Badminton Nederland steek des doods voor talentontwikkeling?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik ben geen speciale voorstander van Amersfoort of van welke academie dan ook. En er zal bij elke academie wel iets verkeerds of goeds zijn. Ik ben gewoon een voorstander van decentralisatie en het koesteren van talent. Met centralisatie en daarbij ook nog eens een hele kleine selectie bewerkstellig je het tegenovergestelde.

We moeten niet vergeten dat de bond lang niet altijd je juiste voorwaarden heeft voor het ontwikkelen van talent. De bond is meer een grootverbruiker van talent om uit te kunnen stallen in de etalage van hun boetiek. Dit is ook wat ik van een bond zou moeten verwachten: het ontwikkelen van talent ligt een stap lager en die stap zou heel goed de academies kunnen zijn. Het koesteren van talent is niet noodzakelijk, de prestaties en erelijst vergroten van een speler. Het koesteren is de speler op het juiste moment te kunnen brengen en in het proces gebreken bijsturen. Speciaal in jeugdtraining is dit enorm belangrijk en heel moeilijk. Welke tactiek kies je voor een speler en wat is het einddoel? Dit zijn dingen die je jezelf als trainer moet afvragen. Het gaat er niet om dat dit of dat toernooi gewonnen moet worden.

De bond is ongeschikt om deze doelen uit te voeren. Niet omdat ze dat niet zouden willen en waarschijnlijk ook nog niet eens om dat ze het niet kunnen, maar gewoon door de tegenstrijd in de belangen. Op het hoogste niveau wordt er dus niet aan talentkoestering gedaan en er wordt niet gewerkt aan het veilige gevoel dat spelers ergens in hun training en ontwikkeling moeten hebben. Dat hoort ook zo, want als je je veilig voelt in de nationale selectie dan staat je ontwikkeling stil en krijgen we de slaaptoestand die er op Papendal heerste een paar jaar terug.

Maar als je nu de academies ook naar dit stramien gaat inrichten, dan neem je ook hier het koesteringsklimaat weg. Terwijl juist de academies de ruimte hebben om voor iedereen zo'n klimaat aan te bieden. Wat je hiermee doet, is de lage drempel weghalen van een academie en de druk opvoeren voor alle spelers. De keuze in de visvijver wordt hierdoor steeds kleiner.

De academies zijn er ook als kostenbesparing voor de spelers en ouders door het regionale karakter van de academie. Academies hebben ook een bepaalde cultuur die heel erg van elkaar kan afwijken. In Amersfoort heerst een hele andere cultuur dan in Den Haag en de tegenstrijdigheid is goed voor de ontwikkeling van de spelers en geeft andersdenkende trainers waar ik een groot voorstander van ben. Het sluiten of afbreken van een academie is ook het einde van een cultuur en de 'feel good factor' die zo'n plaats met zich meebrengt. Natuurlijk geldt die feel good factor niet voor iedereen en dus kunnen spelers en ouders kiezen naar welke academie ze willen gaan en/of waar ze zich thuis voelen. Op dit moment gebeurt dat op vrijwillige basis. Het zijn de spelers en ouders die dit bepalen en dus zijn er ook geen problemen zoals je wel krijgt als een keuze wordt opgelegd door de bond.

Meer dan ooit te voren hoor je dat spelers niet meer in de selectie willen zitten. De afgelopen weken heb ik weer van drie spelers gehoord dat ze zullen gaan stoppen, omdat ze zich niet thuis voelen in de set-up die wordt aangeboden. Argumenten die er te horen zijn verschillen van 'het wordt te duur in verhouding tot de kwaliteit die er wordt geboden', tot spelers die zeggen dat ze geen aandacht krijgen en zich het vijfde wiel aan de wagen voelen. Dit allemaal bevestigt het feit dat de bond talent niet koestert. De huidige plannen voor de academies zijn onvoldoende doordacht en de gevolgen zijn niet te overzien.

Ik zou liever zien dat de bond richtlijnen uit zet voor technisch kunnen en zich niet bemoeit met het ontwikkelen van talent. Op dit moment weet niet één trainer in Nederland wat de bond aan technische eisen stelt waaraan een talentspeler moet voldoen. Laat een bondscoach maar eens een uiteenzetting geven van wat hij wil zien in een talent dat door de bond wordt uitgezonden. Nu kijken ze enkel en alleen naar resultaat en dat zegt helemaal niets over het al dan niet aanwezige talent. Ik ben bang dat dit beeld van een talent er helemaal niet is bij de bond en daarom heb ik ook grote angst als de bond de verantwoordelijkheid opeist om talent te ontwikkelen.

De bond moet de eisen stellen en de academies en clubs moeten daar een invulling aan geven. Decentraal dus en niet alle eieren in een mandje leggen. Dat leidt tot belangenverstrengeling en desinteresse van alle betrokkenen behalve die van de bond.