Laatste verslag vanuit Jakarta

Maak kennis met Alyssa Tirtosentono!

De finales begonnen in de middag. Er was iets meer publiek in de hal. Iedereen kreeg van die opblaasdingen aangereikt om kabaal te maken, dus er was zeker meer sfeer dan voorheen. De airco stond flink te loeien, dus het was weer erg frisjes.

Ze begonnen met gemengd dubbel. Er is een groot verschil met een Europese en Indonesische mix. In Europa maakt de dame veelal het verschil door aan het net openingen te creëren. Hier trekt de heer juist zoveel mogelijk naar het net. Hij speelt vlak en hard in naar een hoek, schuift op, neemt driekwart van het net plus een eventuele long line lift. De dame schuift helemaal op om haar eigen backhand af te dekken, zodat ze altijd around the head kan nemen.

Daarna herensingel. Twee Thai tegen elkaar in een slagveld van Indonesische spelers is uiterst opmerkelijk. Ze speelden heel volwassen. Gespreid, gevarieerd, foutloos en geduldig. Helaas moest een van de twee na een goede set afhaken met een blessure. Beiden liepen ze lachend van het veld.

Vervolgens herendubbel. Hier zaten we eigenlijk op te wachten. Twee agressieve kanonnen van club Jaya Raya, winnaars van Dutch Junior, tegen mijn favoriet Kevin en zijn lange slungel partner van club Djarum. De eerste set was vuurwerk, waar Kevin eigenlijk net iets te snel speelde voor zijn eigen partner. Jaya Raya speelde zo agressief en lieten de slungel veel bewegen. Kevin stond buitenspel en raakte meer en meer gefrustreerd. Zoals bij veel talenten liet hij het helemaal afweten in de tweede set.

Omdat wij ondertussen bevroren waren, hebben we de damesdubbel maar gelaten voor wat het was en gingen we ons opmaken voor het diner in een van de mooiste hotels van Jakarta. Hotel Mulia. Ik ben er een keer eerder geweest en toen was het een waar paradijs. Ook deze keer was het weer een echt festijn.

En met het diner in hotel Mulia kwam er een einde aan deze fantastische trip. Ik heb genoten van mijn boys. Russell met zijn aparte gevoel voor humor, Robin die gewoon altijd vrolijk is en Justin is gewoon Justin. Elke dag was indrukwekkend en een verrijking van mijn leven. Maar er wordt thuis op me gewacht. Mijn familie heeft me nodig in zware tijden. Op Papendal wacht de interne groep op me. Dorien Lups is hard aan het revalideren. Alex Vlaar is sinds kort dagelijks met ons mee gaan trainen. Ruben Jille stroomt volgende week in en Alida Chen traint vanaf begin augustus intern. Ga ik alles omgooien nu ik dit kamp heb meegemaakt? Nee absoluut niet. Ik ga wel wat dingen toevoegen, maar ik houd vast aan mijn eigen stijl en visie. Maar ik moet nog zo ontzettend veel leren.

Het eerstvolgende toernooi zal voor ons de Belgian junior zijn. Daarna de Danish junior cup en daarna het belangrijkste toernooi van het jaar; De wereld jeugdkampioenschappen in Japan eind oktober. Echter, een ding staat vast. Ik zal altijd met heel veel plezier terugdenken aan deze twee weken in Jakarta.

The end

Rune