René Sehr: in gesprek met de tuinman Victor Anfiloff

Geïnspireerd heb ik ook een gesprek aangevraagd met hem en direct kreeg ik de uitnodiging langs te komen op Papendal, waar ik afgelopen woensdag zeer hartelijk werd ontvangen door hem. Dit is wel eens anders geweest tijdens mijn voorgaande bezoekjes aan stafleden van Badminton Nederland. Maar goed, ik blaf soms wel eens heel hard, maar ik wil ook graag bijten, in figuurlijke zin dan. Ik doe het voor het (jeugd)badminton in Nederland en soms moet je zelf een stap zetten en weer toenadering zoeken.

Prater of doener

Het werd eigenlijk wel een flinke stap in de goede richting, waarbij ik direct opmerk dat praten één ding is en doen een tweede. Ik had een zeer positief gevoel bij Victor Anfiloff en kreeg direct het gevoel op één lijn te zitten. Hij is heel erg charismatisch en wil ook graag begrijpen hoe en waarom het allemaal (niet) werkt in ons land. Hij heeft de kennis en de ervaring om in deze rol te zitten denk ik.

Nadat ik twee minuten ("schreef hij sarcastisch") wat persoonlijke negatieve zaken opgerakelde, wilde Victor graag vooruit denken en dan op een positieve wijze. Het heeft weinig toegevoegde waarde om alle zaken hier weer te geven die we hebben besproken. Wat wel direct duidelijk werd, dat hij graag wil samenwerken, iets dat ik al jaren aan het roepen ben.

Victor had het vanaf dat moment voornamelijk over 'we'. Hoe gaan we beter communiceren, hoe kunnen we bouwen aan een betere toekomst. Ik weet niet of het zijn invloed al is, maar ik bemerk in de communicatie tussen Badminton Nederland en mijn pupillen al een soort van verbetering. Een meer op het kind toegepaste benadering, maar misschien verbeeld ik me dit wel. Wishful thinking?

Gelukkig is Victor, zoals Aad al aangaf, niet zo bevooroordeeld en dat is dan zeer positief. Lekker onbevangen en open en dat praat toch een heel stuk eenvoudiger en relaxter.

Toekomstvisie

Victor zou graag een presentatie zien over hoe en wat ik denk en waar en wat te veranderen, maar daar ben ik eigenlijk de persoon niet (meer) voor. Vroeger deed ik dat soort presentaties graag, maar ik ben geen organisatorisch wonder, eerder een chaoot en er zijn volgens mij mensen die dit veel beter kunnen, maar goed. Misschien dat iemand zich geroepen voelt om dit mettertijd samen te doen?

Ik wacht even af, omdat er nog wat meer gesprekken zullen komen heb ik begrepen, ook met andere hardroepers. Daar ben ik zeer benieuwd naar, want ik ken er diverse die nog beter kunnen praten dan ik.

Enfin, de eerste stap is gezet, het zaadje geplant (om in termen van Aad te blijven). Inderdaad eens kijken of dit toch iets beters kan worden en er iets mooiers kan uitgroeien. Aan mij (ons) zal het niet liggen.