Jorrit de Ruiter is trots!

Maak kennis met Noah Haase!

Onze eerste wedstrijd afgelopen maandag speelden we tegen de Ierse broer en zus Magee. We hadden nog niet eerder tegen ze gespeeld, maar we wisten dat we er goed geconcentreerd moesten staan! Een kleine achterstand wisten we na de interval al snel om te buigen in een comfortabele voorsprong. De eerste game ging met 21-15 naar ons. In de tweede game konden we al snel een ruime voorsprong nemen. Dat is altijd een fijn gevoel en vaak leidt dat tot gamewinst. Ik zeg expres vaak, want toen wist ik nog niet wat er later in de week nog ging gebeuren. Anyway, in deze wedstrijd konden we deze voorsprong vast houden en de partij met 21-12 in ons voordeel beslissen! Door dus naar de laatste 32.

De volgende dag speelden we tegen de huidige nummers 8 en voormalige nummers 1 van de wereld uit Polen die zich ook nog steeds Europees Kampioen mogen noemen. Eén keer eerder speelden we tegen elkaar en dat was op de Bitburger Open 2012. Toen verloren we met 21-18 en 21-16. Er lag dus een mooie uitdaging voor ons klaar!

In de eerste game begonnen we sterk. We liepen uit naar 12-8 maar de Polen konden dit gaatje dichten. Een reeks van 6 punten bracht ze uiteindelijk op 17-14 en later op 19-16. Wij konden nog terugkomen tot 19-19 maar helaas hield het daarbij op, 19-21. Met het besef dat we goed stonden te spelen en de juiste tactiek toepasten, gingen we de tweede game in. We schoten echt uit de startblokken en we wisten zelfs een voorsprong op te bouwen van 13-2. De Polen wisten niet goed wat ze moesten doen en leken aangeslagen. Vooral Mateusiak was zoekende naar de juiste speelwijze. Bij de score 13-4 gebeurde er echter iets opvallends. Een goede rally werd door de Polen gewonnen en ineens leken ze er weer in te geloven. Het was alsof Mateusiak een extra versnelling vond en via twee series van vier punten werd het gat kleiner en kleiner. Wij wisten steeds maar één of hoog op twee puntjes te scoren, terwijl de Polen grotere sprongen maakten. Een heel vervelend gevoel, want ondanks dat we keihard bleven vechten voelden we de hete adem in de nek. Toen we bij de stand van 19-17 nog maar twee punten voorsprong hadden wisten de Polen via drie zeer sterke rally’s op matchpoint te komen. Mateusiak serveerde op mij en gelukkig serveerde hij in het net. 20-20. Een snelle rally volgde maar ook nu kwamen de Polen weer op matchpoint. Zieba serveerde goed en kreeg daarmee het initiatief aan Poolse kant. Ze verzilverden hun tweede matchpoint en wonnen daarmee de partij met 19-21 en 20-22. Ongeloof, verbijstering en verdriet waren de eerste emoties meteen na het laatste punt. Wat een bittere pil!!! En hoe was dit in vredesnaam mogelijk? Ik kan met alle eerlijkheid zeggen dat deze nederlaag in mijn top 3 van meest verschrikkelijke verliespartijen staat. Op een WK, na alles wat we ervoor gedaan hebben om er überhaupt te komen, tegen een wereldkoppel, met zo'n voorsprong... nee, een meer dan akelig gevoel!

Lees de rest van dit artikel op de website van Jorrit de Ruiter.