Hoe breng je talent?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Zelfs in Denemarken zie ik maar weinig coaches met echte visie over waar de sport heen gaat en waar we aan moeten werken met spelers om ze daar te krijgen wat de toekomst van ze verwacht.

Ik lees het hele jaar door over hoe goed onze jeugdspelers het doen op toernooien en wedstrijden, waar slaat dat toch op? Jeugdtoernooien zijn peilmomenten over waar ze staan ten opzichte van hun ontwikkelingsplan. Het enige probleem is dat zo'n plan in Nederland niet bestaat voor jeugdspelers. Ik durf dat ook met zeer grote stelligheid te zeggen, want hetgeen ik zeg is gebaseerd op kennis over hoe het er aan toegaat in ons land maar nog veel meer over wat je ziet als trainer.

Hele simpele problemen worden niet aangepakt, maar het zijn wel dingen die bepalend zijn voor je ontwikkeling als speler. De blessures die spelers hebben komen niet door de spelers maar door slechte begeleiding van de coaches.

Kijk alleen maar eens naar de manier waarop spelers naar hun ARH bewegen en verdeel dat eens in twee groepen, de jongens en meisjes. Dan zal je zien dat jongens er veel minder problemen mee hebben wanneer ze de puberteit uit zijn, terwijl meisjes met het probleem blijven sukkelen. Het probleem van kracht is namelijk niet opgelost bij meisjes maar juist versterkt door het draaien van de bekken en daarmee het voetenwerk.

We hebben ook te maken met twee elkaar tegen sprekende elementen. Jongens houden meer van techniektraining dan meisjes, terwijl juist de meisjes het meer nodig hebben omdat ze geen compensatiemogelijkheid hebben zoals jongens dat hebben door het op te lossen met kracht.

Meisjes zijn veel jonger veel slimmer dan de jongens er zou dus veel aandacht moeten worden besteed aan slim trainen met meisjes in een bepaalde leeftijd van hun ontwikkeling. Dit is iets wat ik enkel en alleen heb gehoord van Aad van Zeijl en Roy Calbo. Verder zitten alle trainers zo'n beetje op een dwaalspoor als het gaat over leeftijdgerelateerde training. Moeilijk is het niet en dat kunnen deze twee trainers ook bevestigen.

Het gaat namelijk over logisch nadenken en dan vallen de meeste stukken gewoon vanzelf op hun plaats. Erik Meijs was een van de eerste die accepteerde dat je de resultaten even moest vergeten als je echt wilde dat je spel vooruit zou moeten gaan. Het is helaas een concept dat ook weer snel wordt vergeten, omdat de hele omgeving schreeuwt om juist datgene wat je ontwikkeling tegenhoudt? Juist, de resultaten.

De opleiding in ons land is van zo'n niveau dat je wanneer je een speler krijgt, je eerst moet beginnen er de totale onzin van af te halen en de harddisk te vullen met gezonde informatie. Dat heeft tijd nodig en je hebt alles en iedereen tegen je, want de bond doet net zo hard mee met het onzincircus.

Ik durf met zeer grote zekerheid te zeggen dat Nederland zeer veel talent heeft en een nog grotere groep van mensen om dat talent om zeep te helpen. Er worden geen voorwaarden gesteld aan de kunde van nationale coaches. Sterker nog, als je geen geld vraagt, dan heb je zo een baan binnen de jeugdselectie. Ook al kan je niets en heb je geen kijk op deze sport. Ouders en spelers zouden zich moeten realiseren dat de titel nationaal coach gelijk is aan vrijwilligerswerk. Daar is niets mis mee, maar ik hoef mijn speler met talent niet af te staan aan goedbedoelende vrijwilligers.

Als je geen geld krijgt voor je diensten, zijn die diensten niets waard. Dit is een advies aan enkele trainers bij de bond die precies weten wie ik bedoel.

Het brengen van talent is een kwaliteitsproduct en onze bond heeft het tot een kwantiteitsproduct verheven. We hebben geen 16 spelers die de Spelen kunnen halen (als je dat al zou willen). Maar wat nog veel belangrijker is, dat is het feit dat we geen geld hebben voor al deze onzin. Ook al krijgt een trainer die niets kan, weet of door heeft geen geld voor het werk, dan krijgt ze wel een vergoeding en invloed op spelers die beter verdienen dan deze onzin. Want als er straks trainers mee aan de slag moeten die wel weten waar ze het over hebben dan moeten we duurbetaalde tijd besteden om de rotzooi weer op te knappen.

Talent brengen doe je dus met een lange termijn visie en niet met de korte visie van gisteren die onze bond er op nahoudt. Ik hoor ze al zeuren bij Badminton Nederland: "Hij weet niet waar hij het over heeft, hij weet niet hoe we werken. Als hij dat wist, zou hij dit niet schrijven."

Even wachten, ik heb al jaren geleden gevraagd om kennisdeling door onze bondscoaches en dat heb ik van door mij opgeleide trainers geëist.

Nu heeft de wijsheid van onze bond besloten iemand aan te stellen die de coaches op een wat hoger niveau moet brengen. Dat is een geweldig goed iets om te doen. Maar als bond zou ik de eis stellen dat ze deze kennis via de VBO en het internet moeten delen met de rest van ons land. Dat zal wel niet gebeuren, want ze zouden wel eens door de mand kunnen vallen. Iets wat ook zeker zal gebeuren voor een flink deel van deze goedbedoelende vrijwilligers.

Het door de mand vallen is niet verkeerd. Ik heb zelf de beste herinneringen aan de momenten dat ik door de mand viel. Niet toen het gebeurde, dat was niet leuk te noemen en zeer zeer pijnlijk. Maar als groeimoment waren het gebeurtenissen die hebben bepaald hoe ik nu denk en ik vind dat ik me niet op dezelfde manier had kunnen ontwikkelen als ik deze momenten niet had meegemaakt.

Nu staan we heel erg sterk op Oro. We hebben trainers die jaar in en jaar uit terugkomen om nieuwe gedachten over onze sport te ontwikkelen en spelers staat op een wachtlijst om mee te mogen doen met de stages. Trainers die er zijn geweest zijn trouw aan de manier van werken en de enige twee die dat niet zo hebben ervaren zijn dan ook op een negatieve manier door de mand gevallen en hebben afstand genomen van wat we hier doen.

Ook dat moet mogelijk zijn en ik heb er geen problemen mee. Het zou wel een probleem zijn als ze daarna veel succes zouden hebben en goedbetaalde krachten zouden worden binnen onze sport. Dat is echter niet het geval. Ik zou Badminton Nederland ook dit jaar willen uitdagen om trainers naar Oro te sturen om ervaring op te doen. Tot nu toe is alleen Robbie Kneefel bij me geweest, maar dat was alweer 25 jaar terug.

Stuur Claus Poulsen maar naar Oro en hij mag na dat hij hier is geweest alles schrijven wat hij wil over het niveau van de trainers hier. Als deze man hier zou komen, dan zou dat wellicht invloed hebben op de manier waarop onze bond omgaat met het brengen van talent. Dus ik ben bereid daar tijd en energie in te steken.