht mogen komen. Ik denk dat er veel meer mensen zijn die aangepast badminton willen en kunnen spelen."

Leren

Anouk is een trouwe fan van Erik en kijkt tijdens toernooien regelmatig even bij hem af.

"Ik probeer altijd goed te kijken hoe Erik speelt", vertelt Anouk. "Ik kan hem natuurlijk nooit evenaren, maar leer wel van hem waar ik moet staan en welke slagen ik op welke momenten moet maken. Ik weet dan hoe het moet, maar door mijn vermoeidheid is het lastig om het dan ook nog toe te passen. Ik denk trouwens dat Erik in die zin ook iets van mij leert. Door mijn ziekte moet ik vaak doorzetten. Hij ziet dat en wie weet gebruikt hij het ook als hij even verder moet gaan dan mogelijk lijkt. Wat mij ook opvalt is dat de sfeer bij het aangepast badminton veel leuker is. We gunnen elkaar veel. En bij het reguliere badminton gaat het alleen maar om één ding en dat is winnen. Dat vind ik ook niet onbelangrijk, maar een leuke en gezellige wedstrijd staat voor mij op één."