Je wordt er niet vrolijk van

Maak kennis met Florine Wille!

Het betaalt shit en je bent er veel tijd aan kwijt, dus elke succesvolle trainer kijkt wel uit om daar op te reageren. Wat overblijft wil je niet op je nationale jeugdselectie zetten

Het had zoveel beter gekund. Je zoekt naar jonge mensen waarvan je weet dat ze het in zich hebben een goede trainer te worden. Je biedt ze een opleiding aan om zich te verdiepen in de internationale ontwikkelingen die plaatsvinden en zorgt ervoor dat deze kleine groep van 4 of 5 personen meegaat naar de belangrijke toernooien. Je hebt ze dan niet op de loonlijst waarna je bijna niet meer van ze af kan komen. Je toetst elk jaar hun vorderingen en laat ze hun kennis delen met alle anderen die niet in een ivoren toren zitten. Voldoen ze niet aan de behoorlijk zware eisen om aan zo'n opleiding mee te doen dan neem je beleefd afscheid van de betreffende persoon.

Aan het eind van de rit - die we op drie jaar zetten - heb je MISSCHIEN 1 persoon over die het werkelijk vereiste niveau heeft gehaald. Maar je hebt er ook een paar die een relatief hoger niveau hebben als de gemiddelde trainer in Nederland die aan het werk kan in academie of club. Elke drie jaar doe je een nieuwe lichting en zo verhoog je het niveau in ons land. Het is niets nieuws, want het is het oude Deense elite trainerssysteem.

Ik pleit voor jongeren die het liefst nog thuis wonen, geen gezin hebben of een baan. Ze zijn het liefst student en niet gebonden. Deze personen hebben de toekomst. Letterlijk ALLES boven de 30 is weggegooid geld en al helemaal als je ze in dienst neemt voor zo'n project.

Als je nu al boven de 30 bent en je moet nu nog leren hoe het er internationaal aan toe gaat dan ben je het niet waard. Je hebt er geen talent voor en zal nooit boven het gemiddelde uit komen. Nieuwe trainers in Denemarken worden niet ontdekt als ze boven de 30 zijn en als ze dat wel doen dan zijn het oud-topspelers (en dat zijn maar zeer zelden goede trainers).

Als je de jeugd weer wil aantrekken in onze sport dan moet je stoppen met het aannemen van ouwe lullen. Je moet er personen op zetten die tot de verbeelding spreken. Die nog heel dicht bij de spelers staan. Buiten het gezichtsveld mag er best een persoon zijn die de jongeren aanstuurt en als mentor werkt maar niet in het veld.

Ik wil jonge mensen zien die binnen drie jaar de poten onder mijn stoel vandaan zagen. Die het me moeilijk maken met hun vragen en werkmethode die ik niet begrijp. Ik wil dat de nieuwe trainers ook echt met iets nieuws komen, een frisse aanpak met misschien een Spaanse wind.

Op de een of andere manier leert Badminton Nederland niet van haar fouten. Ze creëren twee groepen trainers die alletwee niet hun stinkende best doen er iets van te maken. De eerste groep is een klein gezelschap dat bij de bond werkt, die weten dat ze er minstens 10 jaar zitten dus die hoeven niet te vechten voor hun plek. Deze groep heeft ook de mentaliteit van helemaal niets delen: alles wat je deelt kan tegen je gebruikt worden dus het is beter om maar geen mening of visie te hebben.

De andere groep weet dat ze toch nooit een kans krijgen bij de bond omdat de weg er naar toe flink dicht is getimmerd door de zitters. Dus staat de ontwikkeling stil en komt er al decennia lang niets nieuws uit beide groepen.

De bond zou juist de concurrentie tussen trainers moeten aanwakkeren en een opleidingssysteem in het leven moeten roepen dat jonge vernieuwende trainers oplevert. Maar helaas de trainers gaan pas weg bij de bond als ze al bijna aan de beademing liggen.