Sporthal eerste thuis van bondscoach Henri Vervoort

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Van veel trainers zeggen we dat de sporthal het tweede thuis is. Voor Henri Vervoort lijkt dat niet te gelden. Velen zullen zeggen dat de sporthal voor hem zijn eerste thuis is. Zijn vriendin zal het daar zeker mee eens zijn.

Ook als zijn spelers niet op de baan staan, is hij een geïnteresseerde volger van de wedstrijden. Op zoek naar informatie over andere spelers, informatie over mogelijke concurrenten van zijn eigen spelers, op zoek naar nieuwe slagen en technieken en informatie die hij weer kan gebruiken voor zijn trainingen. Want hij blijft op zoek naar verbeteringen in zijn trainingen en alle informatie die hij daarbij kan gebruiken is welkom. Of dat nu komt uit het badminton, volleybal, basketbal, de psychologie of fysiologie... het maakt hem niet uit.

Als je hem een boek over badminton brengt dat ook nog geschiedkundige waarde heeft, staat hij al snel open voor een gesprek. En een gesprek met hem is niet snel klaar. Sommige nabesprekingen van wedstrijden duren langer dan de wedstrijd zelf. (Niet dat alle spelers daar even blij mee zijn, maar dat terzijde).

Gelukkig had ik nog een dergelijk boek in mijn bezit en kon ik hem wederom verleidden tot een gesprek. Een gesprek dat alle kanten op ging. We hebben het gehad over het toernooi van dat moment en de prestaties van de Nederlandse spelers op het toernooi. Persoonlijk vond ik dat de spelers uit zijn selectie die ik heb zien spelen beter gespeeld hebben dan vorig jaar, maar dat het gat met de rest van Europa in mijn ogen niet kleiner geworden is. En dat is wel één van de doelstellingen van hem en ook van de voorzitter van BNL.

We hebben het er dan uiteraard erover gehad hoe dat gat wel gedicht moet en kan worden. Hij vertelde wat ze allemaal al doen om het gat te verkleinen, hoe ze trainen op Papendal, wat hij graag zou willen dat ze nog extra zouden kunnen trainen. Hij heeft ideeën genoeg. Maar de meeste ideeën vragen tijd, niet alleen zijn tijd maar ook tijd om deze ideeën te realiseren. Sommige dingen vragen jaren voordat ze zichtbaar effect krijgen. En hij weet dat hij niet genoeg uren in een etmaal heeft om de dingen te doen die hij graag zou willen doen.

Zo zou hij graag meer tijd en energie willen besteden aan de samenwerking met de verschillende RTC's (regionaal trainingscentrum) in het land. Hij zou graag met de trainers willen praten over de inhoud van trainingen. Niet alleen met de trainers van de RTC's en nationale selecties, maar ook willen praten met de trainers van de club waar spelers van de nationale selecties en RTC's verder nog trainen. Hij vindt het belangrijk dat de trainers in het land weten waar de nationale selectie mee bezig is, waar ze op trainen, wat ze belangrijk vinden als een speler bij de nationale selectie komt. Dat is ook een van de reden dat als hij gevraagd wordt om zijn medewerking te verlenen aan een trainerscursus hij graag bereid is om zijn medewerking te verlenen (meestal tot verdriet van zijn vriendin).

We spreken ook over het traject naar de Olympische Spelen in 2024. Voor sommige spelers ligt het traject al redelijk vast, voor andere spelers geldt dat niet. Daar zit nog veel onzekerheid in het te volgen traject. De onzekerheid zit dan niet alleen in de speler zelf, hoe gaat het met de fysieke en mentale gezondheid van de speler, maar ook in de financiële middelen die Badminton Nederland ter beschikking heeft. BNL heeft geen grote financiële middelen. Er zullen keuzes gemaakt moeten worden.

Het contract met Henri loopt tot en met de Olympische Spelen. We spreken toch al voorzichtig over de periode na de Olympische Spelen van 2024. Hoewel het uiteraard niet bekend is of Henri dan nog steeds in dienst is bij BNL, maakt hij toch al voorzichtig plannen voor na de Olympische Spelen.

Dat hangt natuurlijk samen met de plannen die lange tijd nodig hebben voordat ze zichtbaar resultaat gaan opleveren. Als BNL spelers wil hebben op de Olympische Spelen van 2028 zullen ze nu al moeten gaan starten met het opleiden van die spelers.

Voor dat traject hebben Henri en de voorzitter beiden plannen. Het zal ook niet te lang mogen duren voordat ze de plannen naast elkaar moeten gaan leggen, een gezamenlijk plan maken en dat voorleggen aan het bondsbestuur en de bondsvergadering.

Als ik aan mijn tweede chocomelletje zit, moet Henri weer aan het werk, hoe graag hij ook over badminton vertelt en praat... er zijn dingen die belangrijker zijn. Een van de dingen is dat als een speler op de baan staat dat voor alles gaat.

Ik had graag nog met hem gesproken over de vernieuwde opzet van de jeugdcompetitie en hoe die moet bijdragen aan het verhogen van het spelniveau van jeugdspelers en of hij nagedacht heeft over veranderingen in de Nederlandse Badminton Eredivisie. Hoewel ik mij realiseer dat het buiten zijn taakomschrijving ligt als bondscoach voor de singles bij de senioren twijfel ik er niet aan dat hij er een mening over heeft.

Ik ga op zoek naar een reden om hem weer te spreken. De plaats waar ik hem kan vinden zal gemakkelijk zijn: een sporthal waar badminton gespeeld wordt.