Voetenwerk tijdens de puberteit

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Je gaat veel werken op het tactische inzicht en voorspelbaar badminton. Je laat heel bewust de looptechniek tussen twee slagen in met rust en het enige waar je naar kijkt is dat de speler normaal loopt over de baan en niet huppelt of met chassee passen. Vergeet niet dat de stukjes die ik schrijf korte samenvattingen zijn voor het internet. Het zijn stukjes van ongeveer 1200 woorden (hiervan weten we dat lezers het ook echt lezen). De stukjes omvatten dus lang niet altijd alle onderdelen van het onderwerp en voor details zal je dan ook op bijscholingen moeten komen.

Dit gedeelte van het voetenwerk zijn de gaten in het leeftijdsverloop van de speler. Het is veel beter deze gaten later op te vullen dan dat je er iets in gaat stoppen wat ze over een paar jaar weer moeten afleren. Het opvullen van de gaten in het voetenwerk is enorm persoonlijk en afhankelijk van de ontwikkeling van de spelers. Bij meisjes gaat de ontwikkeling wat sneller en zal je vaak al rond de leeftijd van 15/16 volop kunnen werken met het 'volwassen' voetenwerk. Jongens missen de benodigde kracht op die leeftijd om al op volwassen manier voetenwerk te kunnen trainen. Ik ben een groot tegenstander van krachttraining bij jeugdtraining (op enkele uitzonderingen na). Als jeugdtrainer doe je er veel beter aan wekelijks core stability training te doen en ervoor te zorgen dat je spelers een perfecte balans hebben in elke situatie. Daarnaast is de technische juistheid van het uitvoeren van het voetenwerk enorm belangrijk en zwaar onderschat op bijna elke training.

In het eerdere stukje had ik al geschreven over het veranderen van het zwaartepunt en dat dit in de periode van lichamelijke veranderingen die de puberteit met zich meebrengt een belangrijke terugslag kan geven in het voetenwerk. Neem bijvoorbeeld de ARH. Als je hier een hoge sprong maakt, zullen je benen relatief dicht bij elkaar zijn tijdens de landing en door de achterwaartse vaart zal de speler door een hoog zwaartepunt uit de baan vallen.

Je kunt het naar achter vallen in een aantal verschillende groepen verdelen. Het ergste is natuurlijk dat je letterlijk achteruit valt voor je weer vooruit kan gaan lopen, maar een negatieve recovery step is ook het gevolg van onvoldoende balans in je zwaartepunt. Bij de VBO is er een opname van een bijscholing die ik samen met een aantal andere trainers heb gegeven. Tijdens deze bijscholing heeft Huynh Nhut Duong een perfecte recovery step op de ARH laten zien en deze kan zeer goed gebruikt worden voor jeugdtraining voor en tijdens de puberteit door het perfecte zwaartepunt.

De gaten in het voetenwerk zijn veel moeilijker op te vullen als de speler de basis niet in orde heeft en bijvoorbeeld nog moet gaan werken met start en stop voetenwerk samen met de eerste stap of als er een slechte balans is tijdens het slagmoment. Spelers die hier wel wat aan hebben gewerkt voor hun puberteit zullen het vrij eenvoudig hebben de gaten in het voetenwerk op te vullen, terwijl het bij andere speler steeds maar weer niet klopt.

De basis voor het opvullen van de gaten is weer de eerste stap met de shuttle mee zetten en daarbij rekening houden met een relatief langzaam oplopen met longline slagen en wat sneller met de cross slagen. Cross slagen zijn altijd initiatief slagen en daarom ook de aanzet tot een versnelling in het voetenwerk terwijl de longline slagen opbouwslagen zijn waarbij de speler een wat rustig, afwachtend voetenwerk toepast. Het spreekt vanzelf dat je bij de cross slagen hoog zit met je zwaartepunt, terwijl dit bij long line slagen (behalve de aanval) veel lager is. Dit heeft ook weer tot gevolg dat je bij cross slagen nagenoeg geen chassee gebruikt terwijl dat bij longline niet ongebruikelijk is.

Het voetenwerk is sterk afhankelijk van de diepte je slagen. Bij een korte drop is een slag waarbij je verwacht dat je een netdrop zal krijgen en dus loop je wat verder op of heb je op zijn minst je gewicht naar voor verplaatst. Bij een drop ruim voorbij de servicelijn verwacht je een lob terug. Daarom blijf je wat verder naar achter en heb je dus ook een rustiger voetenwerk naar deze plaats.

Alleen bij slagen door het midden beweeg je jezelf ook naar het midden van de baan. Ook hier geldt dezelfde regel als voor het droppen naar de zijlijn: een korte drop vraagt om een netdrop en een wat langere om een lob. Alleen bij de clear is de regel iets wat anders. Daar ga je voor de onderschepping van de volgende slag van je tegenstander, omdat deze slag altijd een halve cross zal zijn moet je iets verder naar voor gaan staan om ook de halve cross drops aanvallend te kunnen terug spelen.

Er is nog een aardige bijkomstigheid met het spelen door het midden van het veld en dat valt onder de statistieken als de tegenstander er voor kiest om een halve cross te spelen (en er is niet veel andere keuze). Dan is de kans dat hij een fout maakt en uit speelt 75% groter dan wanneer je niet door het midden zou spelen. Maar ook hier geldt ook weer de regel dat als je de baan niet voldoende afdekt met de tactische opzet alle regels gelijk in het water vallen.

Voetenwerk is dus een belangrijk deel van het tactische plan. Positioneel badminton maakt een tactisch plan mogelijk en een stap minder of meer maakt technisch juiste uitvoering mogelijk of juist totaal onmogelijk.

Ook hier over een klein voorbeeld: je speelt vanaf je FH een cross drop 20 cm voorbij de servicelijn omdat je graag een lob op je ARH wil hebben. Je weet dat je tegenstander voor 90% zeker een lob op je ARH zal spelen en het is dus zeer aantrekkelijk een flauwe cirkel te lopen op ongeveer 1 meter voor de achterlijn. Er zit toch een aantal nadelen aan deze short cut. Op de eerste plaats maak je de tegenstander er pijnlijk van bewust dat er van hem wordt verwacht een lob op de ARH te spelen. Als je iets niet wil dan is het je tactische plan waar automatisme van je tegenstander een belangrijk deel van is gaan verplaatsen naar zijn bewuste handelen, want dan gaat hij kost wat kost iets anders doen en wordt het spel dus onvoorspelbaar.

Maar er zit ook een technisch nadeel aan een flauwe cirkelbeweging en dat is het feit dat je lichaam hierdoor wordt beperkt in de rotatiebeweging die nodig is maximale kracht en opties beperkt. Je rechterkant van je lichaam is met een flauwe cirkel veel te veel naar het net gericht. Als je de cirkel iets groter maakt door 50 cm verder op te lopen heb je deze rotatiemogelijkheid wel en je voorkomt dat je tegenstander op de gedachte van andere mogelijkheden wordt gebracht.

Het trainen van voetenwerk bij zowel jonge spelers voor de puberteit en daarna moet er op gericht zijn hoeken in het voetenwerk te voorkomen. Ze kosten veel te veel energie en openen de baan veel te vaak. Het lopen van cirkelbewegingen met sterk afbuigen heeft de voorkeur en maakt het indraaien voor rotatiebewegingen veel eenvoudiger.

Ik hoop dat ik ook in deze korte uiteenzettingen toch een duidelijk beeld kan neer zetten over het hoe en waarom van voetenwerk bij jeugdspelers.