Wanneer weet je of iets geslaagd is?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Als het geslaagd is dan hoeft de organisatie het niet te zeggen, dat doen de deelnemers wel en van de deelnemers heb je ook geen neutrale houding te verwachten. Zij hebben immers de moeite genomen ergens heen te gaan en gelijk gestemden te ontmoeten waar ze toch al mee door een deur konden, die gaan echt niet zeggen dat het niet geslaagd was.

In het geval van BNL is de term geslaagd goed bruikbaar om te zeggen 'we hebben wat gedaan', maar het doen van dingen is niet het doel. Het is alleen een middel en als het middel bedoeld is om de mensen zoet te houden of zand in de ogen te strooien dan lukt dat op de korte termijn vrij aardig.

Al eerder heb ik het gehad over repressieve tolerantie en dat gevoel bekruipt me elke keer weer als ik lees dat iets geslaagd was 24 uur nadat het is gehouden. Ik weet niet of ik kan zeggen dat het krijgen van kinderen geslaagd is geweest, de oudste is 27 en de jongste 17 en dan heb je natuurlijk nog de groep daar tussen. Ik kan je echt niet zeggen of het geslaagd is geweest, ik ben blij dat ik ze heb maar het kwam niet op een makkelijke manier en het slagen kan je in verschillende onderdelen uit elkaar halen.

De kwaliteitsimpuls trainers opleiding is in ieder geval niet geslaagd, en ik moet zeggen dat er ook niemand is geweest die gezegd heeft dat die wel geslaagd was. Op de eerste plaats wil lang niet iedereen samen met de gesprekspartners om de tafel zitten en laat ik gelijk zeggen dat ik daar een van ben. Ik heb al een keer eerder aan zo'n gesprek mee gedaan en het is niets, wordt niets en leidt tot niets dus daar ga ik mijn tijd en reiskosten niet aan weg gooien.

De andere die ook veel en kundig schrijft over het technische gedeelte van onze sport zag het niet veel anders en verkoos ook om deze investering als een slechte te zien. De personen die zich wel in Nederland bevonden en naar mijn mening belangrijk zijn haalden hun schouders op bij de kwaliteit die BNL in de weegschaal legde en gingen liever op vakantie of badminton kijken op een niveau dat wel leuk was.

Het is jammer dat BNL er maar niet in slaagt de kopstukken van de techniek bij elkaar te krijgen en keer op keer kiest voor de zwakke broeders (zusters) in onze sport. Het zag er niet best uit voor de trainersopleiding en de toekomst is er niet veel beter op geworden. De docenten die twee ogen hebben gingen naar het buitenland. Als je één oog had kreeg je de leiding over de blinden zo is het en zo zal het blijven binnen de bond en het gaat allemaal ten koste van het talent.

Als je als bond echt iets wil dan nodig je een handjevol mensen uit voor een goed gesprek met de Deense coaches, dan krijg je misschien een idee van wat de toekomst zou kunnen bieden. Maar ook dan zullen we niet kunnen zeggen dat het een succes was voordat er een paar jaar voorbij zijn. Het gaat niet gebeuren, want anders zou het al zijn gedaan. De reden waarom het niet gebeurt, is omdat het bestuur niemand voor het hoofd wil stoten en vooral geen vrijwilligers wil kwijt raken die langzaam de machtsposities in nemen.

Ik zie het gebeuren en denk: hoe is het mogelijk dat mensen die er niets vanaf weten WEER met de macht weg lopen? Een goed moment om vooral weg te blijven uit Nederland net zoals een aantal ander trainers die geen vrijwilligers zijn.