Waarom gaat het elke keer weer fout?

Maak kennis met Nina Bage!

Je hoeft die kennis niet te delen!

Al jaren pleit ik voor iets dat in de rest van het bedrijfsleven heel normaal is. Namelijk dat de kennis die je vergaart het intellectuele eigendom is van de werkgever. Je start behoorlijk dom, je wordt slimmer door onze investering en de kennis die je vergaart is dus van ons, want wij hebben er voor betaald.

Zo werkt het echter niet bij onze bond. Daar mag je alles wat je weet zelf behouden. Je hoeft niets te delen en als je dat wel zou willen doen, dan kan je er geld voor vragen (voor jezelf). Er is dus na 75 jaar Badminton Nederland geen enkele kennis aanwezig waar ze zich op kunnen beroepen en dat terwijl er miljoenen zijn uitgegeven om deze kennis te verzamelen.

Dit is erg en het is een verlies van geïnvesteerd geld, maar het kan nog erger en ook daar loopt onze bond voorop, want de mensen die je jaren lang in dienst hebt gehad doen vervolgens helemaal niets met hun betaalde kennis voor het Nederlandse badminton.

Het gaat nog veel slechter, want de meeste ex-bondscoaches stoppen helemaal met het werken in onze sport in ons land. Er zijn er een paar waarvan je vindt dat het ook niet erg is dat ze NOOIT meer van zich laten horen met als beste voorbeeld Martijn van Dooremalen, maar er zijn ook anderen.

Ook Gerben Bruijstensis verdwenen en weg voor het Nederlandse badminton net zoals Eline Coene en Robbie Kneefel. Daarnaast heeft Badminton Nederland geïnvesteerd in mensen in Denemarken zoals Steen Sorensen en nu weer met Claus Poulsen en Kim Nielsen. Wat krijg je daar in intellectueel eigendom voor terug? Juist. Helemaal niets.

Ik vind Badminton Nederland een zwakke organisatie met zeer matige trainers. Om dat enigszins goed te maken stellen ze Deense trainers aan die zich drie in het rond lachen om die domme Hollanders.

We gaan naar Rio en dat is VEEL meer dan dat ik een paar jaar geleden had gedacht.

Maar wat zijn de kosten geweest? Hoeveel ramptrainers kunnen we ons nog veroorloven voordat we echt niet meer bestaan? We hebben talenttrainers maar ze krijgen geen enkele kans in ons land, omdat het niet past in de rommel die onze bond aanbiedt in hun trainersopleiding (en dan zeg ik het netjes).

Ik mag niet juichen als Denemarken wint want ik ben geen Deen, ik mag niet huilen als het slecht gaat met Nederland want ik woon niet in Nederland. In Denemarken mag ik niets zeggen en in Nederland moet ik mijn mond houden. In Denemarken doen ze wat met iets ik zeg, in Nederland denken ze het beter te weten terwijl ze naar de afgrond lopen.