Up Gunta! Up!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Alle drie hebben door de jaren heen een ontwikkeling doorgemaakt en zijn naar mijn eigen mening beter geworden. Ook hier moet je voor ogen houden dat het misschien niet beter is geworden voor anderen maar vooral voor mezelf.

Het is al heel lang geleden dat ik het heb opgegeven me zorgen te maken wat anderen vonden van wat ik dacht, deed of zei. Ik voel me er goed bij en ik heb er geen problemen mee, het is een geweldig gevoel van eerlijkheid tegen over jezelf en wat je zou willen doen voor jezelf en andere die daar ook in geloven.

Er zijn mensen die dat een verlaging van normen en waarden vinden. Ik noem het liever stoppen met liegen tegen jezelf en elke dag weer in de spiegel durven te kijken en tevreden zijn met waar je voor staat. De manier waarop ik dingen zeg stoot sommige mensen voor het hoofd en ze zijn vrij dat te zeggen. Net zo goed als ik vrij ben me er niets van aan te trekken. Ik heb het namelijk niet voor hen gezegd en ze hoeven er ook helemaal niet naar te luisteren. Ik ben geen predikant die zieltjes probeert te winnen.

Heel veel van wat ik op badmintongebied doe komt niet uit de badmintonwereld, want die wereld is buiten de baan gewoon heel erg saai. De mensen hebben een slecht gevoel voor humor. Op mijn trainingen moet er gelachen worden. Je moet naar jezelf kunnen kijken als speler en trainer en kunnen lachen over de fouten die je maakt, over de manier waarop je dingen zegt en hoe je ze doet.

De trainingsstages hier op Oro zijn zonder uitzondering begonnen met een avond waar de coaches samenkomen bij mij thuis. Daar hebben we het vooral NIET over badminton gehad. We hebben comedy zitten kijken en keihard zitten lachen. De rest van de weken hebben we het bijna alleen maar over badminton gehad, maar er kwamen vaak uitspraken terug in de training waar de spelers helemaal niets van begrepen. Uitspraken die bij alle trainers gelijk een lach op het gezicht toverden. "Up Gunta! Up!" was er een van.

Het is helemaal niet belangrijk dat de spelers weten wat het betekent. Het geeft ons als trainers die al vijf weken 24 uur per dag in een badmintonhal leven een boost door in dit geval comedy.

Zo ook in mijn schrijven over mijn haat-liefde verhouding met de bond. Ik heb geschreven over kabouters, Unox-worsten, Yonexisme en nog veel meer. Je humor verandert met de jaren. Vroeger vond ik van Kooten en de Bie en Freek de Jonge geweldig. Nu zie ik veel liever Hans Teeuwen en Theo Maassen, maar nog veel liever hoor en zie ik George Carlin, Jim Jefferies, Sam Kinnison en nog veel meer van dit soort stand-up comedy.

Waar ik ook ben in de wereld bezoek ik badmintonhallen en ga ik naar comedyclubs. Veel mensen vinden dit soort humor aanstootgevend terwijl ik het juist grensverleggend vind en voorbeelden om anders te denken.

In het saaie wereldje van de badmintonbobo's heb ik nog nooit iets gehoord waarvan ik dacht: dat is nou inspirerend, dat zet me aan het denken. Spelers echter kunnen zich uitstekend vinden in de vernieuwende kijk op dingen en trainers waar ik mee samenwerk hebben er totaal geen moeite mee. Je ziet dan ook dat ook zij gaan schrijven en met nieuwe invalshoeken komen. Ze hoeven geen mening te hebben over de bond zoals ik dat heb en schrijven daar ook maar zelden over. Alleen over het huidige beleidsplan, daar was iedereen het wel over eens dat het helemaal nergens op sloeg.

Het saaie gedeelte van de badmintonwereld zal nooit een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van onze sport. Het tegendeel is waar: ze houden het juist tegen, want het is niet in hun eigen belang er iets kritisch over te zeggen. Ze zouden hun baan wel eens kunnen verliezen of als ze hun kop boven het maaiveld uitsteken zou er wel eens iemand achter kunnen komen dat ze het eigenlijk helemaal niets van weten. Alleen de angst al dat er iemand zal zijn die het niet met je eens is daar kunnen ze niet mee om gaan.

Het doet me dan ook goed dat het hele bestuur afstand van me neemt, want het is een club waar ik niet bij wil horen. Ik ben het niet met hen eens en zij niet met mij. Dat wil niet zeggen dat ik geen waardering heb voor het werk dat ze doen. Het zijn vrijwilligers en ze steken er een hoop tijd in, maar dat is geen reden om het dan maar met ze eens te zijn.

Mijn grootste kritiek is dan ook helemaal niet richting het bestuur, maar veel meer de manier waarop de 'beroeps'-organisatie werkt. Het is nobel van het bestuur dat ze in het openbaar zegt dat een aanval op een medewerker een aanval op het hele bestuur is. Maar dat zegt niets over hoe het er in het echt aan toe gaat, want dat werd ook over de twee oud technisch directeuren gezegd en die staan nu toch ook op de stoep tussen twee vuilnisbakken.

Als afsluiter wil ik comedy legende Louis CK aanbevelen in zijn toespraak na het overlijden van George Carlin op YouTube.

Ik ga geen links toevoegen. Als je het wil weten dan zoek je het maar op. En als je me helemaal niets vind, moet je deze laatste zin nooit gehaald hebben, want ik heb het niet voor jou geschreven.