Ted van der Meer reageert op Henk Staats

Ken je BC Invictus al?

Vrijwel nooit komen er bij de journalisten enigszins spannende feiten binnen over de teams of de spelers. Ik krijg als Telegraafverslaggever van diverse verenigingen zelfs geen persberichten. Het bericht van BNL komt veel te laat binnen waardoor je er ook niets aan hebt. Verslaggevers leveren meestal zondagavond tussen 17 en 19 uur hun stukje in bij de krant. Een persbericht moet direct na de wedstrijd verstuurd worden. (Soms denk ik wel eens dat PR-mensen nog nooit van draadloze netwerken hebben gehoord.)

In algemene zin, als er iets "negatiefs" is wordt het onder de pet gehouden. Flitsende foto's worden soms aangeleverd door fotografen als Alex van Zaanen en Rene Lagerwaard - van de clubs hoor je niks.

De Telegraaf is de enige nationale krant die nog wel eens aandacht besteedt aan de eredivisie. Maar dat wordt wel steeds moeilijker, omdat de eredivisie weigert om volwassen te worden.

In Duitsland, bijvoorbeeld, wordt er Bundesliga gespeeld op momenten waarop de topspelers aanwezig zijn. Men heeft ook een interessanter spelsysteem.

In de eredivisie is een bonte verzameling van spelers actief, vaak uit tweede en derde teams. Wie wordt daar nou wijzer van? Het publiek niet; de media als "doorgeefluik" zeker niet.

Als BC Amerfoort over enkele weken met vrijwel louter invallers eredivisie moet spelen omdat iedereen in het buitenland zit, ontstaat er een ongeloofwaardige situatie. Stel dat Ajax een competitiewedstrijd moet spelen, terwijl er tegelijkertijd een interland is met vooral Ajaxspelers? Het land zou te klein zijn; bij badminton gebeuren dergelijke zaken wel. En dat is niet alleen de schuld van het BNL-bestuur. De clubs kiezen zelf voor een antiek spelsysteem.

Het echte probleem is dus het amateurisme. Bij BV Almere is de voorzitter ook de PR-man. Datzelfde geldt voor BC Amersfoort en misschien nog wel voor meer verenigingen. Het gevolg: gekleurde verhalen die door de ontvangers met een flinke korrel zout worden genomen omdat je niet kunt vertrouwen op de inhoud. En juist door dit soort zaken wordt badminton gezien als een kneuterige sport. De sport is bepaald niet kneuterig, de organisatie wel.

Ik heb als communicatie-adviseur en daarna als bondsvoorzitter vaak gepleit voor een grotere professionalisering van de eredivisieclubs maar het is water naar de zee dragen. Het komt er niet van. Terwijl het inhuren voor enkele uren per week van een professionele ZZP'er die de vereniging naar buiten toe goed weet te presenteren, niet meer kost dan een paar kokers shuttles, maar de krenterigheid zit ingebakken bij de verenigingen.

Het communiceren van datgene wat er in je eigen club gebeurt - van essentieel belang voor je imago richting overheid, sponsors en fans - wordt zwaar onderschat. Als het goed doet, levert het geld op.

Vergeleken met de andere sporten - waarmee we publicitair de strijd aangaan - verliest de badmintonsport steeds meer terrein.

En tenslotte dit voor de heer Staats (die nogal eens naar anderen wijst - zie opm. over DKC): inderdaad, meneer de voorzitter, ik heb als BNL-voorzitter fouten gemaakt en zaken niet stevig genoeg opgepakt. Het is en blijft namelijk mensenwerk!