Bondscoach Rune Massing blikt terug op eerste WK Badminton wedstrijddag

Ken je BC Asterix al?

Ziekte, in de vorm van een buikgriepje ligt zeker in Azië altijd op de loer. Onze spelers is het gelukkig tot nu toe bespaard gebleven. Ik daarentegen was flink geveld en heb twee dagen zwetend en rillend naar het plafond van mijn hotelkamer liggen staren, ondanks dat ik al meerdere keren in Jakarta ben geweest en voor mijn gevoel niks abnormaals had gegeten.

Elk land krijgt een keer de mogelijkheid om te trainen in de wedstrijdhal, zo ook wij, al moesten we wel even onze tanden laten zien omdat het trainingsschema zomaar was veranderd buiten mijn weten om. Van Istora stadium weten we dat er heel veel wind en tocht staat. De buitenbanen lijken het ergst, maar op de twee binnenste banen lijkt de wind van beide kanten naar het midden van de baan te gaan waar beide stromen elkaar ergens tegemoet komen. Om de shuttles te controleren dien je aan beide zijkanten het veld iets kleiner te maken. Na afloop van die trainingssessie hebben we met het gehele team de wind besproken. Dit soort omstandigheden kunnen een hele grote invloed hebben op het spelbeeld en concept tijdens een wedstrijd. Continue snelheid in de benen, initiatief pakken en houden in het voorveld en durf je eigen achterveld te laten gaan.

Erik Meijs was de eerste Nederlander die op maandag mocht aantreden tegen Parupalli uit India.

Vanwege mijn eerder genoemde ziekte kon ik er zelf die ochtend niet bij zijn en ik had Kim gevraagd of hij Erik kon helpen achter de baan. Erik verloor zijn wedstrijd met 21-17 en 21-10. Kim vertelde mij na afloop dat Erik ondanks een goede start in de eerste set, waar de Indiër moeite had om de shuttles te controleren, te weinig varieerde in zijn spel. Erik speelt drie keer hetzelfde, verandert iets en valt dan weer te snel terug in zijn zelfde spel. Na afloop hebben Kim en Erik de wedstrijd goed nabesproken. Ik hoop voor Erik dat deze ervaring hem weer een stap verder kan brengen.

Rond een uur of 16.00 bestond er de mogelijkheid dat er drie partijen van ons op hetzelfde tijdstip zouden kunnen spelen. Zwetend en duizelig van mijn eerste antibioticapillen was ik om 15.00 in de hal, zodat er altijd een coach achter de baan zou kunnen zitten als we tegelijk de ring in zouden moeten.

Jorrit en Samantha speelden tegen het Franse koppel Mittelheiser en Fontaine, waar ze op de afgelopen Swiss Open in maart nog van verloren. Dat was van onze kant toen geen goede wedstrijd. Mede door de wind, maar ook door te weinig beweging na onze eigen slagen begonnen we de wedstrijd onrustig. In het dubbelspel waar zoveel bepaald wordt in het halfveld en voorveld is je eigen follow up zo belangrijk om je tegenstanders te dwingen dat zij iets moeten gaan doen met de shuttles. Al is de kwaliteit van je eigen slag nog zo goed, bij geen follow up heb je geen initiatief en kun je weer opnieuw beginnen. Als je eigen positie goed is heb je altijd de controle vanaf het voorveld. Hiervoor zul je wel constant snelheid in je benen moeten blijven maken, met je racket klaar om je eigen zone af te dekken. Jorrit en Samantha wonnen in twee sets met 21-19 en 21-18. Leuk detail is dat Peter Gade sinds een maand is aangesteld als bondscoach van de Fransen. De Franse bond heeft met Gade echt een speler van naam en faam in huis gehaald. Hij gaat daar echter niet full time als coach aan de slag, slechts tien dagen per maand of iets dergelijks. Naar mijn mening zul je zeker in het begin er dagelijks met je neus bovenop moeten zitten, wil je echt veranderingen teweeg brengen, maar dat is mijn bescheiden mening. Zonder op de hoogte te zijn van zijn tactische aanwijzingen of voorbereidingen met zijn spelers zie je van de buitenkant dat hij echt nog coachet als een speler. Dat hoeft overigens niet verkeerd te zijn. Ik wens hem veel succes.

Soraya speelde tegen de Indonesische Lina Weni Fanetri. Hoewel het stadion matig was gevuld wisten de wel aanwezige fans een hoop kabaal te maken bij hun opkomst op de Tv baan. Soraya speelde op haar eerste WK een redelijke wedstrijd, maar we lopen nu al een paar keer tegen hetzelfde aan, vooral tegen op papier betere spelers. Een goede, lange rally, of die nou gewonnen wordt of verloren, wordt te vaak gevolgd door een verloren korte rally. Daarnaast heeft Soraya bovenhandse kwaliteiten en een bepaald gevoel voor de shuttle in huis wat weinig andere Europese meiden hebben, maar daarin schuilt ook het gevaar. Er worden nog teveel onnodige fouten gemaakt in haar aanval, daar waar ze tactisch moet leren om aan te vallen om niet te scoren. Ze is nu tweeëntwintig en heeft de tijd om nog tactisch en mentaal te groeien in het spelletje. Soraya verloor met 21-13 en 21-14.

Jacco en Jelle speelden op hetzelfde tijdstip als Soraya en ik heb zelf slechts een fractie van de tweede set meegekregen. We verloren met tweemaal 21-18 van de Duitsers Schoetler en Fuchs en ik had daar meer van verwacht, zeker omdat dit de derde achtereenvolgende ontmoeting was op een groot kampioenschap. Vorig jaar op het WK in Denemarken, met langzamere shuttles en weinig wind kun je wat makkelijker initiatief weggeven. Toen heeft bijvoorbeeld Korea, die bekend staan om hun goede verdediging, het heel goed gedaan met een volledige Koreaanse herendubbel finale van bijna twee uur. In een hal als Istora draait het om drie keer zo hard vechten voor initiatief van uit het halfveld - voorveld met daarin je variatie van slagen om tijd te winnen. Juist die variatie deed ons de das om tegen de Duitsers. Zij wisten wat er ging komen op de belangrijke punten.

Vandaag dag twee met drie Nederlandse wedstrijden.

Rune Massing
bondscoach